Britse Monarchie en Koningin Victoria

Inleiding Koningin Victoria werd geboren op 24 Mei 1819. Zij was de dochter van Prins Edward, de Hertog van Kent en Prinses Victoire. De Hertog van Kent was de vierde zoon van de regerende Koning (George III). Om iemand als Koningin Victoria te begrijpen, moet je haar geschiedenis en de geschiedenis van haar familie kennen. Mijn scriptie bevat een samenvatting van de geschiedenis van de Britse Monarchie, terwijl er extra aandacht besteed wordt aan Koningin Victoria en haar regerings periode. Er is een uitgebreide analyse over het leven van Koningin Victoria en de invloed die zij had als persoon en als Koningin van een van de machtigste landen ter wereld op de Europese samenleving, speciaal op politiek en sociaal gebied. Ook zal ik de personen behandelen die veel invloed in haar leven en regering hadden. Zij werd tijdens haar regering het nationale symbool van Groot-Brittannië. Gedurende haar regering kwam ook het nationalistisch gevoel tot stand in Groot-Brittannië. Haar naam werd gelijk gesteld met de stijl, literatuur en mode van bijna een hele eeuw in de geschiedenis, de zo genoemde “Victorian Era”. Haar beeld als Koningin heeft de denkwijze over familie en familieleven van haar volk veranderd. Zij heeft de Monarchie een nieuwe aanzien gegeven; Tijdens haar regering kreeg de Monarchie opnieuw een hoge status en
het volk toonde respect voor hun daden.

Mijn probleemstelling is: Wat voor invloed had de regering van Koningin Victoria op de Europese samenleving?

Ik heb gekozen om mijn scriptie over Koningin Victoria te houden om verschillende redenen: Ten eerste omdat onderwerpen als Monarchie en Koninklijke Huizen me echt aan spreken. Het is interessant om bijvoorbeeld het verleden te kennen van families die al voor eeuwen de macht in handen hadden en een soort traditie ervan hebben gemaakt. Maar Koningin Victoria heb ik speciaal gekozen voor drie redenen: Ten eerste leek ze de “Oma van Europa” te zijn, zij had familie banden met bijna alle Koninklijke huizen van Europa. Een voorbeeld hiervan is het trouwen van haar dochter Victoria de Prinses Royaal met Frederick III de toekomstige Keizer van Duitsland. De uitzondering van de landen met een Koninklijke familie band met Koningin Victoria was Nederland. Ten tweede haar tijd als Koningin was het hoogte punt van de Britse Koninkrijk en Keizerrijk. Ten derde haar regering was ook nog de langste van alle andere Koningen of Koninginnen van Groot-Brittannië, haar regering duurde vier en zestig jaar lang, het was zo lang dat bij haar dood de officieren niet precies wisten wat er allemaal gedaan moest worden bij de dood van een Koning of Koningin.

Hoofdstuk 1: “De Britse Monarchie” Voor 802 heerste er in Groot-Brittannie verschillende Koningen, Groot-Brittannie was verdeeld in zeven delen en ieder had een eigen vorst of Koning. Egbert heeft een paar Koninkrijken overgenomen (Essex, Wessex, Sussex en Kent) en wordt hierdoor ook als de eerste Koning van Groot-Brittannie beschouwd.

De Anglo-Saxens en Denen 802-1066 De Britse Monarchie bestaat al heel lang, zelfs meer dan 1000 jaren. De eerste officiële Koning van Groot-Brittannië was Koning Egbert en hij kreeg het Koningschap in 802, hij bleef Koning tot 839. Daarna erfde zijn zoon de troon. Deze Koningen werden de Anglo-Saxens en Denen genoemd.

De Normanen 1066-1154 Na de Anglo-Saxens en Denen kreeg je de Normanen, die kwamen in 1066 aan de macht, met Willem de Veroveraar. Die uit Normandie kwam en Groot-Brittannië veroverde van de Anglo-Saxens en Denen. Hij hield ook van kastelen bouwen een voorbeeld hiervan was de “Tower of London”.

De Angevins 1154-1216 Daarna kwamen de Angevins in 1154 de eerste was Henry II hij erfde de troon van moederskant, dus hij had niet dezelfde achternaam als zijn voorganger. Dit is dan de reden waarom het Koningshuis een andere naam kreeg.

