ego·ïs·me (het ~)
1 de levenshouding van iem. die voortdurend het eigen belang en eigen welzijn op het oog heeft => ik-zucht, zelfzucht; <=> altruïsme

Ik denk dat we de bovenstaande uitleg van het woord niet eens nodig hebben in Nederland. Hoe welvarender we worden, hoe egoïstischer wij worden.
De mens is een sociaal wezen, zonder sociale contacten kunnen wij niet. Maar als het erop aankomt, dan is het ieder voor zich en God voor ons allen.

Toen ik op het station stond te wachten voor de kaartjesautomaat, kwam er ineens een kudde mensen aan galopperen. Allemaal wilden ze tegelijk een kaartje, zonder pardon duwden ze elkaar weg, het waren bijna pogingen tot moord.
En de drama's in de H&M, toen de nieuwe kledinglijn van Cavalli werd geïntroduceerd. De hysterische vrouwen die voor de deuren stonden te popelen lijken allen hun blik maar op één ding te hebben; zo snel en zo veel mogelijk scoren. Het is was zó erg, dat er een levendige ruilhandel ontstond toen de rekken leeg waren. 'Ik wil deze niet, wie biedt?'
In de bladenwereld is ook te zien dat een egoïstische houding populair is. Een tijdschrift geheel gewijd aan één persoon, egoïsme alom. Kijk naar de Linda, de Matthijs. Hun hele leven wordt in letters, woorden, zinnen en alinea's op papier gezet zonder een grijntje gêne.
Nu de Youp. En Youp van 't Hek speelt met zijn eenmalige tijdschrift heerlijk sarcastisch in op de wereld van vandaag; waarin iedereen zichzelf het belangrijkst vindt. Youp verheerlijkt zichzelf in de columns die hij zelf heeft geschreven namens Mabel en John Jaake. 175 pagina's gelul over, juist, Youp himself.
En tijdens de verkoop van het populaire tijdschrift, lieten mensen weer eens daadwerkelijk hun ware aard zien.
Op www.marktplaats.nl:

'Te koop: Youp, ongelezen, vijftig euro.'
Waarom zouden mensen meerdere exemplaren van de Youp voor 10 euro kopen, deze niet lezen en deze verkopen voor vijftig euro? Juist, de eigen knip moet gevuld worden. Ik-zucht, zelf-zucht. Egoïsme.