Curse of the Golden Flower (2006)

The Curse of the Golden Flower
Voorbereiding The Curse of the Golden Flower, in het chinees, Man cheng jin dai huang jin jia. Het is geregisseerd door Zhang Yimou. De film is gemaakt in 2006. Om vooraf een indruk van de film te krijgen hebben we verschillende trailers van de film bekeken. Deze zijn te vinden op www.youtube.com en op de officiële site van de film www.sonyclassics.com/curseofthegoldenflower/. Op deze officiële site van de film is ook de synopsis te lezen. De verschillende samenvattingen die op het internet te vinden zijn verschillen allemaal van elkaar. Hieruit valt al op te maken dat deze film vrij ingewikkeld zal zijn. Het verhaal dat steeds terug kwam in al deze samenvattingen is dat de keizerin, op bevel van de koning, een giftige drank toegediend krijgt. Hierdoor zal ze langzaam aan gek worden en uiteindelijk dood gaan. Wanneer ze hiervan te horen krijgt gaat ze rebelleren tegen de keizer. Kortom een verhaal over de affaires, intriges en bedrog en verhoudingen binnen de keizerlijke familie. Hieruit is al op te maken dat deze film een vrij heftig drama zal zijn. Ook de muziek in de trailers is vrij heftig, zwaar en ontzettend dramatisch. Ik verwacht dat ik heel goed op zal moeten letten in deze film om het verhaal helemaal te kunnen volgen. Ook zal er veel genot zijn voor het oog. Prachtige kledingstukken en decors worden er in deze film gebruikt

Eerste indruk De film was in vijf woorden mooi, dramatisch, gewelddadig, treurig, om nooit meer te vergeten. Het verhaal van de film was vrij merkwaardig. Aan het eind van de film waren er van de vijf familie leden nog maar 2 over. Doordat deze elkaar en zichzelf uitgemoord hadden. Om dit goed en mooi te kunnen laten zien is ook goed acteerspel nodig. In de film werd dan ook goed geacteerd. Aan de muziek was in deze film duidelijk veel aandacht besteed. Je kon duidelijk zien dat in deze film ontzettend veel tijd heeft gezeten. Alleen al het maken van 1 kostuum heeft meer dan drie maanden gekost. Bij het zien van de film was ik vooral heel erg geschrokken van de verbitterdheid van de leden van de keizerlijke familie. Na een tijdje was het allemaal wel heel erg lang serieus en drama. Toen er een pauze was was ik ook erg blij dat ik er even uitkon. Ook vroeg ik mij af of al deze verbitterdheid en zoveel werk aan het uiterlijk vertoon in het echt ook zo was geweest en of het nog steeds zo was. En dan ook in onze koninklijke familie? Het mooiste en meest boeiende vond ik eigenlijk al het uiterlijke vertoon. Alle tijd die in de aankleding van de keizerin zat. De aankleding van alle dienstmeisjes, die bij iedere tromslag klaar moesten zijn met een deel van de aankleding. Het keizerlijke paleis, de hele aankleding ervan. Het was allemaal zó mooi. Vol kleuren en versiering. Er is geen deel van het paleis dat saai was. Het minst boeiende vind ik de momenten waarin gevochten wordt. Ik hou niet zo van vechten in films. Bovendien was het in deze film echt een afslachting, een groot bloedbad. Het allerergste moment in de film vind ik als de jongste zoon afgeslacht wordt door de keizer. Hij wordt op het laatst heel lang geslagen met een zware gouden riem. Zelfs als de zoon doodgaat, gaat de vader nog door met slaan. Er blijft alleen een hoopje vlees over. Ondertussen komt er een maniakaal lachje uit de keizer. Echt gruwelijk. Verder is het echt een prachtige film. Met een ingewikkeld verhaal. Aan het begin van de film heeft de koningin een affaire met de kroonprins. Zij is niet de echte moeder van de kroonprins (wel van de andere prinsen). De echte moeder is volgens de koning dood. De koning heeft de dokter het bevel gegeven om de giftige zwarte paddestoel te verwerken in het medicijn dat de keizerin krijgt tegen bloedarmoede. Hiervan zal ze langzaam aan krankzinnig worden en uiteindelijk sterven. De dochter van de dokter weet hiervan, zij is degene die de drank toedient. De dochter van de dokter heeft een geheime affaire met de kroonprins. De koningin huurt de vrouw van de dokter in (wat zij niet weet) in om er achter te komen wat het nieuwe ingrediënt is van haar medicijn. Als ze daar achter komt begint ze te rebelleren tegen de koning. Ze huurt een leger dat de koning moet verslaan, zodat haar oudste zoon keizer kan worden. De vrouw van de dokter blijkt uiteindelijk de échte moeder van de kroonprins te zijn. Uiteindelijk heeft ieder familielid zijn eigen leger. De bom barst los en er ontstaat één groot gevecht. Kortom een verhaal vol subverhalen. Vol met geheimen en haat. Aan het einde van het verhaal zijn van al deze mensen alleen de keizer en de keizerin nog over. Jammer genoeg kom je er niet achter of de keizerin het uiteindelijk zal overleven of niet. Want ook al weet ze dat haar medicijn giftig is, ze moet het gif blijven slikken.