De Plantagenetten 1216-1399 Later kwamen de Plantagenetten in 1216, de eerste van hen was Henry III.

Het Huis van Lancaster 1399-1461/1471 Hierna volgde het Huis van Lancaster in 1399, de eerste van de Lancasters was Henry IV. Zijn moeder heette Blanche van Lancaster, dus kreeg hij en zijn troonopvolgers de naam: Huis van Lancaster.

Het Huis van York 1461/1471-1485 Daarna kreeg het Huis van York het Koningschap van Groot-Brittannië in handen dit gebeurde in 1461 en 1471, zij waren wel familie van de Lancasters, maar van een andere tak van de familie. De eerste koning van het Huis van York was Edward IV, hij heeft Henry VI (de laatste koning van het Huis van Lancaster), verslagen tijdens de burgeroorlog van Groot-Brittannië de beroemde “Oorlog van de Rozen” en kreeg hierdoor de troon. De burgeroorlog kreeg de naam “Oorlog van de Rozen”, want de Lancasters hadden een embleem van een rode roos, terwijl de Yorken een embleem hadden van een witte roos.

De Tudors 1485-1603 Na het Huis van York kwamen de Tudors in 1485, hun eerste Koning was Henry VII, hij kreeg de troon doordat hij Richard III had vermoord in een veld slag. Hij is eigenlijk ook een afstammeling van de Lancasters. De Tudors kennen de beroemde Koningen en Koninginnen als, Henry VIII van 1509-1547 en Elizabeth I van 1558-1603. Beiden waren heel beroemd. Henry VIII vanwege zijn zes vrouwen, maar ook omdat hij de Anglicaanse kerk stichtte en weg dreef van de Rooms-katholieke Kerk. Hij deed dit omdat hij anders niet met al deze vrouwen zou kunnen trouwen. Hij was ook heel machtig in heel Europa. Hij regeerde als een tiran. Elizabeth I was de dochter van Henry VIII en kreeg de troon toen haar half zus dood ging, bij het nieuws dat ze Koningin werd zei ze: “Dit is het werk van God en het is wonderbaar in onze ogen”, dit is een letterlijke citaat van de bijbel uit psalm 118, vers 23. Zij werd ook “De Virgin Queen” genoemd, maar had in werkelijkheid veel minnaren. Ze is nooit getrouwd, maar zei dikwijls: “Ik ben getrouwd met Engeland”. Zij heeft ook wel eens tijdens een declaratie aan het hof gezegd: “Ik ben een vrouw, maar bij mijn keuze heb ik het hart van een Koning, want ik ben de dochter van mijn vader”. Tijdens haar regering heerste er in Groot-Brittannië Het Gouden Eeuw van Groot-Brittannië, de zo genoemde “Elizabethan era”, trouwens de toenmalige kolonie Virginia werd naar haar ere genoemd. In deze tijd leefde ook Shakespeare, de bekende schrijver van Groot-Brittannië. Zij kreeg geen kinderen dus toen ze stierf in 1603, kwam het Koningshuis weer in andere handen.

De Stuarts 1603-1714 In 1603 krijgen de Stuarts het Koningschap, de eerste Koning was James I, hij is ook James VI van Schotland, dus met hem kunnen we praten van een echte Britannische Koninkrijk, want hij verenigde Schotland met Engeland en Wales. Hij erfde de troon doordat zijn moeder “Mary of Scots” of Mary I een afstammeling was van Margaret Tudor, een zus van Henry VIII. En hij erfde de Schotse troon, omdat zijn grootvader de Koning van Schotland was. Met de Stuarts gebeurde er veel in Engeland. Gedurende de regering van Charles I werd Groot-Brittannië een Republiek. Gedurende de regering van Charles II werd het weer een Monarchie. Charles I had veel problemen met het Parlement en heeft het ook afgeschaft. Oliver Cromwell was een “Roundhead” (een persoon die voor was voor het Parlement) en streef voor het in stand houden van het Parlement, de Koning moest samen met zijn groep “Royalists” in ballingschap naar Frankrijk. Hij werd ook op het laatst vermoord door de leden van het Parlement bij een mislukte oorlog om Groot-Brittannië. Daarna kwam Willem III van Oranje en Mary II die de troon hebben gekregen door het Parlement omdat ze protestant waren en niet katholiek zoals James III, die eigenlijk de wettige erfgenaam was. Ze kregen beide de troon, maar moesten het eigenlijk delen, beiden hadden hetzelfde recht op de troon. Willem III is ook beroemd voor zijn activiteiten in Ierland, waar hij Koning “Billy” werd genoemd. Hij was erg beroemd bij de Ierse protestanten.

