Rap

- The Notorious B.I.G. (aka Christopher Wallace) - Rapper en MC, deze Rapper is neergeschoten en overleden - 2Pac Shakur – Rapper, helaas is hij neergeschoten 8 jaar geleden en overleden - Puff Daddy (aka Sean \\\"Puffy\\\" Combs) - Rapper, producer, MC en CEO van Bad Boy Entertainment - Rakim - (één van de \\\'oudere\\\' grote namen, staat bekend om z\\\'n fenomenale Raps) Rapper en MC nu terug met Guess Who\\\'s Back - Grandmaster Flash - (een grondlegger) MC - Wu-Tang Clan - een groep met grote aanhang uit NY - Jermaine Dupri (aka JD) - CEO en producer voor So So Def Records - Eminem- de enige blanke Rapper die het echt gemaakt heeft, heeft samen met Dr. Dre een platen label Shady Aftermath Records. - Busta rhymes- een grote Rapper die ontzettend veel liedjes heeft gemaakt - Jay-z deze Rapper heeft in 6 jaar tijd 14 albums gemaakt en is onlangs gestopt - 50 Cent. Deze jonge Curtis Jackson is net aan de bak door Eminem’s label maar is nu al ene enorm grote ster.

De Geschiedenis van de ‘Rap In het begin van de jaren tachtig was er in Amerika sprake van een soort van rassenstrijd. De zwarte bevolking was weliswaar bevrijd van de slavernij, maar toch werden zij alles behalve geaccepteerd door de ‘normale’ blanke burgers. De zogenaamde ‘Niggers’ kregen de mindere baantjes en kwamen zo ook massaal in de armere wijken van de stad terecht, die ‘ghetto’s’ worden genoemd. Enkele zwarte muzikanten zochten via muziek een uitweg om ook van het rijke leven te proeven, geaccepteerd te worden door de maatschappij en om de boodschap van hun onrechtvaardige behandeling over te brengen op het grote publiek. Ze hadden echter veelal niet de benodigde materialen en geld om volwaardig mee te draaien in de toenmalige blanke muziekwereld. Vandaar dat zij toen de stijl bedachten die wij nu kennen als de ‘Rap’ stroming. Om deze stijl te beoefenen had je alleen een simpele vierkwartsmaat als ‘beat’ nodig, die met gewoon huis-, tuin- en keukenmateriaal al tot leven kon worden geroepen. Voeg je eigen stem en dichttalent daaraan toe en je hebt alle middelen om een ‘Rap’ in elkaar te zetten. Aanvankelijk ‘Rapten’ onze artiesten gewoon op de hoek van de straat in hun eigen ‘ghetto’ waar geen blanke zich ooit durfde te vertonen. De teksten van de ‘Raps’ waren dan ook vaak grof en bevatte veel kritiek met een racistische ondertoon tegen de heersende blanke bovenlaag. Juist door deze kritiek steeg de aandacht van de zwarte bevolking voor de ‘Rap’ en de stroming groeide. De bekendheid steeg echter alleen nog binnen de muren van de zwarte ‘ghetto’s’. Halverwege de jaren tachtig was de belangstelling voor ‘Rap’ onder de zwarte bevolking zo gegroeid dat de ‘rappers’ zich qua beroemdheid zonder twijfel konden meten met de blanke muzikanten. In die tijd scoorde ‘rapper’ Chuck-D met zijn groep ‘Public Enemy’ (vijand van de maatschappij) veel hits doordat hij de show stal met zijn eigen rapstijl met een criminele uitstraling. Hij verhaalde in zijn raps over de falende amerikaanse politie en over het goede leven van de ‘perfecte’ zwarte maffiabaas. Op het podium liet hij zichzelf omringen door gevaarlijk uitziende ‘zware jongens’ met pistolen. Met deze stijl blies hij leven in de zogenaamde ‘Gangster-Rap’ die vandaag de dag nog te horen is op radio en televisie. Toendertijd kreeg de rapper echter veel kritiek vanwege zijn grove taalgebruik en zijn duistere uitstraling. De belangrijke boodschap die zijn raps bevatten werden daarom niet begrepen. De massa zag niet dat de grove taal uit woede over het heersende onrecht in de raps werd verwerkt. Door dit onbegrip werden de rappers nog razender, wat tot gevolg had dat de schunnige taal in de raps alleen maar toenam. Ondanks de vele kritiek nam het aantal rappers, die de kritiek veelal als extra motivatie zagen, sterk toe. Rappers als ice-T zorgden ervoor dat de gangster-rap niet meer was weg te denken uit de maatschappij. Hoewel de rappers nog steeds niet door het ‘gewone volk’ erkend werden, had de rap zich inmiddels over de hele wereld verspreid, zij het overal in de onderste lagen van de samenleving. Deze verspreiding, zonder aandacht van het grote publiek, wordt ‘the Underground’ genoemd. Ook in nederland ontstond in 1988 het zogenaamde ‘Ondergrondse Netwerk’. De stijgende interesse voor rap was de platenmaatschappijen natuurlijk ook niet ontgaan. Een aantal rappers (waaronder Public Enemy zelf) werd daarom eind jaren ‘80 gecontracteerd, waardoor de muzikale kwaliteit van de raps enorm steeg. De massa vond de raps echter nog steeds te grof en misschien ook wel te realistisch. De meeste gecontracteerde gangster-rappers waren bovendien wegens de schunnige en harde teksten zelden te horen op de radio. Vandaar dat de platenmaatschappijen gingen zoeken naar een manier om rap op een klantvriendelijke manier te presenteren, omdat ze zagen dat er wel degelijk een markt voor was. Op deze manier ontstond de ‘commerciele-rap’. Er werden zwarte talenten gezocht die voor veel geld hun idealen om een booschap over te brengen wilden laten vallen. Omdat de platenbazen naar verhouding veel geld hadden, hoefden ze niet ver te zoeken om zulke rappers, die nog steeds niet uit rijke families kwamen, te vinden. De commerciele-rap was minder grof, de teksten gingen over nutteloze onderwerpen en waren inhoudelijk gezien erg zwak, waardoor ze makkelijker te verteren waren door het grote pbliek. En toen de eerste commerciele raps op de amerikaanse radio en televisie te horen waren sloeg dat zo aan bij het grote publiek dat rap de belangrijkste muziekstijl werd in de VS. Met de komst van de commerciele-rap zien we ook de eerste blanke rappers ten tonele verschijnen. Aanvankelijk waren alle blanke rappers commercieel, omdat zij op hun beurt weer niet geaccepteerd werden in de underground. Een van de bekendste blanke rapformaties uit die tijd is de groep ‘Beastie Boys’ die ondanks hun positie en huidskleur wel enigszins respect wisten te vergaren bij het zwarte publiek met hun hit ‘Fight for your right to party!’. Sommige blanke rappers zagen echter dat de commerciele rap zijn betekenis had verloren en alleen maar gezwicht was voor het grote geld van de muziekindustrie. Pas halverwege de jaren ‘90 zien we de eerste blanke rappers in de underground. Opvallend is echter dat de blanke undergroundrappers evenals hun zwarte collega’s uit de armere wijken van de amerikaanse steden komen. Naarmate het zwart-wit contrast vervaagde, ontstond er een arm-rijk contrast wat voor dezelfde tweedeling tussen commercieel en underground zorgde, zij het op grond van andere criteria. Halverwege de jaren ’90 zien we ook de komst van de commerciele rap in andere delen van de wereld. Ook zien we dat de voertaal (Engels) langzaam aan het wegvallen is en de eerste raps in de eigen moedertaal verschijnen. Hierdoor wordt voor het eerst de essentie van rap duidelijk aan het grote publiek buiten de VS, die voorheen de raps deels niet konden verstaan. Zo was er in Nederland de ‘Osdorp posse’ en in Frankrijk de groep ‘NTM’. Deze groepen kregen net als de eerste groepen in Amerika weinig acceptatie van de massa, doordat de harde teksten in de eigen moedertaal harder aankwamen. Maar ook hier zorgde de commerciele rap voor acceptatie en groeide rap wereldwijd uit tot een bekende muziekstijl. Vandaag de dag is het verschil tussen commerciele en underground rap in Amerika echter nauwelijks te merken. Dit is met name te danken aan de grotere tolerantie voor grof taalgebruik, de oprichting van ‘zwarte platenlabels’ en de behoefte van underground rappers om ook te leven in de jet-set. In Amerika is de rap niet meer weg te denken uit de muziekindustrie en alle huidskleuren genieten er vrolijk van mee. In de rest van de wereld is het echter nog niet zover. De commerciele rap vliegt je om je oren, terwijl de hardcore-rappers nog steeds de strijd tegen de media aan het vechten zijn. Door alle radioboycotten houden weinig underground-formaties het lang uit in de muziekbizz’. Het is voor deze figuren te hopen dat de ‘muzikale revolutie’ zich dus ook uitbreidt naar de rest van de wereld, zodat alle rappers wereldwijd door het grote publiek geaccepteerd zullen worden.

