Feitelijke gegevens
- 8e druk, 1887
- 151 pagina's
- Uitgeverij: Manteau
Flaptekst
Ik zal je iets van de kleine Johannes vertellen. Het heeft veel van een sprookje, mijn verhaal, maar het is toch allemaal echt gebeurd. De kleine Johannes is een uniek hoogtepunt in de Nederlandse literatuur. Vertaald in tientallen talen, onderwerp van talloze studies en boekverslagen van scholieren heeft het zichzelf bewezen als een klassiek werk dat met het verstrijken van de tijd zijn glans heeft behouden. Deze hertaling heeft de hindernissen die opgeworpen werden door het negentiende-eeuwse taalgebruik opgeheven. In sprankelende taal worden de ontwikkelingsfasen van de kleine Johannes verbeeld door personages die de natuur, de liefde, het geluk, de kennis, het spirituele en de vluchtigheid van het leven vertegenwoordigen. De herkenbaarheid en de diepte van dit klank- en kleurrijke sprookje is in al haar eenvoud zo schitterend dat het blijft fascineren.
Eerste zin
Ik zal u iets van den kleinen Johannes vertellen. Het heeft veel van een sprookje, maar het is toch alles werkelijk zoo gebeurd.Samenvatting
1.
Johannes woont in een oud huis met een grote tuin. Tijdens zijn wandelingen met zijn vader stelt hij vaak domme vragen ('waarom is de wereld zoals zij is?'). Hij bidt vaak om een wonder, waarvan hij weet dat het er ooit aan zal gaan komen.
2.
Als Johannes met zijn hond Presto op de vijver drijft komt er een blauwe waterjuffer aan die verandert in een elf. Hij heet Windekind en wil Johannes z'n vriend worden, op voorwaarde dat Johannes nooit zijn naam aan een mens vertelt. Door een kus van Windekind wordt Johannes kleiner en verstaat plotseling de taal van planten en dieren. Windekind zal hem de wonderen der natuur laten zien, beter dan de schoolmeesters doen. In een krekelschool leert Johannes dat krekels bovenaan alle dieren staat omdat ze kunnen vliegen, springen en kruipen. En de mens staat zeer laag omdat het dat niet kan. Hierna voert Windekind hem naar een feest in een konijnehol, ten bate van dieren die het slachtoffer zijn geworden van mensen. Johannes krijgt van de elvenkoning Oberon een gouden sleuteltje, dat op een kistje past waarin schatten zitten. Ze verlaten het feest als Johannes begint te lachen om de manier waarop de dieren dansen. Ze vallen buiten in slaap.
3.
De volgende dag begint Presto Johannes te zoeken, hij vindt hem in de duinen. Johannes denkt dat hij gedroomd heeft maar vindt het sleuteltje in zijn hand. Thuis moet Johannes zijn vader beloven niet meer weg te lopen, maar Johannes wil niks beloven. Op school heeft Johannes zijn hoofd er niet bij. Na een paar dagen ontmoet hij Windekind weer en samen gaan ze het sleuteltje veilig opbergen omdat Johannes zijn wasdag eraan kwam en dan zijn sleuteltje zichtbaar zou zijn en zijn vader hem dan thuis zou houden.
4.
Na drie weken wil Johannes Windekind zien en een duif geeft hem een veertje waardoor hij kan vliegen. Duiven leiden hem naar Windekind en samen bezoeken zij de mieren. De mieren bereiden zich voor te strijden tegen de Strijdmieren (zij noemen zichzelf Vredemieren, maar alle mieren zijn even oorlogszuchtig en noemen zichzelf zo). In het bos ziet Johannes hoe een groep mensen de rust verstoort. Daardoor wordt Johannes bedroefd en besluit bij Windekind te blijven.
5.
Windekind vertelt Johannes over de kabouters en Johannes wil ze zien. Hij ontmoet Wistik die een kruisspin uit een boekje voorleest over Kribbelgauw, de held van de kruisspinnen. Kribbelgauw is in de boekjes voor andere dieren juist een monster. Johannes wil weten in welk boekje de waarheid staat. Wistik weet van een 'waar boekje, hij zoekt er al zijn hele leven naar. Wistik verdwijnt en Windekind zegt dat dat boekje niet bestaat en dat hij niet naar Wistik moet luisteren, maar Johannes blijft over dat boekje denken.