Het Huis van Hanover 1714-1901 Na de Stuarts kwam in 1714, het Huis van Hanover, de eerste Koning was George I, hij woonde in Duitsland en sprak niet zoveel engels, maar begreep wel veel meer, dan de Engelsen dachten. Hij en zijn directe opvolgers lieten het werk meestal over aan de Ministers. De Hanovers hadden niet veel interesse voor Groot-Brittannië, maar hadden wel een duidelijke voorkeur voor hun gebieden en bezittingen in Duitsland. Koningin Victoria behoort ook tot de Hanoverse familie, zij erfde de troon van Willem IV. Haar vader was de vierde zoon van George III zoals eerder vermeld. George III was de Koning die het langst aan de macht was en gedurende zijn regering heeft het Koninkrijk het kolonie (Amerika) Verenigde Staten verloren. Prinses Victoria werd Koningin met 18 jaar. Haar naam was eigenlijk Alexandrina Victoria, zij kreeg haar eerste naam van haar peetoom, n.l. Keizer Alexander I van Rusland. Haar oom van moeders kant, Leopold I, werd ook Koning van België in 1831. Zij had een vader figuur gevonden in haar eerste Premier, Lord Melbourne. Over Koningin Victoria zal ik doorgaan in de volgende hoofdstukken. Na haar kwam de Hanoverse Huis tot hun einde, want haar man had een andere achternaam, dus haar kinderen kregen ook die naam.

Het Huis van Saxe-Coburg-Gotha 1901-1917 In 1901 begon het Huis van Saxe-Coburg-Gotha, met de eerste Koning Edward VII, de zoon van Prins Albert en Koningin Victoria. Hij trouwde met de oudste dochter van de Koning van Denemarken, Prinses Alexandra. Hij was ook de enige Koning van het Huis van Saxe-Coburg-Gotha.

Het Huis van Windsor 1917-heden Zijn opvolger George V veranderde het Koningshuis van naam in 1917 tot Huis van Windsor, dit deed hij voor het anti-Duitse gevoel die heerste in die periode en wou niet geassocieerd worden met die Duitse naam. In 1910 werd hij Koning, maar veranderde de naam van het Koningshuis tot in 1917. Hij koos Windsor, want dit was voor bijna 1000 jaren de kasteel waar de Koningen en Koninginnen woonden. Zijn zoon Edward VIII werd voor twaalf maanden Koning, want hij heeft van zijn Koningschap afstand gedaan in december 1936, voor een gescheiden vrouw uit Amerika. Volgens de wetten en protocollen van de Koningschap mag je niet trouwen met een gescheidene, dus hij heeft liefde boven alles gekozen en kreeg de titel van Hertog van Windsor en vertrok naar Frankrijk, waar hij de rest van zijn leven woonde. George VI was zijn broer en opvolger. Hij is de vader van de tegenwoordige Koningin, Elizabeth II. Elizabeth II is tot nu toe de Koningin van Groot-Brittannië, tijdens haar regering is er heel veel gebeurd in de Monarchie, b.v. de dood van Diana Spencer en de scheiding van haar twee zonen en dochter. Zij is ook het beroemdste Monarch ter wereld dank zij de massa media die we tegenwoordig hebben. Zij is ook nog het meest bekritiseerde Koningin, maar voor de wereld is ze bekend als “The Queen”.

