Het oude Egypte

Inleiding Ik houd mijn werkstuk over het oude Egypte omdat het me wel een interessant onderwerp lijkt en omdat ik er wel wat meer over wil weten. De informatie heb ik uit de volgende boeken. Farao’s en mummies, In het oude Egypte, Het gouden boek van de wereld, in de tijd van de farao’s, het dagelijks leven in het oude Egypte en ik heb informatie van het internet gehaald.

Het oude Egypte Zo’n 4500 jaar geleden, toen de mensen in West-Europa nog van de jacht leefden en in hutten woonden bestond in Egypte al een beschaving. De farao’s lieten toen al piramiden bouwen. De Egyptische beschaving begon in het stroomgebied van de rivier de Nijl. Het zuidelijke deel van het land tussen Aswan en Gizeh werd Ta-Sjema (opper-Egypte) genoemd. Het klimaat is er heet en droog. Het dal is omringd door woestijn die de Egyptenaren Desjret (Rood Land) noemen. Achthonderd km. Ten noorden van Aswan vertakt de Nijl zich voordat hij in de Middellandse Zee uitmondt. Dit deltagebied werd Ta-meh genoemd (Neder-Egypte). Het bestaat uit vlak grasland en moeras. Er viel erg weinig regen in Egypte en wat er aan regen viel, kwam meestal in stortbuien omlaag. Omdat de neerslag te onregelmatig was, werd het land bevloeid. Al het water werd uit de Nijl gehaald. Na overstromingen zorgde de Nijl voor een laagje vruchtbaar slib. De Egyptenaren noemden hun land dan ook Kemet wat zwart land betekend. Rond 3100 v.C. werd Neder en Opper Egypte verenigd door koning Menes uit Opper-Egypte. Menes zorgde voor de hoofdstad tussen die twee landen. Hij bouwde daar het paleis van de Witte Muur. Later noemden ze hem Per-aa (groot huis), waar het moderne woord farao is van afgeleid. Het oude Egypte telde 38 districten. Zoals Gauw van de Slang, Gauw van de struisvogelveer en Gauw van de Valkenmummie.

Egyptenaren Niet alle Egyptenaren waren zo rijk als de farao’s. Gewone mensen moesten hard werken. Veel boeren verbouwden tarwe, gerst en vlas. Ze moesten een deel afstaan aan de farao’s. Als de Nijl overstroomde konden ze niet werken op het land en moesten ze helpen met piramides bouwen. Anderen waren weer visser, ambachtsman, dokter, priester, handelaar of kunstenaar. Kunst was heel belangrijk in Egypte. Door kunst bewaarden ze alles wat ze belangrijk vonden. Als je goed kon lezen en schrijven kon je schrijver worden. Als schrijver was je een boekhouder voor een farao. Egyptenaren waren ook dol op hun kinderen. Kinderen werden heel erg verwend. Ouders gaven hun kinderen amuletten om ze te beschermen tegen enge ziektes en geesten, dit waren een soort hangertjes. In Egypte telden vrouwen net zo veel mee als mannen. Ze hadden veel vrijheid en ze konden van hun man scheiden als ze dat wilden. De school was gratis, maar veel kinderen gingen niet naar school, want dat betekende dat ze hun ouders niet konden helpen met werk. De kinderen die wel naar school gingen waren meestal jongens.

Goden Veel Egyptische goden zijn afgebeeld als dieren of als mensen met een dierenhoofd. Het Egyptische geloof zat erg gewikkeld in elkaar. Nu noem ik een aantal goden op.

Horus. Horus, de zoon van Isis en Osiris had een valkenkop. De farao was de levende Horus op aarde.

Isis. Isis, de moeder van Horus en de vrouw van Osiris was het symbool van de volmaakte moeder.

Osiris. Osiris was de god van het Hiernamaals. Als de Egyptenaren stierven, gingen ze naar hem toe.

Seth. Seth was de god van de stormen en het kwaad. Hij wordt vaak uitgebeeld als een vreemd dier met lange oren.

Anoebis. Anoebis met de Jakhalskop was de god van het balsemen. Hij bracht de doden naar Osiris.

Bes. Bes was een vrolijke dwerggod die vrouwen en kinderen beschermde. Hij hield van dansen en zingen.

Re. De zonnegod Re stierf elke avond en werd ’s ochtends herboren. Overdag verlichte hij de wereld.

Amon-Re. Tijdens het Nieuwe Rijk werden Amon de god van Thebe, en de zonnegod Re samen 1 god.

