Vijfjarige ik springt met haar even oude buurjongetje over de sloot. Heen en weer. En nog een keer. "Dit is saai. Laten we het daar gaan proberen!” zegt hij. "Nee, joh, daar is het veel te breed. Dat red je nooit." "Natuurlijk wel!" Plons. Typisch gevalletje mannelijke overmoed.

Trots sleepte de buurjongen me jaren later mee naar de skatebaan. Over de vlakke weg in onze buurt racen was geen enkele uitdaging, dus de halfpipe moest maar eens uitgeprobeerd worden. Naar beneden lukte. Net iets te goed eigenlijk. Arm in het gips.

Kleren zijn gedroogd, moeders zijn uitgepreekt en botten zijn weer aan elkaar gegroeid. Eens zullen ze toch wel leren dat ze soms beter twee keer kunnen kijken, voor ze keihard op hun bek gaan?

Brandvlekken

Niet dus.
"Volgens het boek moet deze proef met natroloog, maar dit werkt veel beter," zegt mijn scheikundeleraar opgewekt. Hij heeft net laten zien wat voor prachtige zwarte brandvlekken je kunt maken met zwavelzuur, dus je neemt aan dat hij over zijn proefje heeft nagedacht. “Eigenlijk moet je dit koelen, maar het zal wel goed gaan", zegt de leraar.

Enkele momenten daarvoor schepte hij nog uitbundig op over zijn practicumkwaliteiten. Uiteraard, de andere docenten zijn heel bekwaam, maar voor practica moet je toch echt bij hem zijn. Hij gooit het zout bij het zwavelzuur. Enkele meiden gillen als de oplossing het reageerbuisje uitspuit.

In één ding had de scheikundeleraar inderdaad gelijk: de reactie werkte. Daarom staat hij nu ook bij de kraan de bijtende stoffen van zijn handen te spoelen. Wijsheid lijkt dus ook niet met de jaren en een universitaire studie te komen.

'Kijk eens wat ik kan!'
En als zulke mannelijke overmoed zich nou beperkte tot snertjochies en scheikundeleraren, maar nee. Waar "kijk mama, zonder handen!" nog leidde tot geschaafde knieën, hebben "kijk eens hoeveel geld ik durf te investeren in risicovolle ondernemingen!" en "kijk eens hoe mooi en sterk mijn leger is!" toch behoorlijk verstrekkende gevolgen.

Je zou toch verwachten dat ervaring nog iets van die wijsheid naar binnen kan rammen. Of dat je hersenen in ieder geval vlak na zo’n voorval "Hé gast, misschien is het handig twee keer na te denken voor je die stoffen bij elkaar gooit, voor je je handen eraf brandt. Daar zijn we immers voor," schreeuwen. Maar kennelijk zijn de mannelijke hersenen niet zo geprogrammeerd.

De scheikundeleraar
"Niemand heeft zwavelzuur over zich heen gekregen, toch?” vraagt de scheikundedocent nadat hij zijn handen heeft afgedroogd. "Mooi, dan gaan we gewoon weer verder." Hij pakt twee nieuwe stoffen en gooit ze in reageerbuisjes.
"Staat er in het boek niet dat je een andere stof moet gebruiken?"
"Ja, maar dit werkt ook wel. Wat kan er nou eenmaal misgaan?"
"Nou, er komt rook van af…"