Het is feest aan de Universiteit Utrecht: jippie, het aantal eerstejaarsstudenten dat stopt daalt! Ik hoor er - plop - de champagne al ontpoppen, maar wacht! Volgens mij is dit nieuwtje helemaal niet zo allemachtig prachtig als wordt gepresenteerd. Sterker nog, het kan ook best wel iets negatiefs zijn.

Het aantal eerstejaars dat stopt was afgelopen jaar 27 procent. Het jaar ervoor waren er meer stoppers. Volgens de UU komt het dalende percentage eerstejaarsstudenten door een proces genaamd matching. Voor je gaat studeren, ga je een dag verplicht meelopen en testjes maken bij jouw gewenste studie. Aan het einde van de dag krijg je dan te horen of je aangeraden wordt de opleiding te gaan volgen.

Volgens velen geeft matching bijna-studentjes een goed beeld van de opleiding, waardoor ze een bewustere keuze maken. Daardoor zijn er minder uitvallers, is de theorie. Dat zal deels kloppen. Voor dat deel: hang de slingers op! Bak een taart! Natuurlijk is het fijn als studenten niet switchen van studie: het is goedkoper en het zou geweldig zijn als iedereen écht meteen koos wat de beste studie voor hem of haar is.

Verbrande taart

Toch is er in mijn ogen nog een andere kant aan de zaak. Een kant waarvoor de slingers weer afgetuigd moeten worden en waarbij de taart zwarte randjes vertoont.  
Ik denk namelijk dat veel eerstejaars studenten niet meer durven te stoppen door grote onzekerheid. Financiële onzekerheid. Over de wel/niet/wel/nee toch niet/wel afschaffing van de studiefinanciering. Over het feit dat zelfs áls je stufi krijgt, het maar voor vier jaar is en iedere vertraging die je oploopt meteen bestraft wordt met bijbetalen. Over de langstudeerboete van een paar jaar geleden, die gelukkig weer is afgeschaft. Kortom: studeren is sowieso duur, maar hoe duur precies? We weten het niet. Continu komt er wel een regeltje bij of valt er een af. En dan kun je maar beter bij je studie blijven.

Wisselen is positief

Ik vind dat kwalijk. Studenten die niet blij zijn met hun studiekeuze durven niet te gokken op verandering. Het gevolg: ze zijn drie jaar bezig met iets wat ze eigenlijk niet écht leuk vinden. Is het niet beter om wisselen als iets positiefs te zien? Je bent immers jong, je moet nog uitvinden wat je wilt, en het moet geen straf zijn als je niet meteen de eerste keer goed zit.

Zo begon mijn oom aan een studie natuurkunde. Het ging hem prima af, hij haalde zijn eerste jaar, maar besloot dat het toch niet helemaal bij hem paste. Geen probleem: hij ging met een gerust hart verder met biologie, wetende dat hij de juiste keus had gemaakt. Dat wil ik ook voor de studenten van nu. Wisselen van studie zonder het gevoel dat je een misdaad begaat.

Een dalend aantal eerstejaarsstudenten dat stopt is geen reden voor feest, in mijn ogen. Want echt niet iedereen maakt meteen de juiste studiekeuze. Sommigen zitten juist vast in een studie die niet bij ze past. En daar hoeft geen champagne voor open.