Der erste Fruhling door Klaus Kordon

Inleiding

Ik heb het boek “De eerste lente” van Klaus Kordon gelezen, dat is een vertaling van het Duitse boek “Der erste Frühling”, met 447 pagina’s. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik ook de andere kant van de Tweede Wereldoorlog wilde weten, de kant van de Duitse burgers. En hoe dat in dit boek naar voren komt is in sommige stukken heel erg ontroerend. En alle vooroordelen die mensen over de Duitsers hebben zijn helemaal niet waar, want er zat maar één rotte appel in de mand en dat was Hitler met zijn propaganda. En dit boek werd me gewezen door een bibliothecaresse in de Velser gemeente bibliotheek, omdat dit boek over dat onderwerp gaat. Het is een mooi en ontroerend boek. Het boek zet je aan het denken over al die uitspraken die over Duitsers worden gemaakt. Het is niet echt een origineel onderwerp, maar toch ook weer wel, omdat er heel veel boeken zijn die over de Tweede Wereldoorlog gaan, maar bijna geen boeken over hoe het aan de kant van de Duitsers aantoeging. Die mensen hebben misschien wel veel meer te verduren gehad van de Hitler waanzin als de rest van de wereld. Het is erg leerzaam en goed voor je algemene ontwikkeling. Kortom een heel erg indrukwekkend en origineel boek in zijn soort. Het is een stevig boek, maar als je er eenmaal doorheen bent na een paar weken dan heb je een heel andere kijk op de Duitse bevolking.

Samenvatting

Het boek gaat over hoe een meisje van twaalf jaar het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog in Berlijn ervaart. Ze heet Anne Gebhart en leeft bij haar opa en oma, omdat haar ouders naar een concentratiekamp moesten, omdat ze communisten waren. Anne dacht altijd dat haar opa en oma die haar verzorgden vanaf haar eerste levensjaar haar ouders waren. Op de helft van het boek komt ze er achter dat het haar opa en oma zijn. En dat vind ze een heel raar idee dus noemt ze hen Groma en Gropa een mix tussen grootmoeder en grootvader en papa en mama. Dan krijgt ze ook te horen dat haar eigenlijke ouders in het KZ (concentratiekamp) zitten. Haar oom Heinz zit aan het front te vechten voor de Duitsers en haar andere oom Hans is geëxecuteerd wegens verzet. Die heeft een vriendin waar hij niet mee kan trouwen, omdat die anders in gevaar komt. Die noemt iedereen tante Mieze. Maar niemand weet dat zij eigenlijk een “duikboot” is. Dat is iemand die illegaal aan spullen komt voor vermomming en mensen helpt die ondergedoken zitten of gezocht worden. Aan het eind van het boek wordt duidelijk dat ze ook nog halfjoods is. Haar oom Heinz die vlucht van het front en komt een jongen tegen die heet Dieter en die is op de vlucht voor zijn ouders, want dat zijn Nazi’s. Ze duiken onder in een bunker en Anne en haar Gropa brengen hun levensmiddelen. Haar tante Mieze komt bij Anne haar Gropa en Groma wonen als ze oom Heinz heeft geholpen voor een vermomming, voor als hij ontdekt wordt door de Nazi’s. Haar vader komt vrij na de bevrijding en kort daarna komt een vrouw aan de deur die meedeelt dat haar moeder is overleden in het KZ. Hij krijgt een relatie met tante Mieze. En oom Heinz en Dieter starten een garagebedrijf. Nog later emigreert Dieter naar Australië en Anne studeert muziek wetenschap. Ze gaat daarna als redactrice bij een radiostation werken en Mieze wordt persfotografe. Haar Gropa en Groma overlijden in 1960, nog voor de bouw van de Berlijnse-muur.

