Korea

De Korea-oorlog 1950-1953 In 1949 trokken de Russische bezettingsgroepen zich uit Noord-Korea terug, het militair bijstandsverdrag tussen Rusland en Noord-Korea. De Amerikaanse troepen trekken zich ook uit Zuid-Korea terug, zij hadden geen militair verdrag met Zuid-Korea. Noord-Korea dacht dat het zonder moeilijkheden ook Zuid-Korea tot het communisme kon keren. De eerste fase

Op 25 juni 1950 veroverden Noord-Koreaanse troepen, onder leiding van Kim il Sung, de zuidelijke hoofdstad Seoel en bezetten vrijwel geheel Zuid-Korea. De generaal van het Amerikaanse leger was McArthur, hij kreeg opdracht om de Zuid-Koreaanse troepen van Syngman Rhee te bevoorraden met munitie en wapens. President Truman van de Verenigde Staten bracht de invasie in Zuid-Korea voor de VN. De Korea-kwestie was voor Amerika een aanzienlijke zaak. De VN besloot Zuid-Korea met VN-troepen te hulp te komen. De tweede fase

Direct na dit besluit begon de Amerikaanse steun aan Zuid-Korea. Namelijk landingen in de omgeving van Seoel Het VN-leger nam de Noord-Koreaanse hoofdstad Pjongjang in. Plotseling kwamen uit China duizenden Chinezen de Noord-Koreanen versterken. De Amerikanen en de VN-troepen moesten al hun veroveringen in Noord-Korea prijsgeven, zodat de Zuid-Koreaanse hoofdstad weer in handen van de noordelijken viel. Einde van de oorlog Dreigingen van McArthur om atoombommen te gaan gebruiken de aanvalskracht van de Chinese- en Noord-Koreaanse opmarsbrak, door middel van, de Zuid-Koreanen, de Amerikanen en de VN-troepen heroverden tot de 38e breedtegraad. In juni, kwam er een wapenstilstand, die in 1953 werd bezegeld. Hiermee was de Koreaanse oorlog afgelopen. Ondertussen was McArtur door president Truman ontslagen. De gevolgen van de oorlog:

Er was een groot verlies aan mensenlevens
De geloofwaardigheid van de anticommunistische politiek van de Verenigde Staten werd behouden. De positie van de Verenigde Staten in het verre oosten werd versterkt en de positie van de Sovjetunie verzwakte. Er kwam een toeneming van de vrees voor China’s macht: China’s positie in het verre oosten was versterkt. Er kwam een besef dat een tegenstelling tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie niet noodzakelijkerwijs op een atoomoorlog behoefde uit te lopen.

Gezien de omstandig heden konden we onderstaand stuk bij de presentatie niet vertellen.

Invloed van de grote mogelijkheden in de oorlog tussen Noord-Korea en Zuid-Korea.

De Sovjet-Unie en Amerika hadden tijdens de onderhandelingen van Jalta afgesproken dat ze Korea zouden bezetten, daarmee wilden ze bereiken dat Korea een onafhankelijke democratische staat werd. De SU bezette Noord-Korea tot 1948, daarna werd Noord-Korea van de Koreaanse Volksrepubliek. De leider werd Kim il Song. De VS bezette Zuid-Korea, maar na verkiezingen werd Zuid-Korea van de Koreaanse Republiek, de president was Syngman Rhee en al snel bleek dat hij een echte dictator was. Er was later wel geprobeerd om hem af te zetten of een aanslag op hem te plegen, maar dat was allemaal mislukt.

Allebei de republieken wilden het hele land hebben. Uiteindelijk vielen de Noord-Koreanen Zuid-Korea binnen. Op voorstel van de VS besloot de Verenigde Naties (VN) troepen te sturen om de Zuid-Koreanen te steunen. Alleen besloot Truman -toen de president van Amerika om direct troepen te sturen naar Korea.

De Amerikaan MacArthur kreeg het opperbevel over deze troepen, daardoor kon de VS de militaire en politieke zaken leiden, wat heel gunstig was voor de VS.

Ondanks de waarschuwingen van de Chinese Premier Cou En-lai en door onderschattingen van het Chinese leger, was de VS door gegaan met aanvallen op Noord-Korea. Het leekt wel of MacArthur zelf deze aanvallen door zette, maar ook Truman wilde dat de aanvallen door gingen, maar hij moest rekening houden met de politieke zaken en de bondgenoten in Europa. Toen de troepen de Yalu rivier hadden bereikt was voor de Chinezen het moment om in te grijpen. Op 25 oktober 1950 werd het eerste leger ingezet om Noord-Korea te helpen. Het Chinese leger kwam twee dagen later in een gevecht met een Turkse brigade bij Wavon. Uiteindelijk zette China 180000 man in en riep ook nog eens 100000 reserves op. Ze vonden het wel goed om met de VN een bemiddelingspoging te wagen. Dit vonden Truman en MacArthur allebei geen goed plan, want ze moesten dan een wapenbeperking doen en dan zou het communisme toch de kans krijgen om daar aan de macht te komen. MacArthur had beloofd dat de troepen binnen een paar maanden weer terug zouden zijn, na een overwinning van de Zuid-Koreanen op Noord-Korea. Uiteindelijk werd de macht van het Chinese leger zo groot dat het zelfs bijna te sterk werd voor de VS. MacArthur riep op om de oorlog met China te verklaren. Truman schrok hiervan, omdat hij bang was om in oorlog te komen met China en tegelijk ook Rusland, want die twee waren bondgenoten van elkaar. Truman verklaarde in een persconferentie dat MacArthur atoomwapens mocht gebruiken, als de VN militair ingrijpen tegen China zou toestaan. MacArthur had de Noord-Koreanen en het Chinese leger al ver terug gedreven. De VS wilde gaan onderhandelen met MacArthur, maar hij saboteerde de pogingen tot een wapenstilstand en gaf zijn troepen de opdracht de Noord-Koreanen en de Chinezen nog meer terug te drijven. Hij ging zelfs zo ver dat hij onvoorwaardelijke overgave eiste. Deze wens koste hem wel de kop, want in april ontsloeg Truman hem. Toen MacArthur terug kwam was hij nog wel een tijdje de populairste man in de VS, vanwege zijn moedige daden. In de politieke wereld van de VS ging het niet alleen om het politieke boven het militaire, maar ook om welke richting de buitenlandse politiek nam.

MacArthur ging veel verder dan de containment. Voor veel Amerikanen had Truman de overwinning laten glippen, toch was het doel van Truman opnieuw containment. Zowel in Azië als in Europa. Gek was dat het meeste geld dat het Congres besteedde niet naar Korea ging, maar naar de NAVO, naar Europa dus, terwijl de meeste Amerikanen dachten dat het geld aan de oorlog in Korea werd besteed. Als de oorlog tot een abrupt einde zou komen zou Truman zijn alibi verliezen om zijn bewapeningsplan door te zetten. Daarom wees Truman het aanbod van de SU om een simpele wapenstilstand af. Blijkbaar had Stalin de macht om aan China en Noord-Korea dit voorstel op te leggen.

De oorlog werd voortgezet met heel veel moeite en onderbrekingen werden er onderhandelingen gevoerd vanaf 10 juli 1951. De slachtoffers aan de kant van de VS zakten naar een acceptabel niveau. De oorlog en de bewapening werden voortgezet. De koude Oorlog werd gevoerd door de grote mogendheden, die zo min mogelijk zelf direct betrokken waren. Truman was begonnen als leider van een land dat zich verre wilde houden van de wereldpolitiek, aan het einde van zijn presidentschap was de VS de politieagent van de wereld geworden en op elk continent aanwezig.

Na 1945 zijn de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie tegenover elkaar komen te staan, dat is verwonderlijk, omdat: ze in de strijd tegen het fascisme van Duitsland en Italië jarenlang elkaars bondgenoten geweest waren. Rusland alles op alles moest zetten om nog normaal te kunnen leven. Het had niet zoveel belang bij nieuwe moeilijkheden. In de Verenigde Staten na 1945 sterk het verlangen leefde om zich in een soort isolement terug te trekken.

Korea, dat sinds 1904 tot Japan had behoord, werd bij het einde van de Tweede Wereldoorlog van Japan ontnomen en bezet door Russische en Amerikaanse troepen. Het Noorden kreeg een communistische regering, die door Rusland werd erkend. Het Zuiden kreeg een regering die rekende op de steun van de Amerikanen.