Ouderwetse muziekinstrumenten

deze tekst hoort bij de dia\'s; de nummers staan voor de dia\'s

1e
De luit is een snaarinstrument. Dit instrument was één van de meest populaire instrumenten van Europa tijdens de renaissance.

dit instrument is pas in de 10e eeuw in Europa ingetreed.

Tegen de 15e eeuw waren de luiten regelmatig in gebruik als begeleidingsinstrumenten en bleven de volgende 200 jaar zeer populair.

2e

3e

4e
Je had ook de vedel die lijkt nog meer op een gitaar je gebruikte hem met een strijkstok het is Eén van de voorlopgers van de viool. De vedel kwam in verschillende vormen en afmetingen voor in Afrika, Azië en Europa. Er zijn twee basisvormen: de spike-vedel met een lange hals en de korthalsvedel. De hals van de spike-vedel doorboort de romp en komt er aan de andere kant weer uit. Het instrument wordt verticaal vastgehouden en rust op de knie. De korthalsvedel wordt ongeveer horizontaal gehouden en rust tegen de borst, schouder of hals van de speler. De strijkstokken zijn verschillend. Heel vroeger waren ze gebogen, aan het eind van de Middeleeuwen waren ze recht, zoals de strijkstok van de viool. Het aantal snaren kan ook verschillen. Sommige vedels hebben er maar één of twee, anderen hebben 3 of 4 gestreken snaren plus eventueel een aantal meetrillende snaren.

Uit de vedel ontwikkelde zich de lira da braccio en de lira da gamba. Deze instrumenten lijken veel op de moderne viool.

5e

6e
Dit is de lira da braccio. De lira da braccio werd tegen de linkerschouder gehouden, de grotere lira da gamba tussen de knieën van de speler. De lira da braccio heeft vijf gewone snaren en twee basssnaren. Bij de lira da gamba kan het aantal gewone snaren oplopen tot vijftien.

7e

8e

9e
De harp is een getokkeld snaarinstrument, waarvan de snaren in schuine richting van de klankkast naar de hals van het instrument lopen. De snaren van een harp worden in trilling gebracht door met de vingers aan de snaren te plukken (ook wel tokkelen genoemd).


10e

11e

12e


13e
Hiernaast zijn afbeeldingen van Middeleeuwse lijstharpen te zien. Deze harp werd vaak gebruikt door troubadours en minstreels


14e


15e
Een zink is een aërofoon of blaasinstrument met mondstuk en vingergaten. De meeste zinken zijn licht gebogen, maar er zijn ook rechte exemplaren. Het mondstuk kan afneembaar zijn of ingewerkt in het instrument. In dat laatste geval spreken wij van een stille zink. Net als vele blaasinstrumenten is er een hele familie van zinken. Een zink is een makkelijk meeneembaar, polyvalent instrument, dat even goed kan samenspelen in een koor als met een ensemble van schalmeien en pommers, een vioolbende of met trombones.

De glorieperiode van de zink was de 16e eeuw. In de loop van de 17e eeuw werd het instrument minder en minder gebruikt om tenslotte in de vergetelheid te raken. In de tweede helft van de 16e eeuw echter bekleedde het een prominente plaats in het muzieklandschap, als instrument dat voorbehouden was voor ware virtuozen


16e

17e

18e

19e

20e

21e

22e

23e

24e

25e

26e

27e

28e