Hoofdstuk 2: “Koningin Victoria” Op 24 Mei 1819 werd Prinses Alexandrina Victoria geboren. Haar vader was de vierde zoon van de regerende Koning. Haar naam had ze te danken aan haar peetoom de Keizer van Rusland, Alexander I. Na 8 maanden van haar geboorte stierf haar vader. Zijn drie oudere broers hadden geen kinderen, dus toen Koning George IV dood ging in 1830, werd William IV Koning. Hierdoor werd Prinses Victoria de mogelijke troonopvolgster. Na de dood van haar vader viel haar moeder, de Hertogin van Kent, onder de invloed van de controleur van het huishouden, Jonkheer John Conroy, een Ierse officier. Hij had een plan om de macht achter de troon te zijn, als Prinses Victoria vóór haar achtiende verjaardag Koningin werd. Zijn plan is echter niet gelukt, want Prinses Victoria vierde haar achtiende verjaardag in Mei 1837, precies 27 dagen voor de dood van Willem IV die plaats vond op 20 Juni. Prinses Victoria vertrouwde Conroy niet en had haar eerste beslissing als Koningin gemaakt. Conroy en haar moeder uit het Koninklijke hof zetten, zodat die geen invloed meer op haar konden uitoefenen. Gedurende haar eerste jaren als Koningin waren haar belangrijkste vertrouwelingen en adviseurs, haar “governess” de Duitse Barones von Lehzen en haar Minister-President Lord Melbourne. Melbourne was 58 in 1837 en was ook een “Whig” (Liberale politieke partij). Zijn bekende antwoord op de voorgestelde nieuwe veranderingen in de politiek in Groot-Brittannie, was: “Waarom het niet gewoon zo laten?”. In de jaren 1840/1842 werden er drie keren aanslagen op het leven van Koningin Victoria gedaan. Melbourne had charisma, beschaafdheid en was hoffelijk galant. Dit alles gaf hem prestige en respect in de Londense samenleving. Wat betreft persoonlijke uitstraling, hoffelijkheid, deed Koningin Victoria niet onder voor Melbourne,. Wegens dezelfde redenen werd hij een soort vaderlijke figuur voor de Koningin. Desondanks accepteerde Koningin Victoria alle meningen van Lord Melbourne op politiek en andere gebieden en maakte veel van hen tot haar eigen mening. Dit leidde ook tot de politieke crisis in 1839, toen Melbourne zijn onstlag nam. Door het verlies van de verkiezing moest hij aftreden, maar Koningin Victoria accepteerde de nieuwe regering niet, zij wou haar kabinet niet vervangen met leden van de conservatieve partij (Tories). Dus moest Lord Melbourne en de “Whigs” (conservatieven) terug komen voor nog twee jaren in de regering. De overwinning van de Koningin was wel tijdelijk, want daarna heeft ze nooit meer vervangingen in haar kabinet geweigerd. In hetzelfde jaar daalde de prestige van de Koningin vanwege het geval van “Lady” Flora Hastings. Flora was een van de hofdames (“Ladies in waiting”) van de Koningin, zij kreeg onverwachts een grote buik, iedereen dacht dat ze zwanger was, maar zij was niet getrouwd. De Koningin ging dit ook snel geloven, omdat Flora een keer alleen was met Jonkheer John Conroy in een rijtuig. Het bleek uiteindelijk een zeldzaam voorkomende vorm van buik kanker te zijn, Flora ging na een paar maanden dood. Het publiek heeft deze vooroordeel van de Koningin helemaal afgekeurd. In juni 1838 werd Koningin Victoria gekroond en direct hierna begonnen haar adviseurs over het huwelijk te denken. In 1839 gedurende een bezoek in Londen van Prins Albert (van Saxe-Coburg-Gotha) werd ze verliefd op hem. Hij had in het begin twijfels over de relatie, maar uiteindelijk heeft hij het geaccepteerd en ze trouwden in februari 1840. De komende achttien jaren kregen ze negen kinderen. Zij werd de eerste Koningin die in een trein heeft gereden en tijdens haar regering werd fotografie uitgevonden. Dit maakte haar en haar familie ook de eerste Koningin en eerste Koninklijke familie die gefotografeerd werden. Door deze uitvinding