Bermuda Driehoek

Verklaringen Er zijn verschillende theorieën voor de rare verschijnselen in de Bermuda Driehoek. De ene nog onwaarschijnlijker als de andere. Ze zijn als het ware in te delen naar onnatuurlijke en bovennatuurlijke krachten. Te beginnen met de natuurlijke: • Ten eerste is de Bermuda Driehoek een van de twee plaatsen op aarde waar het magnetische kompas wijst naar het echte noorden. Normaal gesproken wijst de naald van een kompas naar het magnetische noorden. Het verschil tussen deze twee verschijnselen wordt ook wel kompasvariatie genoemd en kan oplopen tot een afwijking van 20 graden. Als deze kompasafwijking niet gecompenseerd wordt, kan een voertuig ver uit koers raken. • De Bermuda Driehoek is niet het enige gebied op aarde waar zich dit magnetische verschijnsel voordoet. Een gebied aan de oostkust van Japan, dat de \'Duivelszee\' wordt genoemd, heeft dezelfde magnetische karakteristieken als de Bermuda Driehoek. De Duivelszee is net als de Bermuda Driehoek bekend om mysterieuze verdwijningen. • Een ander natuurverschijnsel die betrekking heeft op de Bermuda Driehoek is de extreem snelle en turbulente golfstroom in dit gebied. Deze golfstroom kan zeer verraderlijk zijn voor onervaren mariniers. • Een derde kenmerk waar de Bermuda Driehoek mee te maken heeft is het onvoorspelbare klimaat van het Caribisch-Atlantisch gebied. Plotseling opkomende lokale, zeer heftige onweersbuien zijn vaak een ramp voor piloten en mariniers. Ook komen in dit gebied regelmatig waterhozen voor. Dit is een tornado boven het wateroppervlak die oceaanwater omhoogtrekt tot soms wel honderden meters. Zo’n waterhoos is zo krachtig dat het alles kan vernietigen. • Het vierde kenmerk is de bodemstructuur aldaar. De bodem varieert van grote zandbanken rondom de eilanden tot zeer diepe oceaantroggen (het diepste punt van de Atlantische Oceaan, de Puerto Rico Trench, bevindt zich in de Bermuda Driehoek). Onder invloed van de stromingen die hierdoor ontstaan is de oceaanbodem in een constante staat van verandering. • Ook een niet te onderschatten probleem zijn menselijke fouten. Vele plezierboten bevaren de zeeën tussen Florida en de Bahamas. Veel te vaak wordt er gevaren met te kleine boten, heeft de kapitein te weinig kennis over de risico\'s van het gebied en is er een gebrek aan ervaring. • Er kan zelfs ijs worden gevormd bij een temperatuur van 1-2 C, onder invloed van hoge druk. Ook op de zeebodem in de Bermuda driehoek heerst een hoge druk. Want het is daar vreselijk diep en elke 10 meter méér de diepte in stijgt de druk een atmosfeer. Op een diepte van 500 meter komt er methaangas uit de zeebodem. Door de hoge druk verandert het gas in ijskristallen. Dit ijs zit in de bovenste lagen van de zeebodem, maar kan bij een onderzeese aardverschuiving weer, terug veranderen in methaangas. Als bij zo\'n aardverschuiving veel gas omhoog komt, is de zee als een pan melk die overkookt. Het zee water borrelt, pruttelt en wordt wit. Komt er heel veel methaangas vrij, dan kan het water geen schepen meer dragen. Het gas verdunt het water zo, dat het zijn draagvermogen kwijtraakt. De gasbelletjes maken het water wit en ondoorzichtig. Noodgedwongen moeten schepen hun motoren stoppen, omdat het water niet langer bruikbaar is als koelwater. Maar het methaangas blijft niet in zee. Het stijgt op en vormt dikke wolken. Zo kunnen vliegtuigen verdwijnen als ze de onzichtbare wolken van explosief methaangas binnenvliegen. De vliegtuigresten worden waarschijnlijk begraven onder het slib, op het moment dat de bodem weer tot rust komt.