6.
Windekind zegt dat Wistik al veel mensen naar dat boekje heeft laten zoeken en hen zo ongelukkig gemaakt. Maar Johannes wil antwoorden op zijn vragen en gaat terug naar Wistik. Wistik zegt dan 'Mensen hebben het gouden kistje, elfen hebben de gouden sleutel, elvenvijand vindt het niet, mensenvriend slechts opent het. Lentenacht is de rechte tijd, en roodborstje weet de weg.' Johannes denkt dat hij de aangewezen persoon is het kistje te vinden, gaat terug naar Windekind maar vindt hem niet.
7.
Johannes dwaalt verdrietig door het bos. Hij komt aan bij een tuinman, waar hij mag blijven gedurende de winter. Daar lezen ze uit een boek waarin over God gesproken wordt, maar dit is volgens Johannes niet het 'ware boekje.
In de lente ontmoet hij een blond meisje, Robinetta met haar roodborstje. Hij brengt een leuke tijd met haar door. Wistik herinnert Johannes eraan het boekje te vinden. Robinetta zegt te weten waar het is.
9.
Robinetta's vader laat Johannes de bijbel zien in de veronderstelling dat dat het boek is waar Johannes naar zoekt. Maar Johannes zegt dat dat niet het ware boek is want anders zou er vrede zijn en dat is er niet. Hij zegt dat hij geen eerbied heeft voor God. De vader wordt kwaad en stuurt Johannes weg. Johannes gaat dan het boekje zoeken maar vindt het niet. Hij vindt wel het mannetje Pluizer. Hij zegt dat hij een vriend van Wistik is en meer weet dan Wistik. Hij zegt dat Windekind nog veel dommer is dan de kabouter. Johannes zou alle gedroomd hebben. Alleen hij, Pluizer, bestaat echt en zal Johannes helpen het 'ware boekje te vinden.
10.
Als Johannes wakker wordt is hij in een kamertje van Pluizer in de stad. Hij ontmoet Pluizer's vriend Hein. Daarna brengt Pluizer hem naar zijn leerling dokter Cijfer, die bezig een konijn te onderzoeken. Pluizer vertelt dokter Cijfer over het boekje dat Johannes zoekt. Dokter Cijfer wil Johannes wel helpen als hij sterk is en niet klein en teerhartig.
11.
Pluizer toont Johannes de armoede en ellende van het mensenbestaan in de stad. Ze gaan naar een dansfeest en Pluizer laat de ijdelheid en verveling achter de lachende mensen zien. De rondleiding eindigt op het kerkhof. Ze worden voorgegaan door een worm en bekijken het graf van een vrouw die op het feest was van binnen. Het is nu een halve eeuw later want voor Pluizer bestaat geen tijd. Ze bezoeken een paar andere graven en op het laatst het graf van Johannes, waarop hij flauwvalt.
12.
De volgende ochtend zijn ze terug bij dokter Cijfer en begint Johannes met leren. Hij doet dat maanden lang maar hoe meer hij leert hoe duisterder het wordt. Cijfer laat niet toe dat Johannes iets bewondert, als een bloem. Cijfer leert hem dat dat ondoelmatig is. Zijn verlangen naar Windekind en Robinetta nemen ook langzamerhand af. Ondertussen laat Pluizer hem de zinloosheid zien van alles. Johannes voelt zich hulpeloos, als een verminkt insekt die aan een touwtje zit waaraan Pluizer trekt. Pluizer zegt dat Johannes het sleuteltje met het boekje vergeten moet, hij moet net zo worden als dokter Cijfer.
13.