kreeg het normale volk meer te zien van de Koningin en haar familie en hebben ook hierdoor kunnen zien dat de Koningin en haar familie ook normale mensen zoals iedereen waren. Bij het begin van de negentiende eeuw begon er in Groot-Brittannie een grote beweging voor morele herstel. De initiatiefnemer was William Wilberforce en zijn Societeit. Deze beweging was tegen alle ondeugden in het land, het was de reactie op de Franse Revolutie die samen kwam met propaganda van vrijheid, eigen mening en radicalisme. De beweging eiste een betere voorbeeld voor het nieuwe midden klasse die ontstond. In het begin was de aristocratie betrokken bij drankmisbruik, overmatig seks en gokkerij. De aristocratie wou wel een goede naam hebben of goede voorbeeld voor de gemeenschap zijn, maar zij zondigden in het prive, de ondeugden van hen en de Koninklijke Hertogen en Prinsen waren heel bekend. Tijdens de regering van Koningin Victoria en Prins Albert begon er veranderingen te komen in deze situatie. De Koninklijke familie werd heel moreel en was een voorbeeld, voor de Societeit en midden klasse (hele samenleving). Koningin Victoria en Prins Albert waren helemaal tegen seksuele overspel, vooral als het door hun zonen of Ministers werd gedaan. In 1841 nam Lord Melbourne zijn ontslag als Minister-President, maar in de tussentijd had Prins Albert een grote invloed op de Koningin. Hij was haar hoofd adviseur in bijna alle zaken, van staat en politiek tot sociale problemen. Prins Albert had ook een grote invloed op de houding van Koningin Victoria ten opzichte van sociale problemen, terwijl Melbourne haar eens had gezegd om nooit te denken over sociale problemen die in het Koninkrijk heersten, deed Prins Albert precies het omgekeerde en nodigde bijvoorbeeld Lord Ashley uit om bij hen in “Buckingham” Paleis te komen om over zijn nieuwe uitvindingen over “kinder arbeid” in het Koninkrijk te komen praten. Prins Albert kreeg veel interesse voor allerlei gebeurtenissen en situaties die in het Koninkrijk plaats vonden. Hij leidde bijvoorbeeld veel vergaderingen van de Parlementaire commissies over de werk milieu van mijnwerkers en andere problemen. Hij had ook veel interesse in projecten die industrie en handel promoveerden, zijn belangrijkste en beroemdste project was de “Great International Exhibition”, die in 1851 plaats vond. De plaats die ze hadden gekozen voor de “Great International Exhibition” was Hyde Park in Londen, het werd een groot succes. De volgende twee Minister-Presidenten hadden een best wel goede relatie met de Koningin. De Heer Robert Peel volgde Melbourne als Minister-President. En Lord John Russell volgde Peel als Premier. Gedurende de regering van Sir Robert Peel heeft de Koningin een staats bezoek gedaan aan de Franse Koning, Louis Philippe. Het was de eerste keer dat een Engelse Koning of Koningin een andere Koning of Koningin had ontmoet sinds Henry VIII. Tijdens de regering van Lord John Russell kreeg de Koningin een hekel aan de Minister van Buitenlandse Zaken, n.l. Lord Palmerston. De Minister had een heel ander visie over Buitenlandse Zaken, dan de Koningin. Hij geloofde dat de belangrijkste objectief moest zijn om de macht van het Koninkrijk te vergroten. De Koningin en Prins Albert geloofden dat de Koninkrijk van Groot-Brittannie moest zorgen dat de Europese Koninklijke families beschermd werden tegen revolutionaire groepen die een Republiek wilden in plaats van een Monarchie. Dit was heel belangrijk voor Koningin Victoria en Prins Albert, omdat bijna alle Koninklijke families ook hun families waren. De families waren bang en hadden het gevaar van revolutie en overname van het volk (In Groot-Brittannie was er een Constitutionele Monarchie, terwijl de andere landen een absolute Monarchie hadden). Zij hadden