Anne Frank Dossier

Inhoudsopgave

1. Biografie Anne Frank (film) 2. Inleefopdracht
3. Mauschwitz
4. Potgieterlaan 7: een herinnering
5. Left Luggage (film) 6. Westerborkgastspreker
7. Excursie naar A´dam

1. Biografie Anne Frank (film)

1925 Ouders van Anne trouwen. Juli 1929 Anne wordt geboren. Maart 1931 Anne verhuist. 1933 De bank van Otto Frank gaat failliet. Najaar 1933 Anne gaat op het Merwedeplein 37 in Amsterdam wonen. 1933 Anne gaat naar de montessorischool. 1933-1939 Henk v. Beukhoven en Miep Gies werken bij het bedrijf van Otto Frank. 14 mei 1940 Capitulatie van Nederland, veel dingen(bijna alles) worden verboden voor joden. 1941 Het enige bewegende beeldmateriaal van Anne wordt vastgelegd op een bruiloft in het Merwedeplein. 1942 Anne krijgt een dagboek voor haar verjaardag. 5 juli 1942 Ze ontvangen een brief waarin staat dat ze zich moet melden bij een werkkamp. 6 juli 1942 Ze gaan onderduiken in het Achterhuis op Prinsengracht 263 en om het geheim te houden zeggen ze dat ze naar Zwitserland gaan. Miep Gies en Bep Voskuil zorgen voor het eten in het Achterhuis. Nov. 1942 Meneer Pfeffer(tandarts) komt ook in het Achterhuis wonen. Hij moet op dezelfde kamer als Anne slapen, dit lijdt tot veel confrontaties tussen Anne en meneer Pfeffer. Anne wordt ook verliefd op Peter van Pels. Mei 1944 Anne gaat haar dagboek in het net herschrijven en schrijft er extra aantekeningen bij. 4 aug. 1944 Ze worden verraden en de bewoners van het Achterhuis worden opgepakt. Het hele huis wordt leeg gehaald, behalve het dagboek. Miep probeert ze nog te bevrijden maar ze worden nadat ze naar het Gestapo bureau zijn geweest op de trein gezet naar Westerbork. 3 sept. 1944 De onderduikers van het Achterhuis gaan met 83ste en laatste trein naar Auschwitz. 5 sept. 1944 Ze komen aan in Auschwitz. Anne kon doordat ze schurft had niet naar een werkkamp, waar ze misschien had kunnen overleven. Eind 1944 Margot, Anne en moeder Frank worden naar Bergen-Belsen getransporteerd en moeten eerst in teneten slapen, later in barakken. Er was te weinig eten en iedereen werd hierdoor ziek. Lies Gössler zat ook in hetzelfde kamp. Anne en Margot overleiden in het kamp door ziekte. 27 jan. 1945 Auschwitz wordt bevrijd. 5 mei 1945 Peter van Pels overleid. 26 mei 1945 Otto frank overleefd de oorlog en gaat met de stoomboot van Odessa naar Marseille. Aug. 1945 Otto hoort dat zijn dochters overleden zijn en Miep Gies geeft hem Anne’s bewaarde dagboek. Juni 1947 Het Acherhuis komt uit. 1955 Er komt een toneelstuk over het Achterhuis op Broadway. 1960 Het Achterhuis wordt een museum. 1985 Er komt een tentoonstelling van Anne’s leven ten opzichte van hededaagse politiek.

2. Inleefopdracht, Dagboekfragmenten uit een dagboek van een jongen in WOII

Leiden, 25 februari 1943
Beste dagboek, Vandaag ben ik aangekomen bij mijn nieuwe ‘familie’. Mijn ouders waren opeens weg en ik ben door vrienden van mijn ouders naar een nieuw gezin geplaats in Leiden. Mijn is voortaan nu voortaan Adriaan voorheen was dit Bas. Ik ben er eigenlijk helemaal niet mee eens maar volgens mijn nieuwe ouders was het beter zo. Ik vind ze ook helemaal niet aardig en hoop daarom dat mijn echte ouders snel weer opduiken. Ik weet helemaal niet wat er met ze is gebeurt elke avond denk ik terug aan die nacht dat ze opeens weg waren, het is een raadsel voor mij. Mijn nieuwe ouders willen er niks over los laten en melden dan altijd dat ik geluk heb dat ik er nog ben, maar eigenlijk wou ik dat dan maar ook liever dood zijn met mijn ouders als leven door deze hel. Ik hoop dat het snel weer beter wordt en ik een paar kinderen kan vinden om mee te gaan spelen ook de stad Leiden moet ik gaan ontdekken ik ben er nog nooit geweest. Hopelijk gaat dit allemaal lukken, maar het zou natuurlijk nog mooier zijn als mijn ouders terug kwamen. Groeten, Adriaan.

