Hoe bereken je iemands IQ?

Onderwerp: IQ

Hoofdvraag: Hoe bereken je iemands IQ?

Deelvragen:
*Geschiedenis IQ
*Zijn er verschillende berekeningen?
*Hoe is (zijn) die berekening tot stand gekomen?

Inleiding:

Na lang zoeken heb ik uiteindelijk voor het onderwerp IQ gekozen. Ik wilde eerst iets over erfelijke ziektes doen, maar het bleek erg moeilijk informatie daarover te vinden. Je krijgt daarover veelal kenmerken van ziektes, maar ik was op zoek naar cijfers. Ik heb toen maar gekozen voor IQ, een onderwerp wat me bij nader inzien erg interesseerde. Het IQ zegt veel over mens, al kan een IQ weleens teveel zeggen. Het is maar een test, die op een bepaald moment word afgenomen. Als iemand een slechte dag heeft, zou zijn IQ laag zijn. Ik wilde eens uit gaan zoeken hoe iemand IQ nou precies berekent wordt. Tegenwoordig is het EQ ook steeds belangrijker. Ik vroeg me af wat nou precies het verschil was tussen IQ en EQ. Verder wil ik onderzoeken wat voor rol het IQ van iemand speelt in onze maatschappij. Word het als iets belangrijks ervaren, dus kijkt men ernaar bij een sollicitatie, of kijkt men meer naar de persoon zelf, en zijn diploma’s en ervaring?

Hoe is het IQ precies ontstaan?

Mensen zijn altijd al nieuwgierig geweest. We zouden het lieft álles weten. Iets minder dan een eeuw geleden begon men met testen. Men ging de hersenen van mensen onderzoeken, om te kijken of er een verschil was tussen de domme en slimme mensen. Men keek naar de omvang, het gewicht etc., maar er werden geen bijzondere verschillen opgemerkt. Géén vooruitgang dus. Nog steeds was men op zoek om hét verschil tussen domme en slimme mensen te vinden. Men ging fysiologische dingen uitproberen. Zouden reflexen er iets mee te maken kunnen hebben? Er werden een aantal dingen uitgeprobeerd, bijv. de snelheid waarmee de voet omhoog gaat als tegen de knieschijf getikt wordt. Het resultaat was een teleurstelling. Er bleek geen verband te zitten tussen de reflexen van domme en slimme proefpersonen. Na vele proeven en testen kwam de Franse psycholoog Binet met het voor de hand liggende idee: het denkbeeld dat mentale kwaliteiten en functies gemeten moesten worden door mentale testen die duidelijk op deze kwaliteiten en functies betrekking hadden. Men kreeg de mentale leeftijd van een kind op die manier. Daarna kwam de Duitse filosoof en psycholoog William Stern met de benaming van dit nieuwe idee. Het IQ, oftewel het Intelligentie Quotient. Hij gebruikte hierbij de mentale en kalenderleeftlijd om het IQ van iemand te berekenen. Vanaf het eerste moment is het IQ populair geweest. Natuurlijk heeft het zijn onvolkomenheden, maar het is één van de meest bekende psychologische begrippen onder mensen die op één of andere manier met psychologie te maken hebben.

Hoe kwam William Stern op de IQ berekening?

De Duitse psycholoog ontwikkelde zijn idee van de intelligentie quotient in 1912. Hij wilde de kern van persoonlijkheid en intelligentie vinden. Hij was beinvloed door het werkt van de franse psycholoog Binet. Hij keek ook naar andere onderzoeken, en bedacht dat het resultaat van de intelligentie test in cijfers zouden moeten weergegeven worden. Zijn definite van intelligentie was: ‘een normale capiciteit van het zelfbewust zijn van nieuwe behoeftes en een normale toepassingsvermogen tot het oplossen van problemen en de toestand van het leven.’ Je moet er natuurlijk wel rekening mee houden, dat als je een ander begrip voor intelligentie neemt, het IQ misschien niet meer klopt. Hier zijn enkele andere definities van intelligentie :
** Intelligentie is het vermogen om problemen op te lossen
** Intelligentie is het vermogen om kennis en gegevens te formuleren en toe te passen
** Intelligentie is de capiciteit om via leren zich aan de omgeving aan te passen
**Intelligentie is rationeel (logisch) denken

Hoe word het IQ nou precies berekent?

