Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2012
- 246 pagina's
- Uitgeverij: Contact
Flaptekst
Met mededogen en de kracht van een vuistslag beschrijft Dijkshoorn hoe de familie zich schikt naar de nukken van zijn vader.
Klaas zit in een verzorgingstehuis. Zijn zoon zit naast hem, zwijgend. De losgezongen zinnen van de vader roepen herinneringen op aan woeste verjaardagsfeesten van vroeger, aan vakanties met veel gelach en ruzie, aan een moeder die altijd volgde – en een vader die er ondanks zijn permanente aanwezigheid nooit echt was.
Eerste zin
Ik zit naast mijn vader. Hij huilt. Ik lees een tijdschrift.Samenvatting
In hoofdstuk 1 is Nico op bezoek bij zijn vader Klaas Dijkhoorn. Die zit sinds kort in een verzorgingstehuis. Hij lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Als Klaas voor de vierde keer die dag in zijn broek pist, gaat Nico op zoek naar een verpleger. Eigenlijk kan hij de situatie niet goed aan. In hoofdstuk 2 tot 48 vertelt hij vrij chronologisch over zijn vader en over de verhouding die hij met zijn vader heeft.
Klaas Dijkshoorn is zelf een verwoed honkballer en als Nico geboren is, gaat hij er ook van uit dat Nico een honkballer zal worden. Maar die wens zal later niet bewaarheid worden, want Nico is de enige van de drie zoons die niets in honkbal ziet. Hij voelt veel meer voor voetbal en al vroeg in zijn jeugd neemt zijn vader wraak daarvoor. Wanneer de kleine jongen een keer op zaterdag uit zijn bed komt, moet hij zich erg haasten van zijn vader, maar wanneer hij op de voetbalclub komt, is er nog niemand. Klaas heeft gewoon de wekker twee uur vooruit gezet om zijn zoon te pesten. In kleuren en geuren vertelt hij jarenlang het verhaal aan zijn kennissen. Maar wanneer Nico in diezelfde wedstrijd een doelpunt maakt, heeft hij het niet eens gezien. Daarmee heb je meteen de vervelende eigenschap van vader Klaas te pakken: hij doet altijd alsof alles om hem draait. Wanneer andere gezinsleden iets presteren, praat hij daar over heen en zorgt hij ervoor dat hij het middelpunt van het gesprek is. Bovendien moet hij altijd gelijk hebben.
Een aantal voorbeelden zijn daarvan te geven:
- Klaas heeft een hekel aan Nico, omdat hij geen honkballertje is, maar altijd zit te lezen. Hij maakt hem daarmee belachelijk;
- Als Nico op school een door hemzelf geschreven verhaal mag voorlezen, besteedt Klaas daar geen aandacht aan;
- Wanneer ze met de auto naar de camping rijden in Spanje, geeft hij moeder Nel altijd de schuld als ze de verkeerde afslag hebben genomen. Nico is bang voor de ruzies en vreest dat zijn ouders gaan scheiden;
- Vader Klaas heeft een hekel aan zijn broers, maar op een camping in Callantsoog krijgt Nico gitaarles van zijn oom Ger. Hij mag zelfs de gitaar houden van zijn oom. Zijn vader weigert naar hem te luisteren. Maar op school speelt Nico de sterren van de hemel tijdens een talentenjacht en hij krijgt veel krediet van de leerlingen;
- Moeder Nel leert voor een cursus patroontekenen: ze slaagt met vlag en wimpel, maar vader Klaas doet er minachtend over;
- De zus van Nel, Elly, komt bij een brand om het leven. Vader Klaas vindt het later erger dat Nel door een concentratieprobleem een deuk in de auto rijdt;
- De tweede zoon Stefan krijgt de eervolle uitnodiging om pitcher te worden bij een club van de eredivisie honkbal. Klaas is woedend en zelfs wanneer Stefan een mooie overwinning behaalt, praat hij er niet over. Hij is jaloers en wil Stefan niet stimuleren. Een jaar later keert Stefan weer terug naar zijn club. Klaas vindt dat hij een overwinning heeft gehaald;
- De eigenwijze Klaas wil later ineens een gouden ketting hebben met een Jodenster eraan. Nico probeert het tegen te gaan, maar hij heeft geen kans. Klaas vertelt stoere verhalen over Duitsland in de oorlog, maar als Nico naar details vraagt, moet hij het antwoord schuldig blijven. Hij is helemaal niet zo’n held.
