Het gouden ei: welke scholier heeft dit 98-pagina's dunne boek van Tim Krabbé níét van zijn leeslijst afgevinkt? Al vijftien jaar lang is dit het best gelezen boek onder jongeren. En omdat dat toch wel noemenswaardig is, besloot ik de schrijver van dit immens populaire meesterwerkje eens te bellen.

Voor wie Het gouden ei niet heeft gelezen: het boek gaat over een stel dat met de auto op vakantie gaat naar Zuid-Frankrijk. Als ze tussendoor even pauzeren bij een tankstation, verdwijnt de vrouw plotseling. De man start daarop een zoektocht naar haar, omdat hij wil weten wat er met haar gebeurd is. En die zoektocht loopt heel anders af dan verwacht.

Het eerste wat ik me afvroeg toen ik het boek uit had was dit: 'Hoe bedenk je zoiets? Ik vraag het aan Tim. "Het idee voor Het gouden ei heeft een aantal ingrediënten: verdwijningen hebben mij altijd wel gefascineerd en ik ging heel vaak naar Zuid-Frankrijk. Bovendien was ik net een belangrijke liefde kwijtgeraakt. Ik denk dat die dingen gecombineerd tot dat verhaal hebben geleid. Die ex-vriendin vond dat trouwens wel een beetje vervelend, kan ik me herinneren."

Enorm succes

Of ze het nou vervelend vond of niet, Het gouden ei werd een enorm succes. Zo groot zelfs, dat het twee keer werd verfilmd: één keer in Amerika en één keer in Nederland. Dan kan ik mij wel voorstellen dat je daar schathemeltjerijk van wordt. "Hahahaha, nou ja kijk, het leverde wel aardig wat geld op, maar schatrijk ben ik er niet van geworden. Ik kan er geen vliegtuig en een moederdekschip voor kopen. Nee hoor, je krijgt er geen miljoenen voor zo'n boekverfilming." Wanneer ik meneer Krabbé vraag naar z’n auto, krijg ik na een korte stilte te horen: "WAT? JA IK BEN EEN BEETJE SLECHTHOREND!", dus herhaal ik mijn vraag nog een paar keer. Een echt zinnig antwoord krijg ik niet. Nou goed, dan zullen we de privacy maar respecteren.

Wat opmerkelijk is: Tim zelf is pas vrij laat een echte lezer geworden. "Op school las ik weinig. Pas toen ik wat ouder werd begon ik veel te lezen. De laatste vijfentwintig jaar, zo vanaf mijn midden veertigste, ben ik een boekenverslinder te noemen." Volgens Tim is lezen niet per se een voorwaarde om te kunnen schrijven. Het kan volgens hem zelfs een hinderpaal zijn. "Je moet ook wel vrij zijn in je manier van schrijven, en niet al te zeer onder de indruk zijn van je grote voorbeelden."

Dun of gewoon fantastisch?

En dan de prangende vraag: is Het gouden ei nou zo populair omdat het zo’n geweldig boek is, of omdat het maar 98 pagina’s dik is? "Ik heb wel eens het bescheiden antwoord gegeven dat ik dacht dat de dikte een rol speelde, maar inmiddels denk ik dat het toch vooral komt doordat het een goed en helder geschreven boek is. Er zijn namelijk ook andere dunne boeken die niet op de leeslijst staan. En neem nou De aanslag van Harry Mulisch, die scoort ook goed onder scholieren, maar is niet bepaald een dun boek."

Scholieren hebben volgens Tim ook allerlei overwegingen die een rol spelen: zo is het volgens de schrijver belangrijk dat ze er makkelijk samenvattingen en recensies van kunnen vinden. "Uiteindelijk denk ik dat vooral mondreclame belangrijk is. Dat scholieren die een boek gelezen hebben elkaar vertellen wat ze ervan vonden."

Over mondreclame gesproken. Tim Krabbé wil zijn gouden ei met liefde nog even aanprijzen. "Boeiend en helder geschreven."
Toch wel grappig: zijn omschrijving is al net zo kort als het boek zelf.

Een scholier over Het gouden ei: