Caesar en de zeerovers

6.1.3. Caesar en de zeerovers

Zijn eerste krijgsdienst deed hij in de provincie Azië. Vandaar keerde hij, nadat hij de dood van Sulla vernomen had, haastig terug naar Rome. Want hij hoopte dat na zijn dood opnieuw een burgeroorlog was ontstaan en vandaar zou de kans voordelig zijn voor hem. Maar toen deze burgeropstand doodgebloed was, besliste hij, toen hij nog niets bereikt had, zich terug te trekken op Rhodos om gedurende een zekere tijd in de leer te gaan bij Apollonius Molo, een toenmalig beroemde leraar van welsprekendheid.

En toen hij naar daar overstak, werd hij dichtbij het eiland Pharmacussa door piraten gevangengenomen, want zij hadden met een grote vloot dat deel van de Egeïsche Zee in hun macht. En in die gevaarlijke situatie gedroeg hij zich zo onverschrokken dat hij door de piraten zelf bewonderd werd.

Want toen ze 20 talenten eisten, als hij wou vrijgekocht worden, lachtte hij hen uit omdat ze niet wisten wie ze gevangengenomen hadden. Daarna beloofde hij zelf om 50 talenten te betalen. En nadat hij zijn vrienden en slaven had weggestuurd naar steden in Azië om het geld te lenen, bleef hij 32 dagen tussen de rovers. Maar tijdens die hele tijd gedroeg hij zich zo vol zelfvertrouwen dat hij niet hun gevangene, maar hun leider leek.

Want, om maar één te noemen, telkens wanneer hij wou slapen, beval hij hen te zwijgen en zich te onthouden van gelijk welk lawaai. En aan dit bevel, het is wonderlijk om te zeggen, gehoorzaamden zij.En wanneer hij gedichten had gemaakt, gebruikte hij de piraten zelf als publiek ; en hij verweet dezen, als ze zijn versjes niet bewonderden, overduidelijk cultuurbarbaren te zijn. En meteen daarna beloofde hij hen ook vriendelijk dat hij hen, tot de laatste man, zou kruisigen wanneer hij vrijgekocht was. Dit namen ze altijd op met veel gelach, alsof hij het voor de grap zei.

Dus wanneer zij, die weggestuurd waren om geld bijeen te zoeken en de prijs te betalen, terugkeerden, voer hij bevrijd naar Milete. Daar verzamelde hij, hoewel het niet mocht, zonder aarzelen een vloot en vulde die met soldaten en dadelijk lichtte hij het anker om de rovers gevangen te nemen.

Hij verraste hen ‘s nachts terwijl ze dichtbij hetzelfde eiland Pharmacussa voor anker lagen. Nadat hij hen had aangevallen, dreef hij de helft van de vloot op de vlucht, bracht de helft tot zinken en nam een aantal schepen en veel piraten gevangen. Nadat hij een enorme buit gemaakt had, voer hij naar Pergamus.

Nadat hij de gevangengenomen piraten in de kerker gegooid had, haastte hij zich naar de proconsul, die toen toevallig in Bithynia verbleef en vroeg om de gevangenen terecht te stellen. Maar de proconsul weigerde, meer nog, hij zei dat hij aan de magistraten van Pergamus zou schrijven om de gevangene te verkopen en het geld in de schatkist te storten. Ook de buit die door Caesar van bij de piraten was meegebracht, eistte hij voor zichzelf op.

Toen hij dit antwoord gekregen had, keerde Caesar met zo’n grote snelheid terug, dat hij de brief die gestuurd was door de proconsul over deze zaak naar de magistraat van Pergamus, vóór was en daar kruisigde hij dadelijk de rovers zoals hij als het ware voor de grap zou doen.