Nico krijgt verkering met Orlanda en ze gaan samenwonen. Vader Klaas accepteert Orlanda wel. Hij is inmiddels ontslagen als automonteur en hij is met het verzamelen van antieke voorwerpen begonnen waarmee hij geld wil verdienen. Vooral oude radio’s hebben zijn voorkeur, maar er is vrijwel geen belangstelling voor de rommel die hij antiek noemt. Vaak kopen de handelaren gewoon spullen van elkaar.
Dan vatten ze het plan op om met zijn vieren naar Spanje te gaan. Nico en Orlanda gaan met hun eigen auto, maar ze nemen de toeristische route die Klaas en Nel ook nemen. Overal stoppen ze om vader Klaas de gelegenheid te geven zijn kennis over het land te spuien. Hij geeft hoog op over de Spaanse camping, de plek die ze daar altijd krijgen, de toiletten en de mensen die hij op de camping zou kennen. Maar dat valt vies tegen. Het is één van de langste hoofdstukken, maar wel een humoristisch gedeelte van het boek
De ouders van Nico worden natuurlijk wel steeds ouder en Nico krijgt op een dag bericht dat moeder Nel een tia heeft gehad. Ze praat heel verward en ze kan niet op bepaalde woorden komen. Aan het einde van de dag gaat het wel een stuk beter.
Nico vertelt ook dat zijn ouders profiteurs zijn. Ze willen op vakantie naar Spanje maar de oude auto zou de reis niet meer kunnen maken. Omdat ze gaan klagen bij Orlanda’s moeder, weten ze te bereiken dat die hun drieduizend gulden leent. Ze zullen het geld ooit terugbetalen, maar ze doen het niet. Later lenen ze nog een keer geld van Orlanda’s moeder, en ook dan betalen ze niet meer terug. Het gaat om een vakantie naar Ierland. Ze beloven een vest voor de vrouw mee te nemen, maar ze krijgt het pas maanden later en het is bovendien een veel te klein vest.
Klaas is echt een vervelende vent. Nico en Orlanda betrekken een nieuw huis en leggen daarin een bijzondere vloer. Ze willen Oud en Nieuw in hun eigen huis vieren, maar Klaas wil dit eigenlijk niet. Hij verziekt het feest en de vloer door er een fles champagne over te spuiten.
Iets dergelijks gebeurt als Nel zestig jaar wordt en de familie besluit dat heuglijke feit met elkaar in een bungalowpark te vieren. Klaas wil eigenlijk niet en wanneer hij toch meegaat wil hij per se nasi maken (zijn lievelingsgerecht dat hij altijd zelf maakt). Maar de familie wil gourmetten en hij verziekt door zijn slechte bui het etentje. Moeder Nel is bijna zover dat ze hem toch nasi wil laten maken, maar Nico steekt daar een stokje voor. ‘s Avonds heeft Klaas er nog de ziekte in: ze gaan Pictionary spelen en hij gaat behoorlijk af. Nico wint met zijn schoonzus Vanessa het spel en Klaas is natuurlijk boos. Alleen wanneer hij later weer het middelpunt van de gesprekken is, knapt hij op. Maar dan komt het tot een uitbarsting en brandt hij zijn zoon Nico helemaal af (geen honkballer, te arrogant, een schrijver, kijkt neer op zijn vader etc.). Nico spreekt met hem af voortaan nooit meer over serieuze onderwerpen te spreken.
Als opa doet hij echter zijn best indruk te maken op de kleinkinderen o.a. die van Nico. Nico denkt dat het allemaal toneelspel van hem is. Maar hij verziekt ook veel wanneer hij tegen de 7-jarige zoon van Nico vertelt dat Sinterklaas niet bestaat. Orlanda is daar woedend over. Omdat ze de laatste tijd als broer en zus leven, besluit Nico van Orlanda af te gaan. Hij gaat het eerst zijn broers vertellen, die het erg jammer vinden. Daarna vertelt hij het zijn ouders. Zijn vader vindt het vervelend, maar hij gaat daarna meteen over op het vertellen over een door hem gekochte antieke klok. Nico zou die goed kunnen gebruiken, omdat hij alleen gaat wonen, maar zijn hebzuchtige vader wil hem nog niet eens aan hem verkopen, omdat hij dan geen winst kan maken.