In het voorjaar verlangt Johannes naar de duinen. Hij gaat naar de duinen als zijn vader op sterven ligt. Nadat zijn vader overleden is wil Pluizer hem opensnijden om te zien wat er mis was. Dan komt Johannes voor het eerst in verzet tegen Pluizer en Pluizer verdwijnt. Bij het sterfbed zit Hein en hij prijst Johannes en zegt dat Pluizer niet meer terug zal komen. Johannes wil met Hein mee maar Hein weigert: Johannes hield van mensen hoewel hij dat zelf niet wist.
14.
Johannes maakt een keuze tussen Windekind en de mens. Uiteindelijk verlaat hij Windekind en gaat zijn keuze naar de mensheid. Johannes gaat met een mens mee, zodat hij vervolgens verder kan gaan met zijn leven.
Personages
Johannes
Hij is de hoofdpersoon. Hij is een kleine jongen met een grote fantasie en een grote liefde voor planten en dieren. Hij vraagt en zoekt (naar waarheid). In het verhaal groeit hij op van kind tot jong volwassene, hij ontmoet daarbij achtereenvolgens Windekind, Wistik, Robinetta, Pluizer, de Dood, dokter cijfer en een menselijk gestalte zonder naam. Zij oefenen allemaal een tijdelijke of blijvende invloed op hem uit. Het zijn allemaal allegorische bijfiguren.
Windekind
Hij is een elf en zoon van de zon. Hij leert Johannes alles van de natuur, leert hem de planten/dierentaal te verstaan, maar vervreemdt hem van de mensen. Windekind, en bijna alle dieren en planten, haat mensen, hij vindt hen lomp, dom en heerszuchtig. Hoewel Johannes een mens is laat Windekind hem toch alles zien omdat hij zijn vriend is.
Wistik
Hij is de meest wijze van de kabouters, maar praat te veel. Wistik spoort de naar waarheid zoekende Johannes aan om het 'ware boekje te zoeken, wat gedoemd is te mislukken. Windekind wil niet dat Johannes naar Wistik luistert, maar doet dit toch en Windekind verlaat hem.
Pluizer
Hij symboliseert samen met zijn leerling dokter Cijfer de materialistische wetenschap. Hij ontkent het bestaan van alles wat bovenmenselijk is, heeft minachting voor gevoelens en vindt het leven zinloos. Pluizer leert Johannes alles van de zin van het bestaan en de dood.
Hein, de dood
Pluizer brengt Johannes met hem in contact. Eerst is hij bang voor hem, maar later wil Johannes zelfs dat hij hem meeneemt opdat hij Windekind terugvindt.
Quotes
"Vriendelijk ontving hen de docter en deelde Johannes zijn wijsheid mede. Uren luisterde hij dien dag, en vele dagen daarna. Wat hij zocht had de docter nog niet gevonden. Doch hij had het bijna, zeide hij. Hij zou Johannes zoo ver brengen als hij zelve was en dan zouden zij er beiden wel komen." Bladzijde 72
"‘Windekind! Windekind!’ riep Johannes. Doch in denzelfden tijd dat Johannes het wondere vaartuig naderde, zag hij naar den horizon. In het midden van de lichte ruimte, door de grove, vurige wolken omgeven, zag hij een kleine, zwarte gestalte. Zij werd grooter en grooter, langzaam naderde een mensch, rustig schrijdend over de woelende vurige wateren." Bladzijde 89
"Dat was wel een zonderlinge wijze om een vreemde aan te spreken, maar het ging hier niet gewoon toe. En hij had een gevoel, alsof hij het vreemde, blauwe wezen al lang kende. ‘Ja Johannes!’ hoorde hij en de stem klink als het schuifelen van het riet in den avondwind of het ruischen van den regen op de bladen in het bosch." Bladzijde 5
Thematiek
Coming of ageBij coming of age staat de ontwikkeling van een kind tot volwassenheid centraal. In dit verhaal wordt de geestelijke ontwikkeling van een kind naar volwassenheid op symbolische wijze geïllustreerd. Het kind wordt voortdurend beziggehouden door vragen (over zin van het leven, geluk/verdriet, leven/dood, en het waarom van alles). Het antwoord hierop leidt tot de essentie van het leven maar ook de dood. Uiteindelijk wil hij niet meer zoeken maar gaat een leven leiden in dienst van de mensheid.