geen vertrouwen in Palmerston en gebruikten het recht om alle binnenkomende en buitengaande brieven en correspondentie van hem te lezen en te herschrijven. Koningin Victoria en Prins Albert waren ook helemaal tegen het seksuele gedrag van Lord Palmerston. Een voorbeeld van zijn seksuele gedrag was toen hij een poging deed om een van de hofdames (“Ladies in waiting”) van de Koningin te verleiden. Koningin Victoria heeft meer dan een keer gevraagd om Lord Palmerston te ontslagen van het kabinet, maar hij had een te grote macht en inlvoed in het Parlement (House of Commons). In december 1851 gaf Palmerston openlijk een felicitatie aan Louis Napoleon Bonaparte voor zijn overname in Frankrijk. Daarna heeft Premier Lord Russell de advies van Koningin Victoria geaccepteerd en Palmerston ontslagen. Na zes weken nam Palmerston wraak en heeft de regering van Russell naar huis gestuurd. Lord Palmerston werd in 1855 zelf Minister-President. Het was moeilijk in het begin om samen met de Koningin te werken. Maar op den duur werd de relatie telkens iets beter. Bij de begrafenis van Palmerston schreef de Koningin in haar journaal: “Wij hadden God weet hoeveel problemen met hem als Minister van Buitenlandse Zakem, maar als Premier behartigde hij de binnenlandse zaken naar behoren en mij behandelde hij goed, maar ik heb nooit van hem gehouden”. In 1854 begon de “Crimean War”, het was de eerste oorlog in Europa na een periode van meer dan 40 jaar. Het was een oorlog tussen Rusland en de geallieerden (Groot-Brittannie, Frankrijk, Sardinie en Turkije). Groot-Brittannie en Frankrijk hebben oorlog verklaard tegen Rusland, dit voor steun aan Turkije. Groot-Brittannie had alles gedaan om een oorlog te voorkomen. Maar de toenmalige Minister van Binnenlandse Zaken, n.l. Lord Palmerston, eiste een hardnekkige stand tegen Rusland, om hen geen kans te geven om Turkije te veroveren. Prins Albert steunde de toenmalige Premier, Lord Aberdeen, om een andere weg te zoeken, die niet leidde tot oorlog en heeft ook een plan gemaakt om de oorlog te voorkomen. Maar heel Groot-Brittannie was voor een oorlog met Rusland en volgens het publiek kon alleen Palmerston deze oorlog voor hen winnen, dus in februari 1855 moest Koningin Victoria hem accepteren als Minister-President. In 1856 eindigde de oorlog met de gealieerden als winnaars. De vredesovereenkomst had veel voordelen voor Groot-Brittannie en gaven hen nog meer land in het Midden-Oosten (via Turkije). Toen oorlog werd verklaard hebben Koningin Victoria en Prins Albert het helemaal gesteund. Tijdens de periode van Palmerston als Premier kreeg de Koningin een heel andere beeld van hem en kon beter met hem omgaan. Lord Palmerston heeft in 1857 het Parlement overtuigt om Prins Albert de titel van, Prins “Consort”, te geven. In december 1861 heeft Koningin Victoria een droevige incident mee gemaakt, n.l. de dood van Prins Albert, hierbij verlies ze haar belangrijkste adviseur, haar man. Een paar dagen voor zijn dood heeft hij Groot-Brittannie gered van oorlog tegen de Verenigde Staten. In de V.S. was de burgeroorlog aan de gang en Groot-Brittannie (Palmerston) hielp het zuiden tegen het noorden, want Palmerston zag dit als een manier om de V.S. voor altijd in tweeen te delen en hun macht te verminderen en die van Groot-Brittannie nog meer te vergroten. Een Engelse schip werd door de marine van het noorden gepakt en men vond twee zuidse diplomaten aan boord die naar Groot-Brittannie gingen om daar hulp te zoeken voor de oorlog en de bemanning van de schip werd opgesloten. De Britse regering werd heel boos en er was zelfs kans op oorlog tegen de V.S., maar de Prins stapte uit zijn bed (hij was heel ziek) en schreef een brief aan Lincoln voor het vrijlaten van de Engelsen en Lincoln heeft het ook gedaan.