Leiden, 25 maart 1943
Beste dagboek, Vandaag was ik buiten aan spelen met tegels die wie uit de stoepen hebben gehaald, mijn nieuwe vrienden en ik maken dan een zo hoog mogelijke toren van tegels bij wie als eerst de toren omvalt heeft verloren. Best raar maar veel anders is er niet te doen in deze stad. Ik verlang naar die tijd terug dat ik lekker kon eten samen met mijn ouders het enige wat ik nu de laatste tijd eet met mijn nep ouders is allemaal surrogaat (namaak). Oh wacht dit was ik helemaal vergeten zo erg was het, een van mijn nieuwe vrienden werd opgepakt, omdat hij Joods was! De Duitsers gingen ons persoonbewijs controleren. Alleen bij die van mijn vriend stond een grote J erin bij de rest niet. Volgens mijn nep ouders hoefde ik me geen zorgen te maken want met mijn nieuwe naam heb ik een geldig persoonsbewijs toch scheelde het niet veel, maar ze hadden meer aandacht voor mijn Joodse vriend de rest stond erbij en keek hoe het gebeurde. Ik heb er geen worden voor. Groeten, Bas

Leiden, 29 maart 1943
Beste dagboek, Mijn nep ouders melden mij dat de WO2 niet meer zo lang zo gaan duren, alleen wat ze niet wisten was hoe lang deze dag ging duren voor hun. Er werd namelijk een razzia gehouden en wij maakte daar ook deel van uit. Toen de moffen klopte en riepen : “Schnell aufenmachen” wisten mijn nep ouders dat het zo ver was ze stopte mij snel weg naar boven en zeiden dat ik muis stil moest zijn en moest blijven zitten. Voordat ze het wisten kwamen de moffen binnen en vroegen hun wat ze aan het doen waren hierop gaven ze geen antwoordt daarna hoorde ik twee schoten en hoorde de moffen lachen. Toen ik na een paar uur later naar beneden kwam zag ik mijn “ouders” liggen. Toen besefte ik pas wat ze voor mij hadden gedaan en vond dat ze eigenlijk wel netzo goed mijn ouders hadden kunnen zijn. Ik zie ze nu ook zo ik heb 2 ouders die ik nooit meer zal zien. Groeten, Bas.

3. Mauschwitz door Art Spiegelman

1. Het heeft hem geleerd hoe je je echte vrienden weet te herkennen. Als je in nood zit en ze nodig hebt, weet je wie je echte vrienden zijn. 2. De Polen worden getekend als varkens, om ze negatief weer te geven, omdat ze vaak heel anti-semitistisch waren. 3. Joden die hun winkel af moesten staan en zonder geld het land uit werden gezet, synagogen die in de brand werden gestoken (kristalnacht), steden die joodvrij werden gemaakt, politie die Joden ophaalde en later opeens verdwenen en die joden werden vernederd en afgeranseld. 4. Hij is erg veel met zijn gezondheid bezig, verteld heel open over vroeger, maar het lijkt hem ook weinig te kunnen schelen, en is onhandig. 5. Je hoort gewoon je bord leeg te eten, omdat hij een keer echte honger heeft gehad weet hij wat het is om honger te lijden en dus moet je voortaan je eten op eten om niet zo’n honger te lijden. 6. De Duitsers worden afgebeeld als katten. Ze worden apart gezet in het krijgsgevangenenkamp, vernederd en slecht behandeld ook moeten ze speciale klusjes doen. 7. Een hele week uit de Tora een hoofdstuk lezen 1 keer per jaar, tijdens zijn slaap hoort hij zijn grootvader zeggen dat hij op Parashahs Truma vrij zou komen. 8. De joodse autoriteiten hebben de nazi’s omgekocht, zodat de joden die familie hadden in de buurt en daar door werden erkent vrijgelaten werden. 9. Hij is erg op netheid gesteld en dat hij er goed uitzag, omdat hij niet het zelfde als in de WO2 wil hebben. 10. Omdat ze naast het voedsel op de bon extra voedsel kregen van de joodse gemeenschap en ze kochten op de zwarte markt en soms ook werken voor de Duitsers. 11. Omdat hij het op latere leeftijd nog Engels moest leren vergeet hij sommige dingen en het is niet zijn moeder taal. 12. Door ze in getto’s te laten wonen en zwaar te straffen voor de kleinste dingen en een ster te laten dragen en een J in hun persoonsbewijs te zetten. 13. Omdat Vladek’s neef achter een controletafeltje zat en Vladek bij een timmerman werkte en daardoor een werkvergunning had.