De Franse psychologen Binet en Simon hadden dan wel de eerste intelligentie test uitgevonden, die ze berekenden met een Binet-Simon schaal, maar die was meer bedoeld voor kinderen van 5 tot 15. Met die test kon je het IQ dus nog niet weten. William Stern bedacht een getal, waarmee je je eigen intelligentie kon vergelijken met die van een ander, want mensen willen natuurlijk altijd weten of ze slimmer zijn dan een ander. Hij maakte gebruik van de mentale leeftijd in de formule, om het IQ van een persoon te meten. Dit is de formule:

IQ = (ML : KL) x 100 = (Mentale leeftijd : Kalenderleeftijd) x 100

De Mentale leeftijd is is het niveau waarop een kind functioneert. Die leeftijd kan je vinden met de test van de Franse psychologen Binet en Simon. Bij die test leggen ze een groep kinderen een aantal vraagstukken voor. Door na te gaan op welke leeftijd de meeste kinderen een probleem kunnen oplossen, wordt de ‘leeftijdswaarde’ van een probleem bepaald. Stel nou dat een bepaald probleem door de meeste kinderen van 9 opgelost kan worden, wordt dat probleem ‘leeftijdwaarde’ 9 gegeven, en is de ML van dat kind 9. Door die gevonden ML kan je het IQ van een kind berekenen. Het IQ van een kind blijft zich ontwikkelen tot gemiddeld hun vijftiende jaar. Bij de dommere kinderen kan dat eerder stoppen, en bij de slimmere kinderen kan het nog wel eventjes doorgaan. Deskundigen beweren dat het IQ van mensen na hun dertigste levensjaar iets daalt. Maar als dat zo is, dat dus bij het vijftiende levensjaar de mentale leeftijd hetzelfde blijft, zou dat betekenen dat de formule van Stern niet meer klopt. Dat blijkt wel uit het volgende voorbeeld:
IQ van persoon Y van 15 jaar oud IQ = (15:15) x 100 = 100
IQ van persoon Y 15 jaren later IQ = (15:30) x 100 = 50
Dat zou dus betekenen dat in vijftien jaar tijd, het IQ zou dalen met vijftig! De formule van Sterns is dus alleen te gebruiken bij kinderen van 5 tot ongeveer 15 jaar. Kinderen onder 5 zijn natuurlijk nog erg jong, en kunnen vaak nog niet goed uitleggen wat ze bedoelen. Maar goed, volwassenen willen natuurlijk ook erg graag hun IQ weten. Ook daar heb je testen voor, maar die zitten anders in elkaar dan die van Stern. Als je het IQ van een volwassene wilt testen, doet men vaak test op verschillende gebieden, zoals bijvoorbeeld numerieke intelligentie, abstract redeneren en visueel-ruimtelijke intelligentie. Hoe zit de berekening van dit soort testen dan in elkaar?

Hoe stabiel is een IQ-test?

Stel dat iemand op z’n 22ste word getest, en dat daaruit blijkt dat zijn IQ 118 is. Houdt hij dat dan voor de rest van zijn leven, of zit er nog ‘groei’ in? En hoe zit dat met een kind van 12 jaar? Mogen ouders erop vertrouwen dat het IQ nog groter wordt, omdat een kind van 12 nog veel leert? Of kan met op de leeftijd van 12 jaar al iemands IQ vaststellen? Er blijkt een verschil te zijn. Je hebt een ‘kinder IQ’ en een volwassen IQ.

Het IQ van een kind
Jonge kinderen zijn ‘dommer’ dan oudere kinderen, die op hun beurt weer ‘dommer’ zijn dan volwassenen. Maar dat is logisch, want bijvoorbeeld zaken als rekenvaardigheid, woordkennis en technisch inzicht, nog niet ontwikkeld zijn bij kinderen. Het kind heeft nog geen tijd gehad om te leren!! Naarmate het kind ouder word, zal hij/zij ook hoger gaan scoren op een IQ test, omdat het meer te weten is gekomen. Zoals eerder gezegd, ‘groeit’ de intelligentie tot ongeveer het vijftiende jaar, met uitschieters van twee jaar. Bij de dommere mensen stopt het soms al op de dertiende, terwijl hoogbegaafde door kunnen ‘groeien’ tot hun zeventiende, soms zelfs langer. Het is dus altijd belangrijk de leeftijd te weten van de geteste persoon. Verder kunnen omstandigheden ook belangrijk zijn, zoals bijvoorbeeld het overlijden van één van de ouders of een traumatische ervaring. Deze dingen moet je weten, omdat dit iets zegt over de kracht en de beperking van de voorspelling van het IQ. Het IQ zakt in de loop van de tijd. Deskundigen verklaren dat rond de dertigste levensjaar het IQ iets daalt. Ook daar zitten natuurlijk uitzonderingen tussen. Het hangt af van de opleiding, de baan en het sociale milieu van de persoon. Zo zouden mensen die zichzelf ontwikkelen weinig last hebben van verval. Er zijn ook andere deskundigen die verklaren dat dat helemaal niet waar is. Zij denken dat het intelligentieniveau niet daalt. De daling zou moeten worden toegeschreven aan de meetfouten en slechte wetenschappelijke onderzoeken. Maar dit is nog niet bewezen, dus gaan we uit van de testen die wél gedaan zijn, en dus bewijs leveren.