Hoofdstuk 3: “De Weduwe van Windsor” Na de dood van Prins Albert ging de Koningin voor jaren lang in een droevige rouw, zij kon zijn verlies bijna niet verdragen. Zij kwam bijna nooit in het publiek en bleef voor lange periodes in haar kastelen Windsor en Balmoral (Balmoral werd door Prins Albert gekocht) schuilen en kreeg de bijnaam van de “Weduwe van Windsor”. Na haar terug trekking van het publiek weigerde ze zelfs om persoonlijk het nieuwe Parlement te openen. Maar zij bleef haar werk achter de schermen doen en eiste volgens haar constitutionele recht om alle correspondentie van de regering te lezen en commentaar daarop te geven. Het was in deze periode dat ze een vriendschap met John Brown opbouwde, hij was een Schotse werker in het kasteel van Balmoral. Koningin Victoria had net als Prins Albert meer aandacht en liefde voor de midden klasse, die loyaler was aan de troon dan de arrogante en lustige aristocratie. John Brown was ook een normale persoon zonder aristocratisch bloed en had een goede relatie met de Koningin opgebouwd. De relatie bracht met zich mee ook roddel over hen en sommigen zeiden zelf dat Brown en de Koningin in het geheim getrouwd hadden. De radicalen in de Parlement begonnen te zeggen dat ze het geld die ze kreeg niet verdiende, sommigen zeiden zelfs dat de Monarchie afgeschaft moest worden en Groot-Brittannie tot Republiek uitroepen. De laatste vijf en dertig jaren van de regering van Koningin Victoria waren een periode van strijd tussen het nieuwe Liberale Partij en de Conservatieven. De leider van de Liberalen was William Ewart Gladstone die Minister-President werd. Hij begon zijn loopbaan in het politiek als een “Tory”, maar tijdens de regering van Palmerston, waarin hij als Minister van Financien optrad, begon hij opeens radicale en liberale ideeen te uiten. Koningin Victoria had de ergste relatie met Gladstone als Premier dan al de andere Premiers. Hij was wel gehecht aan de troon en had een grote respect voor Koningin Victoria, maar uitte het in zo een on persoonlijke manier dat hij nooit door de Koningin werd geaccepteerd. In contrast tot haar relatie met Palmerston, die de Koningin haatte door de persoon en karakter zelf, was de Koningin helemaal tegen de politieke ideeen en filosofie van Gladstone. Hij had een plan om de politieke systeem van Groot-Brittannie te veranderen. Hij wou bijvoorbeeld de macht van de “House of Lords” verminderen, hij wou het Parlement (House of Commons) uitbreiden tot meer leden. En van diverse achtergronden en ook nog geheime verkierzingen houden, hij wou ook Ierland onafhankelijkheid geven en ook nog Buitenlandse Betrekkingen veranderen. De Koningin was helemaal tegen deze voorstellen en had een hekel aan Gladstone en de Liberalen gekregen. In 1868 werd Benjamin Disraeli Minister-President voor alleen maar negen maanden, maar hij had een heel goede relatie met de Koningin (dankzij zijn conservatisme). Toen hij in 1874 terug kwam als Premier werd de relatie nog intiemer, de tweede regering van Disraeli duurde zes jaren. Hij schreef en sprak tegen de Koningin met een soort te mooie en te grote taal, maar voor de Koningin was dat net goed voor haar vertrouwen en voorkeur. Zij gaf hem de eer en prestige door hem eens persoonlijk thuis te bezoeken. Zij was ook triest toen Disraeli de macht verloor in 1880. Disraeli was de persoon die het Parlement heeft overtuigd om de Koningin de titel van Keizerin van India te geven, hiermee kwam ze in prestige en titel gelijk te staan aan de andere keizers en keizerinnen van Europa. De Koningin was heel blij met de titel en kreeg grote interesse in haar Indische rijk. De Koningin was van mening dat de Monarchie als een soort patronaat moest zijn voor de Koninkrijk en Keizerrijk. Gladstone en de Liberalen hadden een heel andere idee voor de behandeling van Buitenlandse Zaken, dan de regering van Disraeli. Tijdens een kritiek op de behandeling zij Disraeli als antwoord: “Mijn Buitenlandse Zaken zijn net zo egoistisch als nationalisme”. De Koningin was van mening dat Gladstone en zijn volgers niet alleen fout bezig waren door de beste belangen voor Groot-Brittannie niet te zoeken, maar dat zij ook verraders van het Koninkrijk waren. De Koningin en haar conservatistische en imperialistische zienswijze waren in overeenstemming met de meerderhied van het Britannische volk. En in de laatste twaalf van haar vijftien regerende jaren was de Conservatisten aan de macht en hun leider en Premier was Lord Salisbury. Het aanzien en respect voor Koningin Victoria nam toe. Ze werd vereerd door haar hele volk en je kon bijna zeggen dat aangebeden werd als een godin door haar volk. Haar gouden jubilee in 1887 werd een grote nationale feest. Op 23 september 1896 schreef ze in haar journaal dat ze een dag langer heeft geregeerd dan George III, die toen de langste regering had van alle Koningen of Koninginnen van Groot-Brittannie. Bij haar Diamanten Jubilee op 20 juni 1897 werd er zoveel gevierd dat er geen vergelijking mogelijk was tussen deze viering en die van tien jaar eerder. Op 22 juni ging ze een bezoek doen aan de “St. Paul’s” kathedraal in Londen en kreeg zo een grote massa bij haar aankomst en iedereen was daar aan het schreeuwen en het juichen voor de Koningin, zij schreef in haar journaal: “Ik was heel bevredigd en beloond door de mensen”. Zij steunde met grote enthousiasme de Boeren oorlog in Zuid-Afrik in 1899. Gedurende een hof zitting zei ze: “In dit huis zijn wij niet geinteresseerd in de mogelijkheden van verlies, want die bestaan niet”. Op 22 januari 1901 toen de Koningin een en tachtig jaar oud was stierf ze in haar huis in Osborne. Geen van de officieren hadden ooit een persoonlijke ervaring van de zaken die geregeld moesten worden bij de dood van een Koning of Koningin en de opvolging van een Koning of Koningin. Haar dood was de oorzaak van veel onsteltenis in het volk, omdar niemand onder de leeftijd van een en zeventig zich het leven onder een andere Koning of Koningin, dan Koningin Victoria, kon voorstellen.

