Vrouwen met een IQ door Herman Brusselmans

Titel: “Vrouwen met een IQ” Auteur: Herman Brusselmans

De Samenvatting: korte samenvatting Herman, dit is de naam van het hoofdpersonage, hij heeft een vriendin, die Eva heet, waarmee hij alleen seks heeft en verder niets. Hij gaat steeds vreemd, zonder dat zij het weet. Over elke mooie vrouw, die hij tegenkomt, fantaseert hij die vrouw aanspreekt of ze meeneemt op restaurant blijkt altijd dat ze altijd heel dom zijn, maar vervolgens gaat hij er toch mee naar bed. Hij stelt ook altijd diezelfde domme vragen aan vrouwen, die hem ook geloven. bv: “Wist je dat walvissen poten hebben?” of “Wist je dat Egypte een eiland is?”. Waarschijnlijk wil hij hiermee bewijzen dat vrouwen niet zo slim zijn en dat ze zeer naïef zijn. Zijn leven is net niet marginaal te noemen, hij drinkt veel gin-tonic, heeft veel sekspartners waarmee hij later eigenlijk nog weinig wil te maken hebben. Maar wanneer hij een kennis bezoekt in het ziekenhuis, ontmoet hij Judy van wie hij denkt dat het de vrouw van zijn leven is. Hij heeft een eigenaardige relatie met haar, ja zelfs zonder seks. Het boek eindigt met een telefoongesprek tussen Herman en Judy.

Ervaringsverslag 1. Waar gaat het verhaal over? *Het hoofdpersonage, en dit is de schrijver zelf, is een drummer in een band genaamd “Foaming Vomit”. Hij heeft ook veel seks met allemaal verschillende vrouwen, die hij de volgende toch allemaal vergeet. Hij verzamelt, bizar genoeg, ook as van sigaretten en vraagt dan ook in cafés en dergelijke of ze dat willen opruimen en meegeven. Om terug te komen op zijn seksleven, ondanks zijn vele partners die hem onverschillig laten, wordt hij toch verliefd op Judy met wie hij een puberale relatie begint. *Ik heb voor het eerst voor een boek van Brusselmans gekozen omdat zijn boeken altijd veel besproken zijn en omdat hij een zeer bekende Belgische schrijver is. Ik vroeg me dus af wat ik ervan moest verwachten en of de kritieken en lovende uitspraken terecht waren. 2. De personen *Als we kijken naar de personages in dit boek dan valt op dat ze bijna allemaal een naamgenoot hebben: zo zijn er twee Eva’s, twee Luc’s, enz. Er is eigenlijk maar één personage die geen naamgenoot heeft en dit is Judy. De verteller is een ikfiguur, namelijk Herman Brusselmans zelf. Het verhaal is waarschijnlijk deels autobiografisch, want alles in het boek wordt uitvergroot en de personages zijn een soort karikatuur, een typetje. Maar dit neemt niet weg dat sommige er bepaalde karaktertrekken zijn van personen in het verhaal waarin je jezelf kan herkennen. Maar dan zijn het toch niet de karaktertrekken van het hoofdpersonage, want die is eigenlijk een gevoelloze persoon. Het beeld dat ik heb van het hoofdpersonage klopt eigenlijk niet met het beeld dat ik in werkelijkheid van hem heb. Als we Herman Brusselmans op tv zien, lijkt hij soms wat onverschillig, maar lang zo erg niet als hij zichzelf in zijn boek neerschrijft. Vervolgens denk ik ook dat hij die rol speelt telkens we hem te zien krijgen op de tv, hij maakt van zichzelf een soort karikatuur. En sommige mensen appreciëren dit anderen niet, net zoals zijn boeken geapprecieerd worden. Ik vind dat Herman zich zoveel mogelijk uit de problemen praat, door ofwel te bluffen of door zijn gesprekspartners te paaien. Het is een man die bij de pinken is een ook filosofeert over van alles en nog wat. Ik zou de zaken niet zo aanpakken zoals hij dat doet, ik zou het misschien niet durven want sommige dingen die hij zegt zijn echt wel grof. Maar aan de andere kant komt hij er wel altijd goed met weg. Herman is zeker geen sympathieke man, maar daarheen het verhaal kan je er wel sympathie voor krijgen, het is misschien omdat hij heel cynisch staat tegenover zijn medemensen. Anderzijds is hij ook de minst sympathieke persoon gewoon omdat het een klootzak is (excuses voor het taalgebruik). 3. De Tijd Het verhaal is een soort dagboek van het hoofdpersonage, je kunt ook al zijn gedachten en meningen lezen die hij doorgaans het verhaal heeft. Het verhaal speelt zich in de hedendaagse tijd af. Het verhaal verloopt chronologisch, er zijn enkel tijdsverdichtingen tussen de hoofdstukken. De grammatische tijd is de onvoltooid tegenwoordige tijd. 4. De Plaats Het verhaal speelt zich af in België, om exacter te zijn in Gent. Het is duidelijk dat het verhaal zich afspeelt in een stadbuurt, vanwege de vele cafés, restaurants e.d. De omstandigheden waarin het verhaal plaatsvindt, spelen niet echt een rol want die zijn vrij normaal en gemiddeld. 5. Het Vertelstandpunt Het verhaal wordt verteld door het hoofdpersonage, namelijk Herman zelf. We komen via deze weg ook zijn gedachten te weten. Het is autobiografisch geschreven. De lezer wordt natuurlijk beïnvloedt door deze manier van schrijven, de bedoeling van dergelijke schrijfstijl is dat je het verhaal moet lezen alsof je zelf in de schoenen staat van het hoofdpersonage. 6. Wat wil het verhaal de lezer zeggen? Al vanaf de titel worden we geconfronteerd met het feit dat Brusselmans klaagt over de domheid en naïviteit van velen, die hij telkens bewijst door hen (en dan vooral vrouwen) wijs te maken dat Egypte een eiland is, en dat een mens smelt bij 180°C. Verder vindt hij voortdurend \"buitenlandse spreekwoorden\" uit, die iedereen uiteraard gelooft, zelfs de politie met wie hij in aanraking komt. Een andere boodschap die hij ons wil duidelijk maken is dat iedereen vervangbaar is, denk maar aan de dubbele personages, die hij dan ook regelmatig met elkaar verwart. Ook zijn er twee muziek groepen die “Elephant” heten. Maar er is één uitzondering, en dit is Judy: hij omschrijft haar als “de vrouw van zijn leven”, en dit is waarom zij onvervangbaar is. Hij is ook tegen het materialisme dat heerst. In het verhaal is de Kharmann Ghia het van het, als je er geen hebt wordt je uitgelachen of verstoten. Maar Brusselmans moet niet weten van al dit materialistische gedoe, hij blijft trouw aan zijn Honda motor. 7. Zou je nog eens een verhaal lezen: Over deze schrijver? Jazeker, Herman Brusselmans heeft mij aangenaam verrast bij lezen van zijn voor mij eerste boek. Een puntje van kritiek kan misschien zijn dat er weinig verhaal in dit boek zit. Over dit onderwerp? Ik heb gezien dat dit boek soms geklasseerd wordt onder de categorie “erotiek”, maar ik vind dit niet helemaal correct: het boek bevat nog zoveel meer dan dat, volgens mij moet dit boek onder de categorie roman vallen. Ik denk dat Brusselmans een van de weinige schrijvers is die dit soort boeken schrijft, hij heeft een excentrieke schrijfstijl, en die bevalt me wel.