Het IQ van een volwassene
Het is natuurlijk belangrijk en leuk om te weten hoe intelligent je bent. Maar vooropgesteld moet worden, dat dat ene getal over je ‘slimheid’ niet zo heel veel betekent. Het zegt iets over iemands aangeboren aanleg, opleiding en natuurlijk ervaringen. Andere test vertellen je, welke bijzondere talenten je hebt. Ben je creatief, muzikaal of kunstzinnig? De intelligentie test geeft dus een algemene aanwijzing. Iemand IQ zegt bijvoorbeeld niks over iemands kansen op een bepaalde baan. Het IQ kan niet zeggen of iemand een goeie chirurg of dokter word, of dat iemand veel kans heeft om een goeie winkelverkoper te worden. In dit opzicht is de waarde van het IQ weinig. Oefenen met intelligentietest maakt iemand ook niet intelligenter, al is het wel handig om veel te oefenen, want je verhoogt je score wel, zodat je intelligenter lijkt.

Welke factoren beinvloeden iemands IQ?

Het IQ word dus bepaald door omgeving en erfelijkheid. Het is moeilijk te bepalen wat nu het meeste invloed heeft. Dat hangt natuurlijk van de persoon af. In onze Nederlandse cultuur zijn de omgevingsverschillen niet zo groot. Het is dus goed verklaarbaar als erfelijkheid bij ons een grote rol speelt. Maar dit is niet meetbaar. Er is onderzoek gedaan bij verschillende families, en daaruit bleek, dat hoe hechter de bloedband, hoe meer het IQ overeen kwam. Maar het is niet zo dat het IQ van de ouders direct doorgegeven word aan het kind. Dat zou betekenen dat een kind van jongs af aan al precies zou weten hoe zijn toekomst eruit komt ze zien, want hoe hoger je IQ, hoe meer maatschappelijk aanzien. Er blijkt sprake te zijn van teruggang van het gemiddelde. De IQ’s van kinderen blijkt minder extreem dan die van de ouders. Deze kunnen zowel zeer dom als slim zijn. Dat maakt dus duidelijk, dat erfelijkheid niet wil zeggen dat je automisch het IQ van je ouders erft.

Hoe intelligent is de Nederlandse bevolking?
Omschrijving Hoogte IQ % v.d. bevolking
__________________________________________________________
Idioten 0-20
Imbecielen 20-50
Moronen/debielen 50-70 2.5
(Zwakbegaafden/zwakzinnigen)
‘Grensgevallen’ 70-90 25
(Minder dan 6 klassen basisonderwijs)
Basisonderwijs voltooid 81-111 60
Basisonderwijs + lager beroepsonderwijs 95-120 50
Gemiddeld niveau 100 50
Begaafd 120 7
Genialiteit 180 en hoger 0.05

Verklaring Omschrijvingen:
Een idioot, iemand met een IQ van 0 tot 20, is een persoon die écht niets zelfstandig kan. Een imbeciel moet in een inrichting leven, omdat die niet in staat is goed voor zichzelf te zorgen, al kunnen ze de primaire dingen wel, zoals zelf eten en zich afwenden van gevaar. Een idioot kan dit niet. Een debiel kan ook niet geheel zelfstandig leven, maar men gelooft dat met goede begeleiding, een debiel zich volledig kan aanpassen, en zelfs een baan kan krijgen, als hem bezigheden worden geleerd. Idioten, imbecielen en debielen vallen onder “zwakbegaafden”. Daar zijn dus ook nog verschillende personen in.

Niveau nodig voor het volgen van onderstaande opleidingen

Niveau IQ % v.d. bevolking
____________________________________________________________
MAVO 100-130 <50
(gemiddeld 115)
HAVO, Atheneum, Gymnasium 105-135 15
(gemiddeld 120)
Universitaire opleiding 113-143 6.5
(gemiddeld 128)

Ik moet u er wel op wijzen, dat bovenstaande gegevens schattingen zijn. De reden dat ik deze tabellen hier neer heb gezet, is om een idee te geven welk verband er bestaat tussen opleiding en IQ, en welk percentage van de Nederlandse bevolking een bepaald intelligentieniveau heeft. De werkelijke prestaties hangen natuurlijk niet alleen af van het intelligentieniveau. Ook zaken als belangstelling, energieniveau, motivatie en natuurlijk opvoeding (wat voor baan/opleiding hebben ouders?) spelen een belangrijke rol. Er zijn genoeg mensen die maar wat intelligent zijn, maar te lui om het ook werkelijk te gebruiken. Zij kunnen dus minder in de maatschappij functioneren dan wat minder intelligente mensen die zeer actief bezig zijn.