Motieven
Geluk / verlangen naar geluk
Gedurende het hele verhaal is Johannes opzoek naar geluk. Hij maakt allerlei dingen mee waar hij gelukkig van wordt. Daarnaast ontwikkelt hij zichzelf als volwassen persoon. Aan het einde van het verhaal moet hij een lastige beslissing nemen, waarvan afhangt of hij de rest van zijn leven gelukkig zal zijn. Johannes moet namelijk kiezen tussen de mensheid of het fantasiefiguur Windekind. Na een tijdje nadenken kiest Johannes toch voor de mensheid, omdat hij zich beseft dat hij van de mensheid gelukkiger wordt. Het einde van het verhaal wordt dus afgesloten met een dilemma tussen veel of minder geluk in het leven.
Dood
Het verhaal is vanuit verschillende fases opgebouwd. In de derde fase is Johannes volwassen en ondervindt hij wat de dood inhoudt. In die tijd overlijdt de vader van Johannes.
Kindertijd
Het verhaal is vanuit verschillende fases opgebouwd. De eerste fase van het verhaal is de kindertijd van Johannes. In deze tijd leert hij Windekind kennen. Omdat Johannes nog een kind is ziet hij de hele wereld als een kind: alles is mooi en er bestaan geen zorgen over het leven. Johannes maakt zich in die tijd dan ook helemaal nergens druk om.
Puberteit
Het verhaal is vanuit verschillende fases opgebouwd. De tweede fase in het verhaal is de puberteit van Johannes. In die tijd verandert er ineens het één en ander aan zijn lichaam en wordt hij verliefd op Robinetta.
Opdracht
Aan mijn vrouw
Trivia
Helemaal aan het begin van het verhaal wordt een bewering gedaan dat het verhaal op een sprookje lijkt, maar dat het verhaal niet als een sprookje mag worden opgevat. Ook al lijkt dit niet zo: deze uitspraak is toch waar. Het verhaal staat eigenlijk symbool voor de jeugd van Van Eeden, de schrijver van dit verhaal. De personages staan symbool voor gebeurtenissen in het leven van van Eeden. Hieronder staan de (hoofd)personage met de betekenis in het leven van de schrijver. Windekind: Windekind staat voor de rijke fantasie die van Van Eeden als kind had. Wistik: Wistik staat voor het feit dat Van Eeden als klein kind altijd naar antwoorden zocht. Van Eeden hield van duidelijkheid en wilde alles weten. Pluizer: Pluizer staat voor de emoties die bij Van Eeden loskwamen toen hij ging studeren aan de universiteit.
Titelverklaring
De titel heeft betrekking op de voornaamste persoon uit het boek; Johannes. Ook kan de titel slaan op het Johannes evangelie, omdat beide hetzelfde doel hebben, namelijk een betere wereld proberen te zoeken.
Structuur & perspectief
De schrijver gebruikt de situatie van de auctoriale verteller. Hij richt zich rechtstreeks tot de lezer en weet meer dan Johannes. De verteller beschrijft nauwkeurig de gevoelens van de hoofdpersoon en beschrijft andere personen door de ogen van Johannes.
Onderstaand een quote die de gebruikte structuur illustreert:
'De drukte en het geraas brachten Johannes in een soort verdooving, die hem zijn leed deed vergeten. De smalle straten en de hooge huizen, die het hemelblauw in rechte strooken verdeelden, de menschen die langs hem af en aan gingen, het slepen der voetstappen en het ratelen der wagels verstoorden de oude visioenen en den droom van dien nacht, als een storm de beelden in een waterspiegel.' - bladzijde 60
Verder bevat het boek 151 bladzijden en is het ingedeeld in 14 genummerde hoofdstukken.
