Erfelijk belast door Julie Johnston

Recensie: Erfelijk Belast
Genre: eigentijds
Schrijver: J. Johnston

Agatha kijkt uit het raampje. `Het lijkt wel een film,` zegt ze. Helen en Jeannie negeren haar. Met deze zin begint het boek, en tegelijk ook een spannend verhaal dat verdeeld over 16 hoofdstukken en 224 bladzijden een stukje van een levensverhaal over een meisje verteld, Agatha. Een intrigerend persoontje die niet een alleen beetje excentrieke uitspraken heeft, maar zich ook nogal uitzonderlijk kleed. En dat heeft ze niet van een vreemde… Het verhaal gaat over Agatha, Jeannie en Hellen. Zij zijn 3 zussen zonder moeder, die is weggelopen en zonder vader, die is gestorven toen Agatha 8 was en als “beroep” dief was. Daardoor worden er nogal wat vooroordelen tegen de meisjes gevormd. Als de drie zussen te horen krijgen, dat er een rijke oudoom van hen gestorven is, en er een erfenis op hun wacht, reizen ze af naar het plaatselijke boerengehucht. In plaats van dat ze bergen vol met goud krijgen, wat ze wel verwachtten, krijgen ze een oude villa toegereikt en geld wat nog op de bank staat. Het enige probleem is dat ze pas over dat geld mogen beschikken als er een van hun oudtantes bij komt wonen. “Tante Lily”, Helen en Jeannie zien dat niet direct zitten, maar Agatha is er vast van overtuigd dat het wel goed komt, en dat ze weer als een hecht gezin gaan leven. Maar voor het zo normaal kan worden, moet er nog een heleboel gebeuren.….

In de loop van het verhaal ontwikkelt Agatha zich tot een sterk persoon, en wordt ze veel krachtiger. Ze durft zich beter te uiten, en is niet meer onzeker. Dat is ook het mooie van dit
boek, het hele verhaal wordt langzaam opgebouwd. Het begint heel rustig, nou ja, rustig…. Helen, Jeannie en Agatha zeggen niks tegen elkaar en voelen nog helemaal geen verbinding met elkaar. Na een tijdje gaan ze steeds meer die befaamde zusterliefde voelen. En uiteindelijk gaan ze ook nog echt met elkaar als zussen om. Ik vind dat het verhaal ook veel kracht uitstraalt, beetje raar gezegd, maar het is gewoon echt een “sterk” verhaal. Ook zit er veel inlevingsvermogen in. Je moet je echt goed kunnen verplaatsen in Agatha, ook al ben je totaal anders. J. Johnston heeft ook zeer goed na gedacht over de personen in het boek. Agatha, Jeannie en Helen zijn echt totaal anders. Helen, de oudste, is een sober, rustig meisje, die veel van de kleur zwart houdt. Ze houdt ervan om leiding te geven. Zij is daarom ook een beetje de plaatsvervangende moeder van Agatha en Jeannie. Jeannie daarentegen is totaal anders, ze verslijt het ene vriendje na het andere, ze is erg sociaal maar werkt zich daarom ook regelmatig in de problemen. Agatha, de jongste, is het meisje waarom dit hele verhaal draait. Ze houdt ervan om regelmatig in oude kleerkasten te kruipen, en de ouderwetse kleren die ze daar vindt, aan te doen. Ze hoopt bovenal dat ze ooit weer in een normaal gezinnetje terecht komt. Persoonlijk vind ik dit verhaal zeker een 7 waard, als is het soms een beetje langdradig, en wordt er te lang over 1 probleem doorgezeurd. Maar het is zeker de moeite waard.