Besluit:

De rap is voortgekomen uit de (misdeelde) zwarte Amerikaanse cultuur die zijn oorsprong vindt in Afrika. Het is muziek van de straat. De zwarte Amerikanen die eerst als slaven werden gebruikt en daarna aan hun lot werden overgelaten, ontwikkelden uit verveling en om geld te verdienen een Hip-hop act. Iedereen was er door verrast. Het is in de jaren zo gegroeid. De stoere, gespierde Rappers met hun criminele verleden maakten ze echt beroemd. Ook de vernieuwende Rap en teksten, overdreven clips, nieuwe gecombineerde beats en muziek werd erg goed ontvangen. Het is echt een muziekstijl om je mee af te zetten, en dat is populair. Door de aanhang is het echt groot geworden. De albums van Rappers vliegen als warme broodjes over de toonbank. Iedereen wilde wel eens horen wat de Rappers te zeggen hadden. Mensen waren geschokt door hun levensstijl en extravagante teksten en clips. Rap heeft veel invloed heeft gehad op de wereld. Onder andere kleding, muziek, maar ook mentaliteit is hier door veranderd. Wij denken dat de Rap-cultuur nog wel even doorgaat en hier net zo groot gaat worden als in Amerika.

Songtekst Lose Yourself

Eminem Sometimes I just feel like, quittin I still might
Why do I put up this fight, why do I still write
Sometimes it’s hard enough just dealin with real life
Sometimes I wanna jump on stage and just kill mics
And show these people what my level of skill’s like
But I’m still white, sometimes I just hate life
Somethin ain’t right, hit the brake lights
Case of the stage fright, drawin a blank like
Da-duh-duh-da-da, it ain’t my fault
Great then I falls, my insides crawl
and I clam up (wham) I just slam shut
I just can’t do it, my whole manhood’s
just been stripped, I have just been vicked
So I must then get, off the bus then slip
Man fuck this shit yo, I’m goin the fuck home
World on my shoulders as I run back to this 8 Mile Road

[Chorus] I’m a man, I’ma make a new plan
Time for me to just stand up, and travel new land
Time to really just take matters into my own hands
Once I’m over these tracks man I’ma never look back (8 Mile Road) And I’m gone, I know right where I’m goin
Sorry momma I’m grown, I must travel alone
And go follow the footsteps I’m makin my own
Only way that I know how to escape from this 8 Mile Road

[Eminem] I’m walkin these train tracks, tryin to regain back
the spirit I had ‘fore I go back to the same crap
To the same plant, and the same pants
Tryin to chase rap, gotta move ASAP
And get a new plan, momma’s got a new man
Poor little baby sister, she don’t understand
Sits in front of the TV, buries her nose in the pad
And just colors until the crayon gets dull in her hand
While she colors her big brother and mother and dad
Ain’t no tellin what really goes on in her little head
Wish I could be the daddy that neither one of us had
But I keep runnin from somethin I never wanted so bad! Sometimes I get upset, cause I ain’t blew up yet
It’s like I grew up, but I ain’t grow me two nuts yet
Don’t gotta rep my step, don’t got enough pep
The pressure’s too much man, I’m just tryin to do what’s best
And I try, sit alone and I cry
Yo I won’t tell no lie, not a moment goes by
That I don’t pray to the sky, please I’m beggin you God
Please don’t let me be bitchin holdin no regular job
Yo I hope you can hear me homey wherever you are
Yo I’m tellin you dawg I’m bailin this trailer tomorrow
Tell my mother I love her, kiss baby sister goodbye
Say whenever you need me baby, I’m never too far
But yo I gotta get out there, the only way I know
And I’ma be back for you, the second that I blow
On everything I own, I’ll make it on my own
Off to work I go, back to this 8 Mile Road