De bovennatuurlijke krachten: • Charles Berlitz is de belangrijkste aanhanger van de theorie gebaseerd op de psychische \'waarnemingen\' van de helderziende-profeet Edgar Cayce - dat de Caribische Zee de plaats was van het verzonken continent Atlantis. De technologie was er zeer ver ontwikkeld, maar de beschaving werd vernietigd toen het continent onder water verdween. Volgens de genoemde theorie werkt er nog steeds een laserachtige dodelijke straal op de bodem van de oceaan, die zichzelf af en toe in werking stelt om een passerend schip of vliegtuig te vernietigen. Als bewijs voor zijn theorie wijst Berlitz op stenen wegen die voor de kust van de Bimini Islands zijn gevonden en op een grote piramide die door echopeilingen in de Caribische Zee is ontdekt. • Er zijn altijd veel verhalen in omloop geweest over reusachtige zeemonsters - meestal inktvissen - die naar de oppervlakte komen en proberen een schip onder water te trekken, soms met succes. Dit lijkt zeer onwaarschijnlijk omdat in feite deze dieren erg schuw zijn; ze verblijven hoofdzakelijk in diep water en komen slechts af en toe naar de oppervlakte. • In 1930 opperde de Franse astronoom en meteoroloog Frederic Chapel de theorie dat de onverklaarbare verdwijningen van schepen en vliegtuigen veroorzaakt waren door inslag van meteoren. Het is echter onwaarschijnlijk dat dit meer dan een fractie van de verdwijningen zou kunnen verklaren, omdat de meeste meteoren te klein zijn en de grote te weinig voorkomen om een reële bedreiging voor de zee- en de luchtvaart te vormen. Er is wel schade aan schepen ontstaan door grote \'brokken, maar het vergaan van een schip door deze oorzaak is nog nooit gemeld. • Ivan T. Sanderson, bioloog en onderzoeker van abnormale verschijnselen, verklaarde dat er niet één of twee, maar wel twaalf geheimzinnige gebieden rondom de aarde konden worden gevonden. Sanderson noemde deze gebieden de Woeste Wervelingen, omdat er daar een onevenredig groot aantal verdwijningen, UFO-waarnemingen en andere merkwaardige voorvallen bleek voor te komen. Ze liggen verspreid over het noordelijk en het zuidelijk halfrond, en strekken zich uit tussen de 30ste en de 40ste breedtegraad: het gebied boven Afghanistan en Pakistan, de Duivelszee, het gebied ten noordwesten van Hawaï, de Bermuda Driehoek, de Middellandse Zee, de oostkust van Zuid-Afrika, de Tasman Zee voor de kust van Australië, de Indische Oceaan, het zuidoosten van de Grote Oceaan en de oostkust van Zuid-Amerika. De laatste twee gebieden werden gevonden op de beide polen. Sanderson kon geen relatie vinden tussen zijn wervelingen en natuurlijk voorkomende verschijnselen, behalve dat de wervelingen in het water gekenmerkt werden door cyclische oceaanstromingen. Hij opperde voorzichtig de theorie dat de regelmatige verdeling van de wervelingen over de aarde mogelijk het resultaat was van de situering van onderwaterbases voor UFO\'s. De belangrijkste kritiek op Sandersons wervelingentheorie is het gebrek aan bewijs.

Slot: De Bermuda Driehoek is dus een heel gecompliceerd gebeuren. Maar waar het nou eigenlijk allemaal om draait zijn de mysterieuze verdwijningen en ongelukken met vliegtuigen en boten. Zoals jullie zien zijn er vele verklaringen en theorieën voor deze mythe rond te vinden. Ik zal niet zeggen dat ik precies weet wat er gebeurt, zoals de wetenschappers dat wel doen. Ik geef liever bewijs waar jullie dan zelf over kunnen oordelen.