Ook bij zijn broer Cor in Ierland verziekt Klaas veel. Hij wil de hond van Cor anders opvoeden, laat hem loslopen als gevolg waarvan de hond een kind bijt en Cor in de problemen komt. Ook nu wast Klaas zijn handen in onschuld. Ze komen zelfs niet bij de boekpresentatie van Nico Dijkshoorns eerste roman. Nico vermoedt dat het opzettelijk is.
Maar het gaat steeds slechter met de twee Dijkshoorns. Nel begint bij haar zoons te klagen dat Klaas onaardig doet tegen haar en dat hij haar zelfs slaat. Zij echter haalt verbaal het bloed onder zijn nagels vandaan. De broers weten niet wie er de waarheid spreekt. Maar de vader gaat steeds vreemdere dingen doen: hij is af en toe de kluts kwijt, loopt weg uit huis en pest zijn vrouw. De dokter denkt dat er een begin van dementie bij hem is en hij moet daarop onderzocht worden. Na het onderzoek komt vast te staan dat Klaas verschijnselen van Alzheimer heeft, maar hij vindt zichzelf erg gezond (Titel ”Nooit ziek geweest.”).
Terwijl hij steeds vergeetachtiger wordt, gaat Nel meer en meer klagen over haar afasie (als gevolg van de tia). Zij wil namelijk ook belangstelling van de familie en dat wordt behoorlijk irritant. Tot op hoge leeftijd bemoeit Klaas zich met de honkbaltraining, leert jongeren hoe ze een stootslag moeten doen, maar het is eigenlijk allemaal niks meer. Op de club laten ze hem maar een beetje begaan. Maar als de ruzies thuis steeds erger worden en vader Klaas ook ’s nachts ellende veroorzaakt, moet er toch wat gebeuren. Ze krijgen eerst dagbehandeling, maar ook daar is Klaas de gevierde man door oude vrouwen stootslagen aan te leren en de popie-jopie uit te hangen. Hij geeft zelfs een keer een drumsolo. Maar hij begint steeds meer weg te lopen en hij is thuis niet meer te handhaven. Enige tijd later moet hij worden opgenomen en Nico gaat bij hem op bezoek. Klaas vertelt dat de verpleegsters met hem weglopen. Voor Nico is hij echter nauwelijks bereikbaar. We zijn weer terug bij hoofdstuk 1.
Personages
Nico Dijkshoorn
Nico Dijkshoorn is de bijzondere zoon. Hij heeft nog twee jongere broers(Stefan en Bas) die wel meer doen wat hun vader zegt. Maar Nico gaat al niet op honkbal. Hij is niet zo stoer: heeft zelfs een hekel aan schoolzwemmen. Meer dan zijn vader wil, duikt hij in de boeken. Hij zet zich af tegen zijn vader, die hem te grazen neemt (vgl. het voetbalverhaal) en altijd haantje-de-voorste wil spelen. Nico is met zijn vrouw Orlanda wel degenen die het meeste tegengas geeft. Hij onderhoudt ook contact met zijn ooms, die volgens Klaas allemaal klootzakken zijn. Nico krijgt het moeilijk in de laatste fase van zijn vaders bestaan. De man krijgt Alzheimer en de sfeer in het ouderlijk huis wordt heel naar. Hij weet ook niet welke partij hij moet kiezen, want zijn moeder doet ook erg vervelend tegen zijn vader.
Nel Dijkshoorn
Nel Dijkshoorn is de onderdanige vrouw. Haar man neemt in alles het voortouw en zij raakt ondergesneeuwd. Ze is meer belezen dan Klaas en ook intellectueler, maar ze krijgt weinig kans zich te ontwikkelen. Ze geeft voor de goede vrede veel toe. Schrijnend is de situatie wanneer ze haar diploma patroontekenen haalt en Klaas daar heel weinig aandacht aan besteedt. Ook op vakantie onderweg krijgt ze van alles de schuld. Als ze zestig is en Klaas opnieuw een familiefeestje dreigt te verzieken, wil ze weer toegeven, maar nu is Nico haar te vlug af. Aan het einde van de roman begint ze naar te doen tegen Klaas. Terwijl hij dement wordt, blijft zij zeuren over haar afasie. Dat komt erg irritant over. Verder is ze natuurlijk ook egoïstisch wanneer ze geld lenen van Orlanda’s moeder en dat nooit terugbetalen.