[Chorus]

[Eminem] You gotta live it to feel it, you didn’t you wouldn’t get it
Or see what the big deal is, why it wasn’t the skillest
To be walkin this borderline of Detroit city limits
It’s different, it’s a certain significance, a certificate
of authenticity, you’d never even see
But it’s everything to me, it’s my credibility
You never seen heard smelled or met a real MC
who’s incredible upon the same pedestal as me
But yet I’m still unsigned, havin a rough time
Sit on the porch with all my friends and kick dumb rhymes
Go to work and serve MC’s in the lunchline
But when it comes crunch time, where do my punchlines go
Who must I show, to bust my flow
Where must I go, who must I know
Or am I just another crab in the bucket
Cause I ain’t havin no luck with this little Rabbit so fuck it
Maybe I need a new outlet, I’m startin to doubt shit
I’m feelin a little skeptical who I hang out with
I look like a bum, yo my clothes ain’t about shit
if the Salvation Army tryin to salvage an outfit
And it’s cold, tryin to travel this road
Plus I feel like I’m on stuck in this battlin mode
My defenses are so up, but one thing I don’t want
is pity from no one, the city is no fun
There is no sun, and it’s so dark
Sometimes I feel like I’m just bein pulled apart
I’m torn in my limbs, by each one of my friends
It’s enough to make me just wanna jump out of my skin
Sometimes I feel like a robot, sometimes I just know not
what I’m doin I just blow, my head is a stove top
I just explode, the kettle gets so hot
Sometimes my mouth just overloads the ass that I don’t got
But I’ve learned, it’s time for me to U-turn
Yo it only takes one time for me to get burned
Ain’t no fallin no next time I meet a new girl
I can no longer play stupid or be immature
I got every ingredient, all I need is the courage
Like I already got the beat, all I need is the words
Got the urge, suddenly it’s a surge
Suddenly a new burst of energy is occured
Time to show these free world leaders the three and a third
I am no longer scared now, I’m free as a bird
Then I turn and cross over the median curb
Hit the verbs and all you see is a blur from 8 Mile Road

[Eminem] You gotta live it to feel it, you didn’t you wouldn’t get it
Or see what the big deal is, why it wasn’t the skillest
To be walkin this borderline of Detroit city limits
It’s different, it’s a certain significance, a certificate
of authenticity, you’d never even see
But it’s everything to me, it’s my credibility
You never seen heard smelled or met a real MC
who’s incredible upon the same pedestal as me
But yet I’m still unsigned, havin a rough time
Sit on the porch with all my friends and kick dumb rhymes
Go to work and serve MC’s in the lunchline
But when it comes crunch time, where do my punchlines go
Who must I show, to bust my flow
Where must I go, who must I know
Or am I just another crab in the bucket
Cause I ain’t havin no luck with this little Rabbit so fuck it
Maybe I need a new outlet, I’m startin to doubt shit
I’m feelin a little skeptical who I hang out with
I look like a bum, yo my clothes ain’t about shit
if the Salvation Army tryin to salvage an outfit
And it’s cold, tryin to travel this road
Plus I feel like I’m on stuck in this battlin mode
My defenses are so up, but one thing I don’t want
is pity from no one, the city is no fun
There is no sun, and it’s so dark
Sometimes I feel like I’m just bein pulled apart
I’m torn in my limbs, by each one of my friends
It’s enough to make me just wanna jump out of my skin
Sometimes I feel like a robot, sometimes I just know not
what I’m doin I just blow, my head is a stove top
I just explode, the kettle gets so hot
Sometimes my mouth just overloads the ass that I don’t got
But I’ve learned, it’s time for me to U-turn
Yo it only takes one time for me to get burned
Ain’t no fallin no next time I meet a new girl
I can no longer play stupid or be immature
I got every ingredient, all I need is the courage
Like I already got the beat, all I need is the words
Got the urge, suddenly it’s a surge
Suddenly a new burst of energy is occured
Time to show these free world leaders the three and a third
I am no longer scared now, I’m free as a bird
Then I turn and cross over the median curb
Hit the verbs and all you see is a blur from 8 Mile Road