Hieronder nog een tabel waar kan worden afgelezen met welk percentage van de bevolking je je IQ moet delen:

IQ-score Percentage van de Ned. Bevolking
____________________________________________________________
Minder dan 55 0.13
55-70 2.14
70-85 13.59
85-100 34.13
100-115 34.13
115-130 13.59
130-145 2.14
meer dan 145 0.13

Hieruit blijkt dus, dat de meerderheid van de bevolking (om precies te zijn, 68.26 %) een IQ heeft dat tussen de 85 en 115 ligt.

Ook heeft men bij beroepen een soort “Intelligentie tabel” gemaakt.

Beroep IQ
___________________________________________________________
Hogere intellectuele en hogere administratieve beroepen 153-120
Lagere intellectuele beroepen, technisch en leidinggevend werk 132-115
Beter geschoolde arbeid, lagere administratieve beroepen 117-110
Geschoolde arbeid 109-105
Half geschoolde arbeid 98-97
Ongeschoolde arbeid 87-92
Onregelmatige arbeid 82-89
In inrichtingen opngenomen 57-67
Deze gegevens moeten niet te zwaar genomen worden. Uit onderzoek is gebleken dat mensen die als ‘zwakbegaafd’ in een tehuis gestopt zijn, soms een IQ van wel 125 hebben, terwijl een ‘zwakbegaafde’ een IQ heeft tussen de 50 en 70. Er is gebleken dat medici vroeger nog geen goede testen hadden. Als uit een test bleek dat iemand misschien niet goed met zijn intelligentie om kon gaan, konden artsen dat niet goed uitleggen, dus werd iemand afgedaan als zwakbegaafd. Ook zijn er mensen die door een ziekte, zoals een stofwisselingsziekte, een laag IQ krijgen.

Wat is het verschil tussen IQ en EQ?
3 opvallende elementen
*Bij IQ testen blijkt dat een slechte emotionele toestand (bv. faalangst) de resultaten slecht beïnvloedt, en zo geen \"correcte\" weergave geeft van het rationele intellect, laat staan van het potentieel van de persoon.
*Men moet voldoende IQ hebben om een verfijnd EQ te ontwikkelen
*Je hebt om te slagen zowel EQ als IQ nodig

Conclusie:

Het IQ is een onpeilbaar begrip. Er zijn vele verschillende definities voor, en nog meer verschillende testen. Mijn persoonlijke mening is nu, dat het IQ eigenlijk een onbelangrijk begrip is, dat is mij wel duidelijk geworden in mijn onderzoek. Het gaat meer om inzet van iemand, en hoe actief iemand is. Je kan wel een hoog IQ hebben, maar als je liever lui dan moe bent, heb je er nog weinig aan. Ik heb ook in een onderzoek gelezen, dat men tegenwoordig EQ belangrijker begint te vinden dan IQ. (EQ is zeg maar je IQ qua sociaal zijn enzo) Ook is IQ toch anders dan ik dacht. Ik dacht dat er niet mee te ‘sollen’ viel, maar ik heb gemerkt dat je IQ score op een test heel goed beinvloed kan worden. Als je vaak IQ tests maakt, kom je waarschijnlijk hoger uit, als dan wanneer je dat niet zou doen. En je bent toch niet intelligenter geworden. Ik vond het een interessante opdracht, en ik heb er aardig wat van geleerd. Het IQ berekenen is ook niet zo moeilijk als ik dacht. Het IQ, ik ben het na het onderzoeken alleen nog maar interessanter gaan vinden! Al moet ik wel zeggen dat ik meer geinteresseerd ben in het ‘maatschappelijke’ ervan. Ik moet eerlijk bekennen, dat de wiskundige formules enzo me eigenlijk niet zo boeien. Ik vind het wel interessant, maar ik zou er geen verder onderzoek in willen doen.

Bronvermelding:

Documentatie mappen Bibliotheek Den Haag
www.scholieren.com
www.collegenet.nl
ourworld.compuserve.com/homepages/PatrickM/eqn_hrm.htm
www.google.com