Analyse The Curse of the Golden Flower is een martial arts-drama. Het is ongelooflijk dramatisch. Geen moment komt het uit het diep serieuze. Ook zie je hier veel van de oud Chinese vechtkunst. Afkomstig uit de late Tang dynastie, 10e eeuw. In deze tijd speelt de film zich dan ook af. Het is gebaseerd op een toneelstuk van Cao Yu. Een Chinese schrijver van toneelstukken die vooral in de 20e eeuw heel bekend was. Dit toneelstuk is geschreven in chronologische volgorde. De scriptschrijvers van de film hebben dit dan ook overgenomen. Als de film niet in chronologische volgorde was geschreven was deze nog moeilijker te volgen geweest. De rol van geluid is in deze film heel belangrijk. Het zorgt voor een groot deel van het dramatische effect. Het voegt echt heel erg veel toe in de film. Door de mineur toonsoort klinkt het enorm dramatisch. Af en toe zingt er een koor. Doordat ze homofoon zingen in staccato klinkt het vrij dreigend. Het klinkt af en toe opera-achtig, met een syllabisch effect. Alle muziek heeft een redelijk langzaam tempo. Voor nog meer dramatisch effect worden er veel violen gebruikt, er wordt ook nog een voor ons onbekend instrument gebruikt dat klinkt als een houtblaasinstrument. Ook wordt er bij spannende, dreigende stukken veel gebruik gemaakt van de typisch Chinese trommels. De geluidseffecten zijn vooral in het gevecht heel duidelijk. De wapens die tegen elkaar komen maken een heel duidelijk, overdreven geluid.

De cameravoering wisselt veel. Er wordt vooral gebruik gemaakt van mediumshots en totaalshots. Close-ups komen in de film niet veel voor. De camera volgt de personages het meest van de tijd. Er wordt maar een aantal keer in- of uitgezoomd. De camerahoogte is meestal neutraal. Het is niet nodig om van onder te filmen voor een nog dreigender effect. Het is door muziek, acteerwerk en kostuums al dreigends genoeg. Toch komt het wel een aantal keer voor dat er van onder wordt gefilmd, maar alleen als het écht heel dreigend moet. De vormgeving in de film is echt geweldig. De locatie is geweldig, een ontzettend mooi groot paleis in de verboden stad. De kostuums zijn zo ontzettend mooi. Voor het maken van één laag van de tien lagen die de keizerin aan het voor één kostuum kostte het 50 naaisters twee weken om het te maken. Eén laag van zo’n kostuum bestond uit wel tien verschillende stoffen. De kronen van het keizerlijk echtpaar waren een namaak van de originele kroonjuwelen, gemaakt van echt goud. Deze kleur overheerste over de hele film. De kroon van de koningin woog wel 6 kilo. Er was zó veel tijd in de kostuums en decor gestoken en dat kon je zien. Alles leek authentiek. De kledij van de koningin tot die van de dienstmeisjes, alles zag er écht overweldigend uit. Ook het decor was prachtig. Alles was gekleurd in allerlei verschillende kleuren. Er is geen stukje dat niet versierd is. Overal is aan gedacht en rekening mee gehouden. Deze film was dan ook de duurste Chinese film ooit. De montage was het meest van de tijd ontzettend snel. Ook dit voor het overweldigende effect. Vooral in vechtscènes schoot het van het ene beeld naar het andere. Maar ook als de koningin door de gangen liep schoot het beeld van het een naar het andere. Zo kreeg je in de hele film ook een beetje een haastig en boos effect voor mijn gevoel. Dit paste goed bij de film. Er zijn suggesties dat de regisseur als bedoeling had kunnen om met deze film te refereren aan de vuile handen van de Chinese staat. Het zou als een lelijke uithaal naar de keizerlijke familie van China in die tijd kunnen zijn. Ook wilde de regisseur alles zo echt mogelijk laten lijken. In de film wilde hij een oud chinees spreekwoord duidelijk naar voren laten komen; ‘Gold and jade on the outside, rod and decay on the inside.’ De geheimen binnen de Chinese keizerlijke familie. Hij wilde er flink veel spanning en dramatiek in stoppen.

Conclusie Ik vond het echt een ontzettend ‘zware’ film. Alle dramatiek en gevechten vielen toch wel redelijk zwaar. Wel was de film echt een genot voor het oog. Alle kostuums en decors waren echt buitengewoon mooi. Het koste heel veel moeite om de hele film te volgen om dat het allemaal echt heel veel was. Sterke muziek én sterke acteerprestaties én mooie kostuums en decor én een ingewikkeld verhaal. Zo sterk dat, na twee uur van deze film, echt even helemaal stil was. Mijn verwachtingen kwamen wel overeen met de film. Ik verwachtte al een hoop kostuum en decor, dat klopte. Ook had ik al veel gevecht verwacht in de film, die er duidelijk in bleef zitten. Mijn verwachtingen wat betreft het opletten vanwege de vele verschillende verhaallijnen zijn ook uitgekomen. Ik vind dat de bedoelingen van de regisseur goed naar voren zijn gekomen. Door middel van de muziek heeft hij heel veel spanning in de film gestopt, ook de mannier van monteren heeft voor een groot deel van de spanning gezorgd. Het oud Chinese spreekwoord is door al het pracht en praal wat betreft de vormgeving, in combinatie met het verhaal, ook naar voren gekomen. Het hele keizerlijke paleis, inclusief de keizerlijke familie, was prachtig. Hun geheimen en afslachtingen vormde het rotte. Ik vond deze film zoals ik eerder zei ontzettend mooi en zwaar. Door alle, door elkaar lopende, verhaallijnen was de film heel ingewikkeld. De decors en kostuums waren fabelachtig mooi. Echt een film om aan te raden. Ik wil de film graag nog een keer zien. De tweede keer zal ik er nog meer van begrijpen en er nog meer van kunnen genieten.