The green mile door Stephen King

Auteur: Stephen King
Titel: The Green Mile
Verschenen in: 1996
Aantal blz. : 394
Leestijd: 11 uur
Uitgelezen op: 27 november 2000

Verantwoording van de keuze: Ik heb voor dit boek gekozen omdat mijn moeder dit boek (in het Nederlands) had gelezen, en het een prachtig en ontroerend boek vond. Meestal hou ik wel van dezelfde boeken als mijn moeder, en ik moest een boekverslag voor engels maken, dus ging ik het maar in het Engels lezen.

Verwachting vooraf: Ik had redelijk hoge verwachtingen van het boek, omdat mijn moeder er zo enthousiast over was, maar ook doordat een vriendin van mij de film had gezien, en die helemaal geweldig vond. Ik verwachtte van tevoren dat het erg ontroerend zou zijn, want dat zei mijn moeder. Toen ik het boek uit had, gaf ik haar ook gelijk.

Eerste reactie achteraf: Ik vind dit boek
Niet Een beetje Erg
Spannend x
Meeslepend x
Ontroerend x
Grappig x
Realistisch x Fantasierijk x
Interessant x
Origineel x
Goed te begrijpen x

Samenvatting: The green mile is eigenlijk een 6-delige serie, maar ik heb het boek gelezen wat eigenlijk alle series omvat, het origineel, zou je kunnen zeggen. Globaal zij er dus 6 grote gebeurtenissen, die ik hieronder zal vermelden. Paul Edgecombe was vroeger bewaker in de dodencellen van blok E, en is nu bejaard en schrijft zijn levensverhaal op, over de tijd dat hij daar werkte, en dat John Coffey er zat.

Twee onschuldige zusjes worden verkracht en vermoord. John Coffey, een reusachtige vent, met het IQ van een klein kind, wordt gevonden met de tweedode meisjes in zijn armen. Daarom moet hij naar de Cold Mountaingevangenis, hij moet op de elektrische stoel, die Old Sparky wordt genoemd, en zit dus in de eenzame dodencellen van blok E. Daar zitten psychopathische moordenaars als Billy \'the kid\' Wharton, en waanzinnigen als Eduard Delacroix. Paul Edgecombe is er bewaker. Paul heeft een probleem met zijn blaas, en vergaat iedere dag van de pijn. Op een dag strekt John Coffey zijn arm uit naar Paul, en grijpt hem, en trekt hem tegen de tralies van zijn cel aan. Dan legt hij zijn hand op Paul\'s blaas, en het lijkt wel of hij de pijn eruit trekt. Daarna is John Coffey heel erg moe, en zucht hij allemaal kleine insectjes uit, die dan het slechte, de pijn dus, waren. Paul vertelt dit aan niemand. Paul begint al te twijfelen hoe zo\'n man zo iets verschrikkelijks gedaan kan hebben. Een van de redenen waarom hij dit nog meer denkt, is omdat John Coffey bang is in het donker. En John Coffey is ook nog eens heel erg dom, hij kan niet lezen en schrijven, enz. Percy Wetmore is een slechte man, hij is ook een van de bewakers van blok E. Delacroix, een \'gek\' vindt een muis en \'temt\' hem. Hij is dol op de muis, maar Percy zint op wraak, niet met een bepaalde reden, maar gewoon omdat hij \'slecht\' is. Als Percy de gelegenheid krijgt, trapt hij de muis fijn. Delacroix is er kapot van, en schreeuwt het uit. John Coffey zegt tegen Paul, die het vertrapte dode muisje in zijn handen heeft; \'geef hem hier\'. Omdat Paul weet wat John Coffey met zijn blaas heeft gedaan, waagt hij de gok, en geeft hem de muis. John Coffey neemt de muis in zijn handen, en ja hoor, hij geneest hem. Daarna is John Coffey weer helemaal uitgeput, en blaast de insectjes uit. De tijd is gekomen dat Delacroix op de stoel moet. Iedereen wil Percy weg hebben, want hij heeft na het vertrappen van de muis nog veel meer verschrikkelijk gemene dingen uitgehaald. Percy wil alleen weg als hij de executie van Delacroix mag leiden. Als hij dit mag, gaat het helemaal verkeerd, en Delacroix sterft een hele lange pijnlijke dood, door Percy. En het ergste is dat Percy het expres deed. De vrouw van Paul\'s baas, en tevens een goede vriend van hem, heeft een hele zieke vrouw. Paul waagt de gok, en smokkelt John Coffey mee naar het huis van zijn baas. Hij weet dat die het nooit zou goedkeuren, maar toch weet Paul hem ervan te overtuigen dat het zijn vrouw kan genezen. En inderdaad geneest John Coffey de vrouw, waarna hij zelf ernstig ziek is, en heel zwak is. Na een paar weken gaat dit over. De bewakers geloven al lang niet meer dat John Coffey de twee meisjes heeft vermoord, maar weten nu dat hij ook hen probeerde te redden. Dit was helaas niet gelukt. De bewaker zien ook in dat John Coffey een verschrikkelijk leven heeft, want hij kan ook alle gedachten van mensen, ook de slechte lezen, en dat doet hem erg veel pijn. Ook wordt hij erg verzwakt als hij iemand \'geneest\', maar ook als hij in contact komt met een slecht persoon, zoals Percy of zoals de psychopaat Billy \'the kid\' Wharton. Nu is ook de tijd gekomen voor de executie van John Coffey, die zelf graag wil sterven, maar er ook erg bang voor is. Ook de bewakers vinden het verschrikkelijk, maar weten dat dit het beste is voor iedereen, vooral voor John Coffey. John Coffey\'s executie verloopt naar omstandigheden goed, en het is snel met hem gebeurd.

