Ik begreep altijd maar weinig van het geloof. God vond ik maar een beetje raar. En waarom zou je in hemelsnaam geloven in een soort magische Sinterklaas die vanaf de wolken over de mensen heerst? Ik vond het een gek idee. Tot ik twee dagen naar een klooster in Limburg ging.

Toen ik hoorde dat je je kon inschrijven om naar een trappistenklooster te gaan met klasgenoten, dacht ik twee dingen. Eén: geen school dus! Twee: trappistenklooster = trappistenbier. De beslissing was natuurlijk snel gemaakt. Klaar om de heilige wijn te ervaren en loesoe te gaan op gratis speciaalbier ging ik met twee vrienden naar het klooster.

Chillen met Jezus

Ik kwam er echter al snel achter dat we de eucharistieviering (met de wijn en de hosti) gemist hadden, en het bier pas in de avond kwam. Jammer. Op de kamer waar ik sliep vond ik een Bijbel, en besloot de tijd maar te doden door te gaan lezen. De teksten kwamen me niet geheel onbekend voor, aangezien ik vroeger op een Christelijke basisschool zat. Ik las over de schepping en over Jezus. En goh, dat voelde best vertrouwd. Alsof ik chillde met een oude vriend. Tussen de diensten door zat ik geregeld alleen op mijn kamertje te lezen. De rust was een bijzondere ervaring. Normaal gesproken heb ik altijd muziek opstaan of zit ik in een klas met dertig puberende apen. In het klooster was het helemaal stil.

Echt vrij

De eerste dag vond ik alles wel een beetje maf. De monniken hadden van die Yoda-gewaden aan, en ze lieten zich eigenlijk alleen zien tijdens de dienst, waar ze psalmen zongen. Op de gangen was het doodstil, en zelfs tijdens het ontbijt en de lunch moesten we onze mond houden. Maar de tweede dag mochten we anderhalf uur praten met een monnik.

De eerste vraag die iedereen stelde was natuurlijk: "Waarom kies je er uit vrije wil voor om nooit meer een vrouw aan te raken, al je spullen achter te laten en de rest van je leven dezelfde soort kleren te dragen?" Zijn antwoord was vrij simpel: "Als je je geen zorgen meer hoeft te maken om allemaal spullen en verlangens, ben je vrij. Dan kan je je honderd procent focussen op wat je écht wilt."

En nu komt het mooie: dat is precies wat het boeddhisme ook zegt! De monnik liet ons weten dat de islam, het jodendom, het hindoeïsme, en alle andere godsdiensten gewoon verschillende manieren zijn om met dezelfde God in contact te komen. En hij las de Bijbel niet letterlijk, het was voor hem vanzelfsprekend dat die geschriften symbolisch bedoeld waren. Bovendien vond hij het onzinnig om tegen homohuwelijk te zijn, en gaf hij toe best wel eens een praatje te maken met een mooie vrouw. Een superrelaxte man eigenlijk! Die monniken zijn zo gek nog niet.

Comfort zone

Door die twee dagen klooster ben ik weer anders naar het geloof gaan kijken. Ik heb een hoop geleerd over andere mensen. Als Christen kun je wel met je religieuze familie discussiëren over hoe zonde het is om niet gelovig te zijn, en je kan met je niet-gelovige groep vrienden op een atheïstisch forum zeuren over het geloof, maar daar schiet je weinig mee op. Pas als je uit je comfort zone stapt, leer je écht wat.

Dus kom eens met je dikke reet achter die laptop vandaan en ga iets doen wat je totaal niet ligt. Luister eens naar keidikke hip-hop, of juist duistere black metal. Als jij dat doet, beloof ik een heel Gerard Joling nummer te luisteren zonder te huilen. Deal? Deal.

Goeie blogs zijn er om gedeeld te worden, vinden wij. Elke week plaatsen we daarom onze beste column door in 7Days, dé weekkrant voor jongeren die iets willen bereiken. Deze week was bovenstaand verhaal van Casper aan de beurt. En we werken veel vaker met 7Days samen: klik.