Leeservaring

Ik vond het zoals hiervoor al besproken een heel goed onderwerp, daar heb ik het boek ook op gekozen. Ik heb heel veel nieuwe meningen gekregen door dit onderwerp en ik vond het ook heel erg bijzonder om hierover te lezen. Het hele verhaal draait om het onderwerp. De belangrijkste gebeurtenis van het verhaal is dat de binnenplaats van Anne en haar familie wordt bevrijd door de russen, omdat alle ellende dan voorbij is en dan er een nieuwe tijdsperiode in het verhaal begint, namelijk die van de onderdrukking door de Russen. De nadruk van het verhaal ligt op de gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon. Sommige stukken zijn best saai, omdat ze eentonig zijn, maar als je even doorleest dan is dat het “worstelen” waard. De gebeurtenissen komen erg logisch uit elkaar voord. De gebeurtenissen zijn schokkend en spannend, maar er zit genoeg humor in om het niet dramatisch te maken. De gebeurtenis die de meeste indruk op mij heeft gemaakt is dat mevrouw Schrenk wordt vermoord door een paar dronken Russen, omdat ze in de weg stond. Dat heeft de meeste indruk op mij gemaakt, omdat dat een hele oude vrouw was en dat zij in paniek raakte door het lawaai en de Russen sloegen haar zomaar dood en daar hadden ze geen reden toe. Wel het meest erg van die gebeurtenis is dat de vredesverklaring al twee maanden daarna getekend werden en dat het toen officieel vrede werd. De gebeurtenissen hebben me wel degelijk aan het denken gezet, want ik denk nu heel erg anders over Duitsers, als voor dat ik dit boek heb gelezen. De gebeurtenissen hebben wel degelijk indruk op mij gemaakt, zie eerder dit hoofdstukje. Zoiets als in dit verhaal gebeurt heb ik nog nooit meegemaakt en ik hoop dat ik het ook nooit mee hoef te maken. De hoofdpersoon is geen heel speciaal iemand maar juist een heel gewoon iemand. Je kan de gedachten en problemen van de hoofdpersoon goed begrijpen. Bijna elk persoon wordt heel gedetailleerd beschreven. De personages hebben eigenlijk hele gewone eigenschappen, want ik denk dat heel veel mensen zo in die gevallen zouden reageren ook al zijn de personages in dit boek heel erg verschillend. Er heeft niet zo zeer een persoon in het boek me beïnvloed maar het verhaal in zijn totaliteit. De personages reageren heel erg voorspelbaar. Je komt van Anne het meest te weten, want door haar ogen kijk je mee. Dat is genoeg om haar gedrag te begrijpen. De nazi’s veranderen naar geen nazi’s en dat vind ik heel erg begrijpelijk, omdat er in de tijd dat ze nazi’s waren werd er heel veel informatie voor ze achtergehouden werd en valse informatie gegeven. Het verhaal hangt goed met elkaar samen. Het verhaal is spannend maar vaak ook niet, omdat er heel lastige stukken in voorkomen waar heel weinig gebeurd en waar heel veel informatie op je af wordt geworpen. Sommige stukken zijn spannend, zie vorige regel. Het is een heel boeiend boek, omdat het een stukje geschiedenis is waar ik erg in geïnteresseerd ben. De bouw van het verhaal is erg simpel, omdat het redelijk opeenvolgend is, met soms flashbacks. Het boek is daardoor soms minder interessant. Er zijn meerdere verhaallijnen, een afwisseling van opeenvolgende gebeurtenissen en flashbacks en dat vind ik een goede combinatie. De bouw van het verhaal past goed bij het onderwerp. Er zitten redelijk veel terugblikken (flashbacks) in het verhaal en daardoor begrijp je het verhaal vaak beter. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van één persoon en dat is erg geslaagd. Aan het eind vind ik dat er nog veel onduidelijk blijft. Ik vond het verhaal niet lastig om te lezen, omdat ik door elk Nederlands geschreven geschrift heen kom en dit is maar een jongerenboek. Ik vind dat er iets te veel beschrijvingen zijn, dat maakt het verhaal minder spannend en ik had van dit boek wel verwacht dat het heel spannend zou zijn. Het taalgebruik past bij de personages, maar ik snap niet hoe ik dat moet verbinden met het verhaal.

Slot

Ik heb met erg veel plezier dit boek gelezen en ik vind het een aanrader voor diegene die iets over de tweede wereldoorlog willen lezen aan de kant van de Duitsers in een mooi en ontroerend verhaal. En voor mensen die een heel verkeerd beeld hebben van de rol die de Duitse bevolking in die oorlog speelde en dat heeft denk ik iedereen wel. Kortom een aanrader voor diegene die wel van “stevige” boekjes houdt.