4. Potgieterlaan 7: een herinnering door Sytze van der Zee :

1. Na de WO2 wordt hij niet meer gegroet en mag niet meespelen met de andere kinderen, krijgt geen snoep na de bevrijding en is niet welkom op kinderpartijtjes. Het is niet terecht, want hij kan niets doen aan wat zijn vader heeft gedaan. 2. Een kind dat de oorlog heeft meegemaakt. Hij leert altijd zijn zintuigen op scherp te zetten, beelden vast te leggen, signalen opvangen, dat heeft allemaal met leven en overleven te maken en de serieus genomen willen worden te maken. 3. Er waren slechte voorzieningen, school was erg streng en er was slecht eten. Er stierven ook veel mensen aan ziektes, waaraan ze voor de oorlog niet zouden sterven. 4. Ze spelen op straat met bakstenen, bouwen er torens van en gooien ze kapot. Ze spelen ook in het droogstaande riool en doen wie het verst kan plassen. 5. Nationaal Socialistische Beweging. De vader van de hoofdpersoon was sergeant, maar heeft zijn NSB lidmaatschap al tijdens de oorlog opgezegd en was geen actieve en radicale NSB’er. Meneer Hiddes had een hoge functie in de NSB, blokleider, en was een hele fanatieke NSB’er. Meneer Hoogterp was een fanatieke NSB’er en was ook hoofdredacteur van het Algemeen Handelsbladen wilde ook proberen de krant overeind te houden. Hij scheen ook erg fel op te treden. 6. Hij werd niet geslagen, maar werd aanvankelijk verwisseld met een naamgenoot die ondergedoken joden had aangegeven, toen later bekend werd dat hij verwisseld was en niet zo’n zwaar geval was werd hij in vergelijking met de anderen goed behandeld. 7. Hij was altijd op zoek geweest naar lotgenoten, maar de meeste mensen wilden niet toegeven en hij wilde ze ook weer niet kwetsen. 8. Hij eet weinig vlees en klein porties. Het eten ziet er ook smerig uit. In onze tijd krijg je genoeg en goed te eten. Je eet in de ochtend, middag en avond en ook veel tussendoor dus krijgen we in vergelijking met toen heel luxe te eten.

5. Left Luggage(film):

1. Orthodox, ze houden zich strikt aan de regels, vrouwen mogen geen broeken dragen, bij het luier verschonen eerst de rechter been, zuivel en vlees gescheiden. 2. De spullen uit de koffer zijn van groot emotioneel belang, hij wil weer terugkeren naar de tijd voor de oorlog, er zitten herinneringen uit die tijd aan zoals een fotoalbum. 3. Dat was de zus van de vader van Chaja, zei had ook in Auschwitz gezeten en was aan de drank en heeft daarna zelfmoord gepleegd. 4. Omdat hij misschien bang was iets verkeerds te zeggen tegenover zijn vader of omdat hij dacht dat hij niets belangrijks te melden had. 5. De conciërge maakt veel anti-semitistische opmerkingen en laat ook duidelijk merken dat hij niet houdt van joden, sommige mensen mogen niet met joden omgaan en waarderen hun levenswijze. Op sommige plekken staan anti-semitistische teksten, zoals “Heil Hitler” op een bankje in het park. 6. Ze vindt het niet eerlijk omdat Simcha zijn best had gedaan om het te leren. Hij werd in de WO II gedwongen zijn geloof te bespotten en daardoor heeft hij meer respect voor de regels gekregen en wil hij dat Simcha ze ook goed leert. 7. Een belangrijk feest bij de joden, dan wordt gevierd dat ze vluchtten uit Egypte, het hele huis wordt stof- en kruimelvrij gemaakt. 8. Het is een teken van rouw. 9. Ze wil op die manier proberen op die manier niet aan de oorlog te denken en hem vergeten. 10. Ik vond het over het algemeen wel een goede film, want je ziet hoe de joden na de oorlog de oorlog proberen te verwerken, hoe het er in een orthodox ongeveer aan toe gaat en hoe andere mensen daar mee omgaan. Je leert ervan dat je heel voorzichtig moet zijn met mensen die de oorlog hebben gemaakt(vooral joden), omdat zij al snel een link leggen met de oorlog als er iets gebeurd. 6. Westerborkgastspreker, Hans v.d. Broeke