Farao’s In de bijbel wordt de farao de koning van Egypte genoemd. Farao betekend groot huis. Wanneer ze in Egypte over hun vorst praatten, noemden ze hem de koning van Opper en Neder Egypte of Hij die de Roos en de Bij bezit. Farao’s werden beschouwd als de zonen van de oppergod. Een neppen baard en een cobrakop op het voorhoofd waren tekens van goddelijke afkomst. De farao had onbeperkte macht. Hij was te gelijke tijd opperpriester, de opperste bevelgever van het leger en de hoogste rechter. Ook droeg hij een haak en een zweep die hij gekruist voor zijn borst hield. Ook droeg hij een dubbele kroon op het hoofd, een witte van Neder Egypte en een rode van Opper Egypte. De farao’s leefden apart van de gewone mensen in een groot paleis. In Egypte zijn meerdere farao’s geweest. Menes (94 jaar), Hatsjepsoet (20 jaar), Achnaton, hij leefde niet lang en zijn opvolger was toetanchamon. Om het koninklijke bloed zuiver te houden trouwden de farao’s met zussen of half zussen. Het was de hoogste eer voor een bediende om de voeten van een farao te mogen neuzen (kussen). Farao’s moesten bij zonsopgang op staan om gewassen te worden door vrouwen. Voor elke maaltijd moest hij zich wassen, zijn mondspoelen en zich verkleden.

Toetanchamon In 1992 vond de Britse archeoloog Howard Carter het schitterende graf van de farao toetanchamon. Het eerste wat de onderzoekers zagen was een voorvertrek vol met kostbaarheden dat meer dan 3300 jaar afgesloten was geweest. In de grafkamer achter het voorvertrek lag de mummie van Toetanchamon. De mummie lag in drie kisten. Het gezicht was bedekt met een prachtig gouden masker. Naast de grafkamer lag nog een kamertje met de kostbaarste juwelen en voorwerpen, zoals de troon van de farao.

Make-up De Egyptenaren besteedden veel aandacht aan hun kleding, vooral bij de mannen. De vrouwen en mannen begonnen zich ’s middags al voor te bereiden op het avondeten. Ze wreven zich in met olie en parfum en schoren hun hoofden met bronzen scheermessen. Om hun ingewanden schoon te houden gebruikten ze vaak Senebladen en fruit. Alle Egyptenaren droegen een pruik, maar ze wilden niet kaal worden, daarom smeerden ze hun hoofden in met gazelle mest of met nijlpaardenvet. Volgens hen bevatte het bloed van een zwarte stier een middeltje dat het grijs worden van het haar voorkwam. Het was belangrijk om lekker te ruiken, want lichaamsgeur was het teken van slechtheid. Kleren werden ondergespoten met mirre, wierook en geurige planten. Tenslotte zette een bediende, die de meesterzalver werd genoemd, een kegel op het hoofd. In deze kegel zat een geurige zalf, die in de loop van de avond door de warmte over hun haar uitliep. Vrouwen droegen rode lippenzalf en verfde hun hand en teennagels rood. Om hun ogen trokken ze lijntjes met koolzwart. Ze gebruikten ook blauwe oogschaduw. Sieraden maakten het helemaal af.

Mummies Rijke mensen werden gemummificeerd als ze gestorven waren, omdat ze dachten dat ze hun lichaam nodig hadden na de dood. Arme mensen konden dit niet betalen. Zij werden naakt in de woestijn begraven, liggend op hun linker zij en met hun gezicht naar het westen gericht. Het zand droogde hun lichamen uit en het bleef gaaf. Ze kregen gereedschap, sieraden en voedsel mee in hun graf. Zij hoopten dat ze naar het koninkrijk van Osiris zouden gaan. In Gizeh werd het lichaam van een farao gemummificeerd. Dat duurde ongeveer 70 dagen en werd gedaan door priesters. De man die de buik opensneed om de ingewanden te verwijderen -de snijder- werd met stenen bekogeld en verjaagd als hij het gevecht tenminste had overleefd. Misschien omdat hij de toeschouwers liet denken aan Seth, die het lichaam van Osiris aan stukken sneed. Het lichaam werd gewassen in een bad van natronloog en in windels gewikkeld zoals Isis had gedaan met het lichaam van Osiris. De lever, longen, maag en darmen behalve het hart werden in een lijkvaas gestopt. De deksels van deze vazen hadden de vorm van dierenkoppen. Zij stelden de 4 goden voor die de ingewanden beschermden. Het hart bleef in het lichaam. Tussen de windels stopten ze amuletten. Tenslotte werd de mummie in een prachtige, beschilderde doodkist, de sarcofaag gelegd en in de piramide bijgezet. Heilige dieren werden ook gemummificeerd.

Piramiden De eerste piramide werd ongeveer 2650 v.C gebouwd door farao Djosser. In de tien eeuwen daarna bouwden de andere farao’s er nog ongeveer 90. De grootste en beroemdste zijn die in Gizeh. Een piramide was een godsdienstig monument. In de ogen van de Egyptenaren stelden de schuine zijden de stralen van de zonnegod Ra voor. Ze geloofden dat de dode op deze manier naar boven kon klimmen naar de hemel. Voor de bouw van een piramide werden ongeveer 2.300.000 stenen gebruikt. Één steen woog ongeveer 2500 kg. De voet van de piramide nam ongeveer 5 ha. grond in beslag. De bouw van een piramide duurde ongeveer 20 jaar. Ongeveer 100.000 mensen werkten mee. De piramide zelf was 150 meter hoog. De 2.300.000 stenen zijn genoeg stenen om een laag muurtje om de aarde te bouwen. Bij de bouw is simpele gereedschap gebruikt. Beitel, Schietlood, stuk van een liniaal en een houten hamer.