Klaas Dijkshoorn
Klaas Dijkshoorn wordt neergezet als een nare man. Alles draait om “Klaassie” zou je zeggen. Hij staat altijd in het middelpunt van de belangstelling en alles moet gaan zoals hij het wil. Wanneer Nico zijn eigen gang wil gaan (voetballen i.p.v. honkballen) neemt hij lullig wraak. Hij toont voor mensen in zijn omgeving nauwelijks aandacht. (zijn vrouw, zijn zoon) Voor zijn kleinkinderen voert hij volgens Nico later steeds een toneelstukje op. Op vakantie bepaalt hij wat er moet gebeuren en wijkt er iets af van wat hij wil, dan zijn de rapen gaar. Hij is ook onbetrouwbaar met geld lenen: tot twee keer toe leent hij geld van Orlanda’s moeder, maar die ziet de bedragen nooit terug. Wanneer hij aan het einde van zijn leven Alzheimer krijgt, wordt hij er ook niet gemakkelijker op. Hij blijft zich gedragen als vroeger. Alles draait nog steeds om hem. Wanneer het is zoals Nico het beschrijft, is het een nare, zelfzuchtige man, die een groot stempel heeft gedrukt op het leven van zijn gezin.
Quotes
"Wat heel bijzonder is, zuster, is dat ik nooit ziek ben geweest. Nooit. Nooit ziek geweest. Andere mensen om ons heen, vrienden, je hoort niet anders, maar ik vind dat waanzin. Als je sport, dan word je nooit ziek. Echt waar. Kijk het maar na, Nooit ziek geweest" Bladzijde 207
"In de lift kijken we naar onszelf. Daar staan we. Nel Dijkshoorn. Klaas Dijkshoorn en Nico Dijkshoorn. Ouders en zoon. Naar het is nooit echt goed van de grond gekomen. Mijn moeder drukt op de vier." Bladzijde 211
"Mijn vader heeft hardnekkig geprobeerd een honkballer van mij te maken. Dat is hem niet gelukt. Je kunt niet zeggen dat hij zijn best niet heeft gedaan. Zelf honkbalt hij al vanaf zijn zestiende. Ieder weekend een of twee wedstrijden en vier keer per week trainen. Een kwart van mijn leven heb ik op honkbalvelden doorgebracht." Bladzijde 198
Thematiek
Vader-zoonrelatieHet zal duidelijk zijn dat het in dit boek helemaal draait om de verhouding tussen vader en zoon Dijkshoorn. Met het boek heeft Nico een afrekening willen maken over hoe zijn vader zijn leven en dat van zijn broers heeft bepaald. Alles draait om vader Klaas en de kinderen krijgen weinig “Lebensraum.” Nico treedt het minst in de voetsporen van zijn vader (hij schrijft, gaat niet honkballen en komt tegen zijn vader in verzet). Hij schildert zijn vader af als een egoïst die in alles zijn zin moet krijgen. Maar ergens heel diep van binnen zit toch ook een vorm van mededogen: hij lijdt wel mee als zijn vader aan Alzheimer begint te lijden. Maar hij neemt hem ook bepaalde dingen heel kwalijk (het niet teruggeven van geleend geld, het verraden van het Sinterklaasgeheim aan Nico’s zoon, het niet verschijnen op zijn boekpresentatie, het verzieken van de nieuwe vloer etc.). Daarmee voegt Nico Dijkshoorn natuurlijk wel een nieuwe dimensie toe aan de boeken over een vader en een zoon. Karakteristiek daarvoor in de Nederlandse literatuur is natuurlijk het boek “Karakter.” Daarin is de verhouding tussen vader en zoon ook niet ideaal, maar daar heeft de vader nog een doel met zijn houding: nl. zijn zoon zo sterk mogelijk en weerbaar in de samenleving maken. Dat is met vader Dijkshoorn absoluut niet het geval. Die denkt alleen maar aan zichzelf.
Motieven
Familiebetrekkingen
De familiebetrekkingen in de familie Dijkshoorn worden beschreven (met name die tussen vader en zoon natuurlijk).
Haat
Nico gaat steeds meer haatgevoelens ontwikkelen t.o.v. zijn vader.