Hans v.d. Broeke heet eigenlijk Hans Culp en is geboren op 16 – 11 –1941 in A´dam. Hij is vooral gastspreker, omdat die de link van het verleden naar het hedendaagse discriminatie wil legen. Zijn vader woonde in Dusseldorf en zijn moeder in Aken. In 1938 vluchtten ze naar Nederland. Ze gingen bij zijn grootouders in Amsterdam wonen. Er waren ook veel andere joden die naar Nederland en veel veel van hun kwamen terecht in het dan al bestaande Westerbork, dat is opgezet door joden om gevluchte joden onderdak te bieden. Na de bezetting komen er steeds meer beperkingen voor de joden. In 1942 beginnen de eerste razzia’s om joden op te pakken en naar Westerbork te brengen. Het leegroven van de huizen werd ook wel Puls genoemd. Veel joden gaven hun spullen van te voren al aan familie of kennissen. De meeste concentratiekampen waar de joden later naartoe werden gebracht waren in Polen en Tsjechië. In januari 1943 worden zijn ouders opgepakt en hun huis leeggeroofd. Maar hij was toen hij 13 maanden was al weggeven aan de familie v.d. Broeke die ook aan de Posjeskade woonde. Hij werd niet echt verstopt maar juist geshowd ook al door zijn biologische ouders. Zijn ouders zijn later in Auschwitz of Sobibor samen met zijn zusje omgekomen. Juli 1944 wordt hij zelf opgepakt en zijn pleegmoeder en hij zitten nog een tijdje vast in een gevangenis in Amstelveen. Daarna wordt hij naar Westerbork gebracht. In Westerbork werd hij samen met nog 52 kinderen als onbekend kind geregistreerd. Op 13 september 1944 wordt hij getransporteerd met het laatste transport. Er waren 229 mensn op dat transport en hij duurde 3 dagen en nachten, het was heel zwaar door de honger en ziektes die er waren. Hij kwam in Bergen-Belsen terecht, de situatie was daar erg slecht. Op 17 november werd hij naar Theresiastad gebracht(eerst zou hij naar Auschwitz worden gebracht maar dit veranderde). Deze reis duurde ook 3 dagen. In zijn groep heerste ook ziektes als tyfus en ze werden daarom eerst in carentaine gezet. In de kampen werden de kinderen extra goed verzorgt door vrouwen die de zorg voor een kind op zich namen. Omdat er soms ook mensen van het Rode Kruis langskwamen, lapten de Duitsers dan een paar mensen op zodat het leek of er goed voor hen werd gezorgd. In 1945 werden ze bevrijdt door de Russen. Maar na de bevrijding stierven er ook nog mensen. Van zjn groep was alleen een kindje van drie maanden in de trein overleden. Hij werd door een vrouw met het vliegtuig naar Brussel meegenomen. Familie v.d. Broeke had via een advertentie hem weer gevonden en hij ging weer bij hen wonen. Anderen kwamen in kindertehuizen waar de situatie slecht was. Veel van de mensen die de kampen hebben overleefd worden ook erg oud. Maar de kinderen die de kampen hadden overleefd konden zich heel slecht concentreren en hadden veel andere moeilijkheden op school en hij ook. De onbekende kinderen zijn nu ongeveer 60 jaar. Hij kwam pas op 10 jarige leeftijd erachter wat zijn achtergrond was. Zijn pleegouders praatten er nooit over. Maar nu is hij de voorzitter van de groep van onbekende kinderen die over de hele wereld verspreid leven en op 13 september met zoveel mogelijk elk jaar in Westerbork samen komen. Er is ook een boek over hun geschreven en een documentaire. Na de oorlog kreeg hij ook nog een wandkleed en een kandelaar van zijn ouders terug uit Israël. En hoewel hij geen echte herinneringen heeft aan de oorlog, is het een deel van zijn persoon geworden. Soms krijgt hij zelfs nog een naar gevoel als hij ergens in de trein zit.