De begrafenis Na de dood van een farao werd zijn lichaam met een versierde bood naar de piramide gebracht, na een laatste tocht over de Nijl. In de deltatempel werd het lichaam klaar gemaakt voor de begrafenis. Daarna werd het door de toegangsweg naar de doden tempel gedragen die aan de oostkant van de piramide stond. Er werd gebeden voor de ziel van de dode farao en zijn lichaam werd naar de grafkamer in de piramide gebracht.

Tempels en offers Voor de Egyptenaren was een piramide een aardse woning voor een god of godin. Gewone mensen mochten niet naar binnen. Alleen priesters en de farao zelf werden toegelaten. De hoofdtaak van de priester was het verzorgen van het beeld van de god die in die tempel woonde. Ze wasten en kleedden en gaven het eten alsof het leefde. Zingend en biddend brachten ze offers. Bij het vertrek veegden en poetsten ze de vloer om elk spoor van hun aanwezigheid uit tewissen. In het heiligste deel van de tempel zaten 4 beelden: de farao en 3 goden. 2 Keer per jaar gebeurt er een wonder, in de winter en in de zomer. Als de zon opkomt schijnt het zonlicht over de tempelvloer en verlicht de beelden. Egyptische tempels werden zoal van binnen als van buiten versierd. De zuilenzaal leek een woud van pilaren, die allemaal bewerkt en beschildert werden, zodat ze er uit zagen als lotusbloemen of bundels papyrusstengels. De muren werden bedekt met afbeeldingen van gelovige gebeurtenissen zoals offers en optochten. De bovenkant van een tempelzuil heet een kapiteel en werd meestal uitgebouwd in de vorm van een papyrusplant. De muren werden ook vaak beschilderd met goden of met andere mensen. Meestal met het lichaam naar voren en het hoofd op zij. Dit deden ze omdat ze het hoofd van opzij mooier konden schilderen dan van voren Ze deden het hele lichaam niet van de zijkant want dan zag je alleen borsten, een arm en een schouder. Door het lichaam van de voorkant af te tekenen leken ze sterker voor de vijand.

Hiërogliefen Om hiërogliefen te kunnen schrijven moest men meer dan 709 tekentjes kennen en weten samen te voegen. Dat was een ingewikkeld karwei, want elke hiëroglyfe kan meer dan 1 betekenis hebben. Maar ook zijn er wel woorden die duidelijk voor 1 woord bedoeld zijn. Zoals het teken dat Hoornadder betekend. Kruipt deze adder boven een liggende streep dan betekent dat het werkwoord kruipen. Gaat de adder met zijn kop binnen een boogje dan betekent dit binnengaan. Gaat hij uit zijn hol dan betekent dat weggaan. Vaak omschrijft een hiëroglyfe een andere klank. De adder heeft de klank f , want in Egypte begint adder met een f. De oude Egyptenaren behoren tot de mensen die het eerst dingen opschreven. Hiërogliefen werden alleen gebruikt voor grafstenen, tempels en officiële documenten. Voor het dagelijks leven bestond een makkelijker schrift, het hiëratisch. In 1799 vonden Franse soldaten in de Egyptische stad Rosetta een grote platte steen. Op deze steen stond 3 keer dezelfde tekst, in hiërogliefen in het demotisch en in het Grieks. Doordat men het Grieks kon lezen vond de Fransman Jean-François Champollion de oplossing en ontcijferde hij de geheimzinnige hiërogliefen.

De Osiris-legende De Oude Egyptenaren aanbaden honderden goden die ze in veel gevallen in groepen van 3 indeelden, dat noemde men triaden. De triade van Thebe bestond uit Amon, de goddelijke vader, Noet, de goddelijke moeder en Khonsoe, hun zoon. Zo vormde ook Osiris, de god van de doden, met Isis, zijn echtgenote en Horus, hun zoon een triade en wel een van de belangrijkste uit de Egyptische godsdienst. Over hen werd verteld dat Osiris de koning van de aarde werd en dat zijn broer Seth, jaloers op hem werd en hem wilde doden. Hij liet een prachtige kist maken waar alleen Osiris in paste en beloofde de mensen hem te geven aan diegene die er in zal passen. Op een feest probeerden alle aanwezigen dat, maar alleen Osiris paste er precies in. Seth smeed snel de kist dicht en wierp hem in de Nijl. Isis vond het lijk terug. Om het te voorkomen Osiris uit de dood te laten verijzen sneed Seth het lichaam in stukken en verspreide het over heel Egypte.

Slot Het werkstuk is nu af. Ik vond het leuk om alleen mijn werkstuk te maken. Ik wist niet dat Egyptenaren een pruik droegen en dat ze er zo lang over deden om een piramide te bouwen. Het was een erg interessant onderwerp.