Musicalverslag 42nd street

1 Algemene gegevens

Titel van de voorstelling: 42nd Street
Auteur: Michael Stewart & Mark Bramble
Vertaling:Martine Bijl
Regisseur:Mark Bramble
Hoofdrolspelers:Peggy Sawyer (Angela Schijf), Dorothy Brock (Mariska van Kolck), Julian Marsch (Bart Oomen), Maggie Jones (Gerrie van der Klei),en Billy Lawlor (Rein Kolpa) Plaats: Luxor Theater Rotterdam
Datum: 25 oktober 2000

2 Plot

Samenvatting:

Het verhaal speelt zich af in de jaren dertig. Er moet auditie gedaan worden voor de nieuwe musical Pretty Lady, gemaakt door Julian Marsch, en het theater aan 42nd Street is gevuld met hoopvolle jongens en meisjes die allemaal een plaats willen bemachtigen in de musical. De auditie voor de musical is afgelopen als het plattelandsmeisje Peggy Sawyer binnenkomt. Ze is te laat, maar wordt aangespoord door Billy Lawlor, de hoofdrolspeler in Pretty Lady, om toch auditie te doen. Andy Lee, de choreograaf, is onder de indruk maar laat duidelijk weten dat hij geen tijd heeft voor telaatkomers. Teleurgesteld verlaat Peggy de auditie. Vanwege de recessie gaan de zaken niet zo goed voor regisseur Julian Marsch. Hij heeft een hit nodig, en dat dwingt hem om Dorothy brock, waar niemand de laatste tien jaar meer iets van gehoord heeft, de hoofdrol te laten spelen. Haar suikeroompje, de rijke Abner Dillon, is bereid om 100.000 dollar te investeren. Als Julian Peggy alsnog ziet dansen, biedt hij haar een rol in het ensemble (dansgroep) aan. Na een zware repetitie valt Peggy flauw. Pat Denning, een oude vlam van Dorothy, ontfermt zich over Peggy, maar dit valt totaal verkeerd bij Dorothy. Ze wordt kwaad en Julian is bang dat Abner’s investering niet meer veilig is. Hij stuurt daarom een paar zware jongens op Pat af om te zorgen dat hij voorlopig uit de buurt blijft. Na dit voorval besluit Julian de repetities en de try-outs te verplaatsen naar een rustige omgeving: Philadelphia. Als Peggy Dorothy per ongeluk omver botst tijdens de 1e voorstelling lijken haar kansen verspeeld. Dorothy kan niet meer overeind komen en Peggy wordt ontslagen.

In de 2e akte (na de pauze) blijkt Dorothy haar enkel te hebben gebroken. Julian Marsch ziet het niet meer zitten en wil de musical aflasten. Annie, een ensemblemeisje, overtuigt Julian ervan dat peggy het talent heeft om op korte tijd de hoofdrol over te nemen. Julian besluit uit Philadelphia weg te gaan om de gok te wagen en meteen in premiere te gaan op Broadway met Peggy in de hoofdrol. Alleen moet Peggy nog worden overtuigd. Peggy heeft haar droom opgegeven en zit op het station als Julian haar vindt. Hij zorgt ervoor dat ze weer in zichzelf gaat geloven en Dorothy’s rol in Pretty Lady wil overnemen. Terug op 42nd Street, New York, zijn er nog precies 36 uren te gaan om Peggy voor te bereiden voor de hoofdrol in de Broadway premiere. Dat betekent: 25 pagina’s tekst, 6 liedjes en 10 choreografieen binnen anderhalve dag instuderen. Julian gelooft er heilig in dat ze het kan en sleept haar door het zware repetitieproces heen. Peggy’s zenuwen lopen hoog op voor de premiere, maar als ze opeens steun krijgt gaat ze toch op. De hele show loopt perfect en het is een daverend succes.

3 Toneelbeeld

De voorstelling vond plaats op het podium in de zaal van het Luxor-theater. Het publiek zit in een halve cirkel rond het podium. Het heeft niet echt een bepaald effect. Er was weinig decor ,alleen de kamer van Dorothy, het decor van het station en de hotelkamer in Philadelphia. Met het licht werden ook niet zo heel veel dingen gedaan, alleen een cirkel van licht dat af en toe op een personage scheen. Wat ook opvallend was dat Peggy altijd een geelgekleurd lievelingssjaaltje bij zich had dat haar geluk bracht. De kostuums van het ensemble waren tuttig, simpel met een kort broekje en een hemdje. Typisch jaren dertig. Peggy had meestal een lange jurk aan met pofmouwtjes, echt plattelands. Dorothy droeg deftige kleding, heel sjiek: een blauwe lange jurk met veel glitters. Het toneelbeeld heeft een symbolische betekenis, want alle decor, attributen, licht en kostuums hadden te maken met de showbizz. Het toneelbeeld is heel erg medebepalend voor de thematiek van de voorstelling.