Liefdesrelatie: problemen/echtscheiding
Nico en Orlanda gaan na een tijd scheiden.
Dementie en geheugenverlies
Vader Klaas krijgt Alzheimer als hij ouder wordt.
Trivia
De roman is erg autobiografisch getint. Dijkshoorn heeft in interview ook in DWDD verteld hoe zijn vader de zaken in hun gezin terroriseerde. Hij gaf ook aan dat hij zijn vader die in een verzorgingstehuis zit, niet meer zou bezoeken tot aan zijn dood. De begrafenis wil hij nog wel bijwonen.
Titelverklaring
Op blz. 207 wordt de titel van deze vader-zoonroman letterlijk aangehaald.
“Wat heel bijzonder is, zuster, is dat ik nooit ziek ben geweest. Nooit. Nooit ziek geweest. Andere mensen om ons heen, vrienden, je hoort niet anders, maar ik vind dat waanzin.’
Vader Dijkshoorn wordt onderzocht door een vrouwelijke arts over een mogelijk begin van Alzheimer. Hij vertelt tegen de arts dat hij nooit ziek is geweest.
Structuur & perspectief
De roman heeft 49 relatief korte hoofdstukken, die geen titel hebben. In het eerste hoofdstuk zit Nico naast zijn vader Klaas. Hij is op bezoek in het verzorgingstehuis waar zijn vader opgenomen is vanwege de ziekte van Alzheimer. Als zijn vader in zijn broek pist, gaat de verteller op zoek naar een verpleger. In de hoofdstukken die volgen, gaat hij terug naar het verleden (zijn geboorte, zijn jeugd en zijn relatie met zijn vader). Hij houdt een chronologische volgorde aan, waarin veel tijdverdichting optreedt. Nico is namelijk aan het einde van de roman 50 jaar. In het 49e hoofdstuk heeft hij de verpleger nog niet kunnen vinden. In feite wordt het verleden ingeklemd tussen hoofdstuk 1 en 49; er is dus eigenlijk sprake van een kadervertelling.
Het perspectief ligt bij de ik-vertellende zoon Nico Dijkshoorn die een ontluisterend beeld van zijn vader geeft. Hij vertelt vanuit het verleden terug over zijn jeugd. Toch vertelt hij de meeste hoofdstukken in de o.t.t. De hoofdpersoon is Nico Dijkshoorn die erg autobiografisch vertelt, al moeten we als lezer natuurlijk altijd rekening houden met de fictie van literatuur.
Decor
Nico Dijkshoorn is in 1960 in Amsterdam geboren. Hoofdstuk 2 gaat al over zijn geboorte en het verhaal wordt verteld naar het heden, dat we kunnen inschatten op 2011. De vader van Nico is nog steeds niet overleden als de roman verschijnt. In een interview in De Volkskrant Magazine (januari 2012) heeft hij aangegeven dat hij zijn vader niet meer wenst te bezoeken. Wel is hij van plan de begrafenis bij te wonen. Hij vindt zijn vader een vreselijk egoïstische man.
Stijl
Nico’s stijl is in deze roman hard en cynisch. Hij praat hard over de gewoonten en gebreken van zijn vader.
“Enkele maanden geleden heb ik nog met hem getennist, samen met mijn broers. Na iedere mislukte service werd ik uitgelachen. Er werd voorgesteld dat ik anders de bal wel onderhands mocht serveren. Mijn vader doet het al een heel leven lang zo. Als voetballer was hij “een zuigertje.”De hele wedstrijd lulde hij op zijn tegenstander in. Over diens sokken, zijn familie, zijn verkeerde bal-aanname. Sport is voor mijn vader vergroeid met vernedering. Daarom honkbalt hij misschien zo graag. In geen enkele andere sport zit de vernedering zo ingebakken. Je mag, nee zelfs moet, je tegenstander verbaal uit zijn concentratie halen. “ (blz. 144).
“Ik zeg tegen hem. “Ik heb er nog eens over na liggen denken, maar wij moeten het nooit meer over wezenlijke dingen hebben. Niet meer over politiek, over homo’s, studeren. Niet meer over emoties. We moeten het niet hebben over dingen waar jij of ik boos om worden. We moeten het voortaan hebben over korting in de supermarkt, nieuwe schoenen, een tweedehands auto, honkbal en tafeltennis. De rest kunnen we niet”. (blz. 153).
