Over macho's, paffen en tuffen
Door Daan
Tussenuur en de zon schijnt. De pollen laten me een dagje met rust en ik geniet volop van de zon in het amfitheater samen met wat vrienden. Heerlijk achteroverliggend met de ogen dicht liggen we allemaal te chillen. Ineens hoor ik keiharde muziek enkele meters naast me en dwaalt er een doordringende stank mijn neus in.
Laat ik even het plaatje schetsen. Een groepje jongens, 13 jaar oud ongeveer, komt aangelopen.
Ze hebben hun broek zo ver onder hun jonge billetjes hangen dat ze 'm met één hand moeten vasthouden en met hun andere arm lopen ze heel macho te paraderen zodat het lijkt alsof ze moeilijk breed zijn. Maar ze zijn 13 en ze hebben nog geen okselhaar.
Uiteraard roken de kneusjes ook. Af en toe betrapte ik er eentje dat hij moest hoesten na een trekje (LOSER!). Ze hebben verder een redelijk vast ritueel: Peuk aan de mond, hijs nemen, uitblazen en dan een lekkere rochel op de grond. Na het tussenuur vloeide er een tsunami van spuug onze kant op.
Het allerergste is nog dat zulke jongens anderen meenemen in hun idiote gedrag. Laatst toen ik naar huis reed zag ik één van hen staan met wat jochies die duidelijk nog redelijk onschuldig waren. De macho stond in zijn eentje een hele peuk te paffen, terwijl de andere jongens een peuk deelden alsof het een of andere zieke jonko (=joint) was. Zij kuchen en hoesten, de macho lachen en rochelen.
We hadden natuurlijk er op af kunnen stappen en even verbaal (en fysiek?) duidelijk kunnen maken wie hier de 6e klassers zijn en wie de 2e klassers. Echter, we hebben allemaal wel eens een fase. De een heeft deze op de basisschool (ik was bijvoorbeeld skater) en de ander heeft hem pas later. Wacht maar af, deze mannetjes lopen over 5 jaar met een overhemd, kraagje omhoog te brallen: "Hee kerel, nog geneukt?"