Rossy, dat krantenkind door An Rutgers van der Loeff

Rossy, dat krantenkind
Rossy was al jong een bekende dame in de wereld.
Zij kwam namelijk ter wereld, als een heel klein scharminkeltje, en omdat er net een nieuwe couveuse was uitgevonden, mocht zij daarin liggen, om zo aan alle mensen te laten zien hoe goed die couveuse wel niet was! Daarvoor kregen haar ouders heel veel geld, wel 100 euro per maand. En, omdat ze beweerden dat de couveuse heel erg goed was, kregen ze als Rossy stierf wel 1000 euro. Haar ouders Marie en Ricky Charlotto, waren nog niet zo heel lang getrouwd, en woonden in een oude krottenwijk. Ze hoopten daar later ook te gaan wonen met Eleonora Roswita Alberta, (zo heette Rossy eigenlijk). Ze waren van plan er een mooie toekomst op te bouwen, maar helaas liep het niet zoals vader en moeder gedacht hadden. Vader Charlotto verloor zijn baan, en ze moesten alleen van het geld leven dat moeder met haar baantje verdiende en aangezien dat niet zo’n heel groot bedrag was, had het gezin Charlotto het niet zo breed.
Rossy, het oudste kind van hun moest dan ook keer op keer de was doen voor haar moeder, omdat zij altijd aan het werk was. Haar handen waren er al helemaal kapot van, maar ze was wel zo’n figuur die van doorzetten hield, dus ging ze verder, want ze wou ook wel weer alles af hebben voordat moeder weer thuiskwam van d’r werk.
Als ze dan klaar was met de was, moest ze de spagetti in het ledikantje van haar broertje Johnny zetten, zodat de spagetti warm bleef, en ook het ledikantje van Johnny, die ze wel ondertussen in de kinderwagen legde.
Als ze dat had gedaan, moest ze haar broertjes en zusjes van school ophalen. Ze had twee broertjes; Benito en Seppo, en ook had ze nog drie zusjes; Maria, Angiolona en Sylvia.
Als ze dan weer thuis was met het hele spul gingen ze met zijn allen eten. Moeder was heel moe van al het harde werken, dus moest Rossy alles ook nog alleen doen.
En als het dan thuis allemaal klaar was moest Rossy haar krantenwijk altijd nog lopen, dus zo ook deze avond. En elke keer liep ze weer langs het huisje, dat inmiddels al wel afgebrand was, waar vroeger negers hadden gewoond. Vader en moeder waren al voor dat stukje grond aan het sparen, dat wist ze, dus noemde ze het ook ‘haar’ plek.
En een week later kwam haar droom in vervulling, vader en moeder Charlotto hadden het stukje grond gekocht! En met z’n allen gingen ze er hun droomhuis neerzetten, iedereen hielp mee.
Toen het klaar was, hadden ze nog wat meubels gekocht, en het was echt een hele vooruitgang met het andere huis in de krottenwijk.
En toen, op een avond dat vader en moeder niet thuis waren, gebeurde er zoiets vreselijks.
Rossy was haar zusjes aan het wassen, in een teiltje, natuurlijk werd er eerst nog ruzie gemaakt wie er als het eerste in moest, maar toen ze eindelijk goed en wel in de teil stonden klonk er ineens een harde knal vanuit de kamer. En ze wisten meteen wat er gebeurde, de kachel ontplofte. En er ontstond dan ook meteen een hevige brand.
Rossy stuurde iedereen naar buiten, en liep zelf ook naar buiten. Maar ineens besefte ze dat ze iets heel belangrijks was vergeten. Ze kon er alleen niet achter komen wat dat nu moest wezen, en ineens schoot het door haar heen. Johnny, ze was Johnny vergeten!
Ze pakte snel een theedoek mee, en ging de vlammenzee binnen.
De rest ging naar de buren, die ondertussen snel de ambulance belden.
Toen kwam Rossy weer terug, na heel veel pijn en moeite had ze haar broertje weten te redden, hem mankeerde niets, maar Rossy zelf wel. Ze had flinke brandwonden, en haar haar was helemaal verschroeit, en als je haar zo op het eerste gezicht zag, had je niet zoveel hoop meer voor haar.
Ze ging snel met haar broertje naar de buren, en daar werd haar broertje goed opgevangen, en zelf moest ze naar het ziekenhuis.
Het verhaal dat Rossy haar broertje had gered, uit een hevig brandend vuur stond in alle kranten, Rossy werd beroemd, en van werkelijk iedereen kreeg ze mooie geschenken. Rossy liet het allemaal maar over zich heen komen, maar haar vader maakte er mooi gebruik van, hij vertelde allerlei dingen tegen de krant die eigenlijk helemaal niet waar waren. En moeder? Zei liet het maar voor wat het was, eigenlijk voelde ze zich niet op haar gemak met zoveel roem en eer.
Rossy had haar linkerhand zo erg beschadigd, dat na een poosje al bleek dat er niets anders op zat dan haar hand te amputeren. Ook dat werd weer in alle kranten vermeld, en zo kreeg ze ook een brief van Helmy, samen hebben ze heel wat afgeschreven (Rossy kon nog niet schrijven, maar zij somde het altijd op, en haar broertje schreef dan voor haar). Helmy had namelijk ook een hand geamputeerd, en gaf haar wat wijze raad, en een aantal goede tips.
En in de wereld ging het allemaal door, het was Rossy voor en Rossy achter, en werkelijk iedereen had zoveel mogelijk voor haar over.
En toen kwam Quinny met het voorstel om een huis, ja echt een heel nieuw huis voor Rossy te gaan bouwen, ieder bouwbedrijf melde zich aan om te helpen, een bedrijf voor meubels, verwarmingen, keukens, en ga zo maar door. Alles was gratis, als ze maar wat voor Rossy konden doen!
Nadat Rossy een lange tijd in het ziekenhuis had gelegen, mocht ze naar huis, naar haar droomhuis. Heel de wereld juichte haar daar toe, de krantenlui, en iedereen was er, zelfs de burgemeester! Van hem kreeg ze een liefdadigheidsprijs, en daarna mocht ze eindelijk haar nieuwe huis in.
De volgende dag wist haar broertje ook meteen zijn tweede woordje, en dat was ROSSY!