Decor
In het boek is er een duidelijke tegenstelling van ruimten: de natuur tegenover de stad. Het huis waar Johannes woont -met z'n familie en z'n huisdieren: Presto de hond en de kat Simon- ligt dicht bij zee in een duin- en bosrijke omgeving. Voor Johannes is dit zijn wereld en daar voelt hij zich gelukkig. De tochten met Windekind vinden daar ook plaats. In de grote stad voelt Johannes zich ongelukkig, het stinkt er, de stad is groot, armoedig, druk, ellendig en vol ziektes. Johannes ervaart het als een plaats waar geen mens gelukkig kan worden.
Het verhaal is chronologisch verteld. Soms zijn er flash-backs waarin Johannes terugdenkt aan eerdere ervaringen. De vertelde tijd is twee jaar, met sprongen in de tijd en tijdsverdichting. De verteller vertelt het verhaal achteraf. Het speelt af in de negentiende eeuw, omdat er over industrialisatie gesproken wordt, maar nergens wordt er een duidelijke tijdsaanduiding gegeven. Het verhaal is in de verleden tijd geschreven.
Stijl
Het verhaal is opgebouwd door gesprekken tussen personages. Het verhaal is dus opgebouwd uit dialogen. Doordat het verhaal In 1884 geschreven is, is de schrijfstijl van deze dialogen erg oubollig. Er wordt gebruik gemaakt van oud-Nederlands, waardoor het verhaal af en toe erg lastig is om te lezen. De spelling en de grammatica stammen namelijk nog uit de tijd van de 19e eeuw.
Doordat het verhaal opgebouwd is uit dialogen, wordt er geen overmatig gebruik gemaakt van details. Wel wordt er wel uitvoerig gebruik gemaakt van bijvoeglijke naamwoorden.
Onderstaand een quote die de gebruikte schrijfstijl illustreert:
''Praatjes! Praatjes van Windekind!' zeide Pluizer.
'Hersenschimmen en droomerijen! Er zijn alleen menschen, en ik-zelf. Dacht je, dat een God of iets van dien aard er vermaak in zou hebben, zoo'n rommen te regeeren als het hier op aarde is? En zoo'n groot licht zou er niet zoovelen hier in 't donker laten.'' - bladzijde 64
Slotzin
En met zijnen begeleider ging hij den killen nachwind tegemoet, den zwaren weg naar de groote, duistere stad, waar de menschheid was en haar weedom.Beoordeling
Ik vond het verhaal goed, duidelijk geschreven, hoewel het oud was. De beschrijvingen waren zeer goed en nauwkeurig. Het thema vond ik een beetje vergezocht maar te begrijpen. Doordat het verhaal erg oud is, is de schrijfstijl lastig waardoor het verhaal lastig te begrijpen is. Hoe verder je echter in het boek komt, hoe meer je aan de schrijfstijl went en hoe makkelijker het verhaal wordt om te lezen.
Al met al vond ik het een leuk boek om te lezen. Persoonlijk had ik nog nooit een verhaal in zo'n oude schrijfstijl gelezen en ik vond het dan ook een uitdaging om het hele verhaal te lezen. Mocht je van een uitdaging houden, of van oud-Nederlands houden, dan is dit boek zeker leuk om te lezen. Wil je echter geen moeite doen om een verhaal te lezen, dan moet je dit boek laten liggen want dan gaat dit verhaal het niet worden om te kunnen lezen.
Recensies
"In sprankelende taal worden de ontwikkelingsfasen van de kleine Johannes verbeeld door personages die de natuur, de liefde, het geluk, de kennis, het spirituele en de vluchtigheid van het leven vertegenwoordigen.De herkenbaarheid en de diepte van dit klank- en kleurrijke sprookje is in al haar eenvoud zo schitterend dat het blijft fascineren." http://www.anasofia.nl/fr...nes-1.html
REACTIES
1 seconde geleden
H.
H.
Johannes kiest uiteindelijk voor de mens. welke symbolische gebeurtenis wordt hiermee bedoeld?
alvast bedankt
9 jaar geleden
Antwoordeneen scholier
een scholier
9 jaar later nog steeds geen reactie :(
7 maanden geleden
M.
M.
Hoe komt Johannes ook alweer bij Pluizer? En wat is hun relatie?
6 jaar geleden
Antwoorden