Aan het einde van het boek, lees je ook weer dat Paul bejaard is, en dat hij in de schuur van het bejaardentehuis nog steeds de muis van Delacroix verzorgt, die dus haast onsterfelijk is geworden. Zelf is hij na de genezing door John Coffey ook nooit meer ziek geworden, en hij is al ver over de honderd en nog erg gezond. Verdieping; verhaalanalyse:

a) Tijd en Ruimte
Het verhaal speelt zich af in de tijd dat men nog op de elektrische stoel moest, in 1932 in Amerika. Het speelt zich af in het plaatsje Cold Mountain, in de gevangenis. De gevangenis wordt met een echte gevangenissfeer beschreven, dus erg kil enzo, en dat vond ik erg mooi. Behalve bij het deeltje dat John Coffey de vrouw van de baas gaat genezen. Soms speelt het zich ook af bij Paul thuis, want het wordt verteld vanuit Paul. b) Perspectief
Het wordt verteld vanuit Paul, in een ik-perspectief. Je weet ook alles wat Paul denkt, maar van de andere personen weet je niet wat ze denken en voelen. Ik vind dat het heel goed is dat de schrijver juist voor een ik-perspectief gekozen heeft, want zo krijg je een veel beter gevoel wat de hoofdpersoon, dus Paul doormaakt. c) Spanning
Ik vind dat er een goede spanning opbouw in het boek zit, een paar spannende momenten zijn als Delacroix op de stoel moet, als John Coffey op de stoel moet, als John Coffey Paul geneest, en als Paul John Coffey meesmokkelt naar het huis van zijn baas en de vrouw van de baas, wie John Coffey dan gaat genezen. Je vraagt je af hoe lang John Coffey het nog zal volhouden om mensen te genezen, want het verzwakt hem erg. En het is ook de vraag of John Coffey nou schuldig is of niet, maar eigenlijk heb je dat van af het begin al een beetje door, want de schrijver beschrijft hem ook absoluut niet als een moordenaar. En hoe zou het aflopen met Percy? Dat vroeg ik me ook af. Dus ja, ik vond dat er genoeg spanning in zat, en het was op geen enkel moment saai. d) Thema en motieven
De thema\'s zijn: -dood en doodstraf -angst -genezende paranormale krachten
Een van de motieven is de muis, die overigens Mr. Jingles heet, want die komt telkens terug in het verhaal, tot aan het einde toe. Een ander motief is de stoel, Old Sparky, want het gaat dus eigenlijk over de doodstraf, en alle gevangenen van Blok E vinden daarop hun dood. In het begin wordt ook heel uitvoerig die \'blaasziekte\' van Paul beschreven, het komt heel vaak terug, dus ik denk dat dat ook een motief is. e) Personages
De hoofdpersoon is Paul Edgecombe, want het wordt verteld vanuit hem, en van hem weet je ook het meest. Paul is een hele sociale man, dat merk je aan hoe hij omgaat met zijn collega\'s, en hij is ook iemand die snel de goede mensen vertrouwt, zo gaf hij bijvoorbeeld de stervende muis bijna gelijk aan John Coffey, terwijl hij toen nog een beetje dacht dat hij een moordenaar was. Ook gelooft hij in de onschuld, maar weet ook goed wat het kwade is, zoals bijvoorbeeld Percy, en Billy \'the kid\' Wharton. Hij maakt wel een ontwikkeling door in het boek, in het begin is hij namelijk nog wat nuchter, en gelooft niet dat iemand zo\'n genezende krachten kan hebben, maar later gelooft hij hier toch in. Omdat hij zich ontwikkelt tijdens het verhaal, is Paul een roundkarakter. John Coffey is na Paul denk ik de belangrijkste persoon. Ik vermeld in dit verslag iedere keer zijn hele naam, want in het boek gebeurde dat ook. Omdat John Coffey niet heel erg spraakzaam is, krijg je niet veel te weten over bijv. zijn verleden. Je weet van hem alleen dat hij die genezende krachten heeft, gedachten kan lezen en erg ongelukkig is. John Coffey is niet slim, hij weet niet veel, kan niet lezen en schrijven, maar hij is een goed mens. Hij weet wel hoe hij met mensen om moet gaan, hij is sociaal erg goed aangelegd. Hij wil graag zoveel mogelijk mensen helpen, en zoveel mogelijk goed doen. John Coffey is erg bang, en heeft veel verdriet om al het kwade in de wereld. Omdat John Coffey geen echte ontwikkeling doormaakt in het boek, is hij een flatkarakter. Dan zijn er nog enkele bijpersonen, zoals bijvoorbeeld Percy en Billy \'the kid\' Wharton, die allebei voor \'het slechte\' staan. Percy komt in het boek iets meer voor met zijn slechte daden. Je weet niet echt wat ze denken, en ook deze personen zijn flatkarakters. Dan zijn er nog de collega bewakers van Paul, zij komen in het boek wel veel voor, maar zijn voor de verhaallijn niet heel erg belangrijk. Ook Paul\'s vrouw, zijn baas en diens vrouw spelen een (kleine) rol in het verhaal, maar je weet niet wat ze denken, en doormaken. Ook mr. Jingles, de muis van Delacroix komt vaak terug, maar ik denk niet dat dit een persoon te noemen is, dus eigenlijk hoor die hier niet bij. Alle personen in het boek zijn flatkarakters behalve Paul.