Hij trakteert alle gasten op de Klaas voor wie ze zijn gekomen. Hij doet iets geks met een meter bier, zit ineens op de schouders van een honkballer, danst heel raar als we met de band ons eerste nummer spelen en hangt op de gekste momenten om je nek,"
“Dat is de Klaas zoals we hem kennen. Hij vertelt dat iedereen in het ziekenhuis dolblij met hem is. Meestal zijn mensen heel zwaar op de hand, maar hij niet. De verpleegsters lachen zich rot om hem. Inderdaad, als Klaas een hartaanval heeft gehad, moet hij wel de gezelligste patiënt ooit zijn. “(blz. 222).
Slotzin
Ik sta op en doe mijn jas aan.”Ja dat is waar. Dat is heel leuk om te horen.Beoordeling
De roman van Nico Dijkshoorn is erg leuk om te lezen, al zullen lezers zich ook gaan ergeren aan de gedragingen van de vader. Maar Nico Dijkshoorn is in staat om een goed verhaal neer te zetten, dat o.a. door zijn korte hoofdstukken en anekdotische stijl als een pageturner leest.
Toch maakt Nico Dijkshoorn m.i. wel iets te veel gebruik van clichématige types (zijn vader dom en egocentrisch) en zijn moeder (zeurende huisvrouw). Het boek blijft daardoor wel steken in een verzameling vooral anekdotische verhalen over Nico’s vader. Veel diepgang wordt er in deze roman niet bereikt.
Maar voor scholieren die voor hun lijst lezen is het onderwerp vader-zoon natuurlijk erg dankbaar. Dit boek zou je eigenlijk moeten combineren met klassieke vader-zoonromans uit de Nederlandse literatuur. Om er enkele te noemen voor je lijst:
- F. Bordewijk - Karakter;
- Maarten ’t Hart - De aansprekers;
- Jan Wolkers - Terug naar Oegstgeest/Kort Amerikaans;
- Boudewijn Büch - De kleine blonde dood;
- Hugo Borst - Vaders en zonen;
- Rik Zaal - Verlorenzoon.com
- Tommy Wieringa - Caesarion.
De vader-zoonverhouding is één van de meest beschreven onderwerpen in de (Nederlandse literatuur) Kijk voor nog meer nummers naar onze themalijst op www.scholieren.com. Met “Nooit ziek geweest.” zul je je zeker niet vervelen.
Recensies
"Wat stof voor een ontroerend egodocument had kunnen zijn, blijft door het gebrek aan nuance en de clichématige karakterschetsen steken op het niveau van een boek vol korte stukjes die soms vermakelijk en steeds voorspelbaar zijn." www.athenaeum.nl/recensie...k-geweest
"De verfrissende stijl, vlot geschreven met aanstekelijke ironie, werkt in het begin erg op de lachspieren en doet denken aan de stijl van Kees van Kooten." http://www.twenteuitdekun...ek-geweest
"Nico heeft gewonnen op papier, daar waar niemand hem tegenspreekt." http://www.volkskrant.nl/...weest.html
Bronnen
website van de schrijver
http://www.nicodijkshoorn.com/informatie over de schrijver
http://nl.wikipedia.org/w...Dijkshoorn
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Ik vond het destijds mijn taak om de verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met nieuwe en/of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk ook gewoon leuk zijn. Docenten kunnen je met het aanprijzen van leuke en/of spannende boeken enthousiast maken. Stukken die interessant zijn, voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat. Ik heb nu ruim 1460 verslagen gemaakt, waarvan een heleboel Zeker-Weten-Goed-verslagen. Er staan vragen over de inhoud aan het eind om je te laten zien of je het boek begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik daarom zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Ik hoop altijd dat de 'moderne leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende schrijvers ook op de leeslijst te zetten. Uittreksels maken vond ikzelf vroeger helemaal niet leuk. Ik kocht daarom ook uittrekselboeken. (Bijvoorbeeld Literama, Apercu, Der Rote Faden) Nu maak ik zelf boekverslagen voor scholieren.com. Nog een gemeend advies: wees verstandig en lees altijd wel het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een een prima geheugensteun voor je mondeling zijn.
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek ook niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com levert.
REACTIES
1 seconde geleden