Conclusie Sommigen beweren dat Victoria over een volk heerste waar de zon nooit onderging. Dit is in principe ook waar, want de Britse Keizerrijk en Koninkrijk was zo groot dat het een derde deel van de wereld in bezit had. Victoria heeft voor vier en zestig jaar lang geregeerd als Koningin en later ook als Keizerin. Haar ervaring is niet in de verste verte te vergelijken met anderen die deel uitmaakten van de regering. Zij had met veel regeringen en veel Ministers en Premiers gewerkt, sommigen met goede en anderen met slechtere relatie. Dit allemaal gaf haar, zelfs na de intreding van de Constitutionele Monarchie i.p.v. Absolute Monarchie, een macht en invloed die bijna geen concurentie kende, als zij iets zei moest er rekening met haar gehouden worden. Haar volk liet ze nooit in steek, zelfs na de dood van haar man bleef ze achter de schermen werken voor Groot-Brittannie, India en Zuid-Afrika. Tijdens de opstanden in India was zij die zich bekommerde om Indische mensen die vermoord werden, zij waren uiteindelijk ook haar onderdanen. Zij was aan het einde van haar leven de beroemdste, liefste en meest geeerde Koningin van het Koninkrijk en Keizerrijk van Groot-Brittannie. Haar adviseurs gedurende haar hele leven hebben haar op de een of andere manier beinvloed en hebben haar ook een mening gegeven over allerlei problemen die zouden kunnen plaats vinden. Haar relaties met de andere Koninklijke families van Europa gaf haar de mogelijkhied om invloed te hebben op bijna alle beslissingen in bijna alle landen van Europa (zij was de Oma van Europa). De oorlogen die Groot-Brittannie in die tijd heeft gevoerd, waren bijna allemaal ook door Groot-Brittannie gewonnen, en elke victorie betekende ook meer land, meer macht en meer aanzien. Haar naam is gelijk gesteld aan een eeuw van mode, literatuur en stijl, de zogenoemde “Victorian Era”. Tegenwoordig wordt de “Victorian Era” gezien als te preuts, maar die periode heeft de samenleving voor altijd verandert de mensen begonnen zich in die periode beschaafder te gedragen. Terwijl het Koningshuis ook aandacht besteeddeaan zeden, moraal en gewoonten. Zij wordt ook geassocieerd met de industriele vooruitgang van Groot-Brittannie, tijdens haar regering begon de industrie grote winsten op te leveren. Groot-Brittannie werd een van de welvarendste landen ter wereld. Op haar grafschrift staat “adieu mijn geliefden, hier zal ik eindelijk met U rusten, met U zal ik in Jezus weder opstaan”. Zij heeft deze rust vediend na zoveel jaren te hebben gewerkt. Zij had wel een volk waar de zon nooit onderging, want zij heeft de zon nooit laten ondergaan.

Foto’s [plaatje0]Koningin Victoria [plaatje1] Albert en Victoria [plaatje2]Koningin Victoria [plaatje3] Victoria en John Brown [plaatje4]Koningin Victoria [plaatje5] De Imperische kroon van India [plaatje6]Kroon speciaal gemaakt voor Koningin Victoria [plaatje7Huwelijk tussen Albert en Victoria [plaatje8] Koningin Victoria in Koninklijke Regalia