f) Titel, ondertitel en motto
De betekenis van \'De Groene Mijl\' is dat de vloer van de gang van de dodencellen in Blok E vaal groenig is, de weg naar de stoel dus. De laatste mijl die de gevangenen daar doorbrengen, is lopend over die groene mijl. Er zit geen motto in het boek. Persoonlijke beoordeling

Het onderwerp: ik vond het een heel mooi onderwerp, of beter gezegd, twee hele mooie onderwerpen, de doodstraf en de genezende krachten van John Coffey. Ik vond het zo mooi dat ik het boek in één keer uitgelezen heb. Ik vond het heel mooi dat het over de doodstraf ging, want voor dat soort dingen uit de geschiedenis interesseer ik me wel, en dat John genezende krachten had vond ik ook erg leuk om over te lezen, al zou ik in het echt niet weten of ik het zou geloven, maar ik vond het prachtig. De gebeurtenissen: ik vond de manier hoe de schrijver de gebeurtenissen vertelde erg goed, want de gebeurtenissen op zichzelf waren erg spannend en boeiend, en telkens als het saai dreigde te worden, kwam er weer zo\'n gebeurtenis. Ik denk dat de gebeurtenissen in het boek belangrijker zijn dan de gedachten van Paul, want de gebeurtenissen vormen toch de verhaallijn. De afloop van het verhaal vond ik treurig, het was immers geen \'happy end\', maar toch zou ik, als ik de schrijver was geweest, gekozen hebben voor net zo\'n afloop, want ik vond het wel bij het verhaal passen. De personages: ik vond het heel \'goed\' dat John Coffey dom is, en bang in het donker. Daarmee toont de schrijver toch wel een beetje zijn onschuld aan. Ik vond de persoonlijkheid van Paul heel goed bedacht en beschreven, Ik zou daar zelf helemaal niets aan veranderen. De opbouw: ik vond het verhaal goed opgebouwd, en ik kon er vlot doorheen lezen. Er zaten geen ingewikkelde passages in, en het was allemaal goed te begrijpen. De afloop vond ik, zoals ik al zei wel bevredigend, en ook niet erg verrassend, omdat ik wist dat het gewoon het beste zou zijn dat John Coffey op de stoel zou sterven. Het taalgebruik: het taalgebruik was niet erg ingewikkeld, er werden niet hele lange stukken geschreven over bijvoorbeeld de gedachten van iemand, en het was nooit saai. Ook werden er niet vaak moeilijke woorden gebruikt. Er zaten veel mooie, ontr0erende en ook spannende fragmenten in het boek, en dat vond ik erg leuk, want mede hierdoor is dit een van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb. Er kwamen redelijk veel dialogen in voor, en deze werden op een volgens mij goede wijze weergegeven, namelijk met tussendoor gewoon de gedachten van Paul er doorheen.

Kortom, ik vond het een prachtig boek, en een absolute aanrader, en ik zou graag ook nog de film zien.