The country girls door Edna O'Brien

Ruimte: De plaats waar het zich afspeelt wisselt nog wel is. In het begin van het boek in haar dorp. Dan vooral bij Caithleen thuis, maar na de dood van haar moeder veel bij Baba. Als ze naar de nonnenkostschool gaan speelt het zich daar af. Later in Dublin, als ze daar wonen werken. Verder gaat Caithleen nog wel is ergens heen, maar dat doet er niet zoveel toe. In Dublin speelt het zich grotendeels af in de kruidenierswinkel waar Caithleen werkt, of bij hun gastgezin.

De tijd De tijd waarin het zich afspeelt is niet helemaal duidelijk, volgens mij van haar veertiende tot ongeveer haar zeventiende, dus zo’n vier jaar. Maar er wordt nooit over leeftijd of jaartallen gesproken. Het speelt zich af in de jaren ’50. Het verhaal is chronologisch verteld, met enkele flashbacks.

Verhaalfiguren: De verhaalfiguren die een redelijk grote tot grote rol speelden staan hieronder op een rijtje met enkele kenmerken: - Caithleen: Zij is het hoofdpersoon uit het boek, alles draait om haar. Je ziet ook het ver haar door haar ogen. In het begin van het boek is ze veertien. Aan het eind ongeveer zeventien. Ze is een rustig type. Ze maakt moeilijke momenten in haar leven mee en staat er vaak alleen voor, zeker na het overlijden van haar moeder. Ook in de nonnenkostschool maakt ze veel moeilijke momenten mee en over het algemeen vindt ze het daar niet leuk. In Dublin heeft ze een leuke tijd. Haar vriendschap met Baba is verbeterd, ze heeft leuk werk en doet leuke dingen met Mr. Gentleman. Ze zakt gedeeltelijk in als Baba vertrekt omdat ze tuberculose heeft, als Mr. Gentleman haar laat zitten als ze samen op vakantie zouden gaan stort haar wereldje helemaal in Mr. Gentleman had dit afgeblazen, omdat zijn vrouw was ingestort. Dit is ook het einde van het boek. Caithleen is een vrij gesloten type en je komt qua uiterlijk niet veel over haar te weten. - Baba: Ze heet eigenlijk Bridget, maar iedereen noemt haar Baba. Ze is een vriendin van Caithleen en ook een hoofdpersoon uit het boek. In het begin heeft Caithleen een hekel aan haar en dat blijft ook nog wel een tijdje zo. Baba is alleen aardig als het haar uitkomt. Als na de dood van Caithleen’s moeder Caithleen bij haar in huis komt, wordt hun vriendschap hechter. Ze gaan samen naar de nonnenkostschool en later samen in Dublin wonen. Baba is een open type en heeft veel te zeggen. - Moeder van Caithleen: Liefdevolle moeder. Ze heeft er veel moeite mee dat haar man altijd in het café zit en dronken is. Ze komt om bij een ongeluk met een boot en verdrinkt samen met haar broer in een meer. - Vader van Caithleen: In het begin beetje ontspoort type, hij is altijd dronken en verwaarloost de boerderij. Na de dood van zijn vrouw gaat het beter met hem en probeert nog wat voor Caithleen te betekenen als vader. - Hickey: Hij is hulp op de boerderij van Caithleen. Caithleen kan erg goed met hem opschieten en heeft er dan ook veel moeite mee als hij vertrekt na de dood van haar moeder. - Mr. Gentleman: Hij is een man uit het dorp van Caithleen. Hij is getrouwd, maar krijgt een affaire met Caithleen. Eigenlijk heet hij meneer de Maurier, hij is Frans, maar dit is zijn bijnaam. Ze doen samen veel leuke dingen. In Dublin beleven ze nog een paar leuke weken, maar laat Caithleen uiteindelijk toch zitten, omdat zijn vrouw is ingestort. - Cynthia: Ze is een ouder meisje op de nonnenkostschool en ontfermd zich over Caithleen. Ze laat Caithleen alles zien en legt uit hoe het daar werkt. Ze kunnen goed met elkaar opschieten. - Joanna: De vrouw van het gastgezin waarin Caithleen en Baba terecht komen. In het begin is ze het niet eens met de manier waarop Caithleen en Baba leven. Veel uitgaan en zich weinig bekommeren om studie en werk. Na het vertrek van Baba groeien Joanna en Caithleen naar elkaar toe. Ze worden goede maatjes.

Situaties: Er zijn veel verschillende situaties in het boek. In het begin wordt er veel verteld over wie Caithleen is, wat ze doet, met wie ze omgaat enz. Echt een inleiding. Je leert de verschillende personages kennen. Situaties die verder belangrijk zijn, zijn het overlijden van haar moeder, de periode op de nonnenkostschool en het vertrekken naar Dublin. Het verhaal eindigt ook in Dublin, als ze naar Vienna zou gaan met Mr. Gentleman, maar die komt dan niet opdagen. Ze gaat naar huis en ligt huilend op bed. Het heeft dus een open einde.

Vertelwijze: De vertelwijze is een ik-verhaal. Alles wordt door de ogen van Caithleen bekeken en zij vertelt het verhaal.

Op zoek naar de thematiek De hoofdgedachte of thema in één zin is: “De groei naar volwassenheid van twee meisjes, die samen veel beleven”. Tekstgedeelten die typerend zijn voor dit thema, is het samen “overleven” op de nonnenkostschool en samen een leven opbouwen in Dublin. Een motief die je steeds terug ziet komen is angst. Angst voor de toekomst omdat haar moeder overleden is en ze niet bij haar vader wil blijven. Dit motief geldt ook voor als de meisjes naar de stad gaan want dan is Caithleen erg bang of het daar wel goed zal gaan. Het verband tussen de titel “The Country Girls” slaat terug op Caithleen en Baba, ook het thema slaat hier op terug. Het boek draait om deze twee meisjes.

Plaats in de literatuurgeschiedenis Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 1960. Het dorp Tuam Graney in het graafschap Clare in het zuidwesten van Ierland, waar zij in 1936 als vijfde kind in een boerengezin werd geboren, is door Edna O\'Brien ooit omschreven als een plaats zonder bibliotheek maar met niet minder dan zevenentwintig pubs. Lezen was in die rigide gemeenschap uit den boze. Boeken waren er nauwelijks, op Rebecca van Daphne du Maurier na. Dat gaven de vrouwen blad voor blad, zij het helaas in volstrekt willekeurige volgorde, onderling aan elkaar door. Dat ze zich al jong voornam schrijfster te worden, was dan ook niet door lectuur ingegeven maar door de natuur, die haar met een gevoel van magie vervulde. Weinig debuten hebben zoveel beroering gewekt als The Country Girls, haar eerste roman, verschenen in 1960. In Ierland werd hij niet alleen op de index geplaatst maar ook, zoals zij schrijft in het essay \'Ierse ogen die knipperen\' (NWT, 1993), \'uitzinnig afgezworen\'. De drie exemplaren die \'rondslingerden\' in haar geboortedorp, werden op het plein voor de kerk door de pastoor verbrand. \'Vrouwen zijn toen flauwgevallen, en waarom niet, want er werd gezegd dat ik deze wereld had willen vermaken met \"de besmetting van het Ierse vrouwelijke geslacht\".\' The Country Girls was het eerste deel van een trilogie over Kate en Baba (de eerste vol romantische idealen over de liefde, de tweede zonder idealen en cynisch) die in de volgende delen bitter teleurgesteld raken in het huwelijk en de mannen. Die volgende delen zijn The Lonely Girl (1962, in 1964 na een verfilming opnieuw uitgegeven als Girl With Green Eyes) en Girls in Their Married Bliss (1964). In het Nederlands werden de boeken vertaald als Meisjes van buiten, Het meisje met de groene ogen en Meisjes in het echt. Het boek werd geschreven in de jaren ’50, je ziet in dit boek veel liefde en het zoeken naar een eigen leven. Ik denk dat dit ook belangrijk was in die jaren. Daarom is het ook wel typerend voor die tijd. Ook zijn er nu geen nonnenkostscholen meer. Het is een roman. Dit is het eerste boek dat ik van Edna O’Brien lees, maar wat ik van haar weet is dat na dit boek nog twee boeken kwamen met dezelfde stijl, daar spelen ook Caithleen en Baba de hoofdrol in. Hieruit kan je dus opmaken dat dit werk typerend van haar is. Het is overigens ook haar debuut.

Plaats in de literatuurgeschiedenis Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 1960. Het dorp Tuam Graney in het graafschap Clare in het zuidwesten van Ierland, waar zij in 1936 als vijfde kind in een boerengezin werd geboren, is door Edna O\'Brien ooit omschreven als een plaats zonder bibliotheek maar met niet minder dan zevenentwintig pubs. Lezen was in die rigide gemeenschap uit den boze. Boeken waren er nauwelijks, op Rebecca van Daphne du Maurier na. Dat gaven de vrouwen blad voor blad, zij het helaas in volstrekt willekeurige volgorde, onderling aan elkaar door. Dat ze zich al jong voornam schrijfster te worden, was dan ook niet door lectuur ingegeven maar door de natuur, die haar met een gevoel van magie vervulde. Weinig debuten hebben zoveel beroering gewekt als The Country Girls, haar eerste roman, verschenen in 1960. In Ierland werd hij niet alleen op de index geplaatst maar ook, zoals zij schrijft in het essay \'Ierse ogen die knipperen\' (NWT, 1993), \'uitzinnig afgezworen\'. De drie exemplaren die \'rondslingerden\' in haar geboortedorp, werden op het plein voor de kerk door de pastoor verbrand. \'Vrouwen zijn toen flauwgevallen, en waarom niet, want er werd gezegd dat ik deze wereld had willen vermaken met \"de besmetting van het Ierse vrouwelijke geslacht\".\' The Country Girls was het eerste deel van een trilogie over Kate en Baba (de eerste vol romantische idealen over de liefde, de tweede zonder idealen en cynisch) die in de volgende delen bitter teleurgesteld raken in het huwelijk en de mannen. Die volgende delen zijn The Lonely Girl (1962, in 1964 na een verfilming opnieuw uitgegeven als Girl With Green Eyes) en Girls in Their Married Bliss (1964). In het Nederlands werden de boeken vertaald als Meisjes van buiten, Het meisje met de groene ogen en Meisjes in het echt. Het boek werd geschreven in de jaren ’50, je ziet in dit boek veel liefde en het zoeken naar een eigen leven. Ik denk dat dit ook belangrijk was in die jaren. Daarom is het ook wel typerend voor die tijd. Ook zijn er nu geen nonnenkostscholen meer. Het is een roman. Dit is het eerste boek dat ik van Edna O’Brien lees, maar wat ik van haar weet is dat na dit boek nog twee boeken kwamen met dezelfde stijl, daar spelen ook Caithleen en Baba de hoofdrol in. Hieruit kan je dus opmaken dat dit werk typerend van haar is. Het is overigens ook haar debuut.