4 Muziek en geluidseffecten

Het is een musical, de show begon met een liedje, dan weer een scene, dan weer een liedje die over de scene daarvoor ging enz. De muziek ondersteunde de handelingen heel veel. De handelingen speelden een overheersende rol.

5 Personages

De belangrijkste personages zijn Peggy Sawyer, Dorothy Brock, Julian Marsch, Maggie Jones en Billy Lawler. Over Peggy valt het meeste te zeggen: ze is een jong, vrolijk, naief meisje maar ze kruipt in haar schulp als ze veel kritiek krijgt. Dorothy Brock is een grote ster die arrogant overkomt en die blijkbaar geld en roem het belangrijkst vindt omdat ze een hele rijke minnaar heeft die ze gewoon voor het geld heeft en waar ze niet van houdt. Julian Marsch was een hele bekende producer, zag maar de Amerikaanse Joop van den Ende. Qua karakter valt er niks over te zeggen. Maggie Jones was de assistente van de producer die blijkbaar graag een bemiddelende rol speelt, ook in persoonlijke kwesties. Peggy Sawyer (Angela Schijf) kende ik al van de soapserie Goede Tijden Slechte Tijden. Om die reden waren we trouwens naar deze musical gaan kijken. De rest van de personage kende ik nog niet. Ik vind de personages allemaal heel geloofwaardig overkomen en zijn overtuigend in hun daden, maar je zou niet kunnen zeggen dat Abner Dillon een rijk persoon is, omdat hij niet zo deftig is, maar meer een grapjas. Peggy is bevriend met Mac, een jongen van het ensemble. Een oude vlam van Dorothy speelt ook mee in het stuk. Ik kom aan die gegevens doordat de personen meer naar elkaar toegetrokken zijn. Ik heb het meest met Peggy mee geleefd, omdat ze soms wel een beetje zielig deed en ze gaf snel de moed op toen ze werd ontslagen. Dan zit je echt te denken: “En hoe moet het daar nu mee?” De personages zijn vertegenwoordigers van een bepaald standpunt: ze werken allemaal in de showbizz en willen er allemaal hard voor werken.

6 Thematiek en interpretatie

De belangrijkste thema’s voor mij zijn de auditie, de scene dat Peggy tegen Dorothy opbotste en haar enkel gebroken was. Ook spannend vond ik de scene dat Peggy in 36 uur een hele show moest voorbereiden. De regisseur is geslaagd in zijn eigen visie op het stuk. Het thema heeft zeker een betekenis voor mij, want het gaat over de showbizz en kom ik later als het goed is ook in terecht. 7 Boeiende werking

De hele voorstelling boeide me heel het stuk lang. Bij elk ding wat er gebeurt zit je echt te denken: “Wat gaat er nu gebeuren?”Ik vond het vooral leuk toen Julian Peggy zag dansen, en hij haar toch een rol aanbiedt. Ik vond het ook spannend toen Peggy werd ontslagen: Zou ze opnieuw wel weer worden aangenomen of ging het showgebeuren niet meer door voor Peggy?

8 Structuur

De gebeurtenissen werden goed gepresenteerd. Allen het stuk op het station was me niet helemaal duidelijk waar Peggy zat, totdat Julian haar achterna kwam gerend en vroeg waarom ze op het station zat. De opbouw van het stuk is als volgt: eerst de auditie, repeteren en daarna wordt de show opgevoerd. Het is niet precies duidelijk of het verhaal zich in een week of in een jaar afspeelt. De wisseling van plaats is wel duidelijk: van New York gaan ze naar Philadelphia om daar te gaan repeteren en vervolgens wordt de show opgevoerd op Broadway.

9 Recensie

Ik vond de hele voorstelling boeiend, het grijpt me erg aan, omdat dit verhaal ook werkelijkheid kan zijn. Abner Dillon vond ik grappig, hij zei wel weinig, maar hij kon zich goed uiten op toneel. Peggy heeft het meeste indruk op mij gemaakt omdat ze erg goed toneel kan spelen, en ze viel het meeste op met haar vrolijke karakter. Dit argument zou ik gebruiken om de voorstelling aan te raden: Angela Schijf speelt erin mee!!!!! Ze is gewoon een goede actrice.