7. Excursie naar A´dam:

Eerst gingen we met de bus naar het Verzetsmuseum, daar kregen we eerst een inleiding. Ze vertelden wat we gingen doen. Toen gingen we met een aantal vragen in een boekje(hoofdstuk 8) het museum in (in tweentallen), nadat was uit gelegd waar je alles kon vinden om de vragen te beantwoorden. Het museum was ingedeeld in een paar perioden. Eerst was er een deel over de periode voor de oorlog, hoe de samenleving er toen ongeveer uitzag en of er al iets van oorlog op komst was. Je zag daar dat er een groot machtsverschil was, als je een onderdaan was deed je precies wat de hogere bestuurders je bevalen. Er was ook verzuiling de verschillende groepen zoals protestanten, katholieken en liberalen leefden geheel gescheiden van elkaar. Ze wilden niets van elkaar weten. In het volgende deel was de eerste periode van de oorlog te zien,er was toen nog weinig verzet te zien, omdat de meeste mensen gewoon door konden met hun leven toch waren er wel spotprenten en oranje spelden als teken van verzet. Het eerste grote verzet was de februari staking die zorgde voor het begin van de volgende periode met wat meer verzet, in dit gedeelte kon je propaganda posters zien van beide partijen en hoe het er op allerlei plaatsen aan toe ging zoals de school en de kerk en het café. Je kon er ook dingen zien over radio’s om naar radio Oranje te luisteren, de joden vervolgingen, leven in getto’s. In de andere perioden kon je dingen zien over onderduikers. Over de Engelandvaarders. Er was ook een hoop te zien over hoe de mensen zich in de oorlog wisten te vermaken, met eigen gemaakt speelgoed. Er werd ook nog meer laten zien over het verzet, het vervalsen van papieren, bonnen en het smokkelen van allerlei dingen zelfs in zolen van schoenen. Ook werd er verteld over de illegale ondergrondse pers. De lokale ondergrondse krantjes, waar sommige kranten zelfs zijn door ontstaan. Je kon ook zien wat de gevolgen waren van de grote spoorwegstaking en de bevrijding van Zuid-Nederland eind 1944. Verder kon je van alles zien over het definitieve einde van de oorlog en de gevolgen ervan. En wat er met de NSB’ers gebeurde. Toen we naar het Anne Frank huis gingen kwamen we nog langs de Hollandse Schouwburg waar de joden in de WO II werden verzameld, voordat ze naar Westerbork gingen. En na een korte pauze om te eten, gingen we naar het Anne Frank huis. Daar werd ons eerst het hele levensverhaal verteld van Anne Frank in het kort, waar ze vandaan kwam, wanneer ze naar Nederland verhuisde. Maar er werd ook verteld over de rest van Duitsland in de economische crisis en onder het bewind van Hitler soort introductie WO2. Toen werd er verteld wat er met Anne gebeurde nadat ze was opgepakt, naar welke kampen ze was geweest en waar ze was overleden. Daarna kregen we de opdracht(hoofdstuk 8) om Anne, Margot en Peter v. Pels gaan opzoeken in het boek ‘In Memoriam’, waar alle in de WO II overleden joden in stonden. Daarna gingen we het huis zelf in, eerst kwam je in het voorhuis waar een video draaide, daarna het kantoor van Otto Frank, in elke kamer werd ook een stukje achtergrond verteld over deze ruimte. Daarna gingen we via een gang naar de boekenkast waarachter dus het Achterhuis is. Toen zijn we door de boekenkastdeur het Achterhuis ingegaan, waar ook bij elke kamer een stukje achtergrond werd verteld. De kamer van de ouders van Pels, de kamer van Anne en meneer Pfeffer, de kamer van Margot en de ouders Frank, de keuken en de kamer van Peter van Pels. Daarna kon je weer naar het voorhuis waar je weer van alles over de verdere achtergrond van de familie te zien kreeg. In de volgende kamer lag het originele dagboek van Anne Frank. En verder ook alle vertalingen van het boek. Dat was het Anne Frank museum en we gingen weer naar huis met de bus.