"WOEHAHA!" krijsten mijn klasgenoten toen ik vertelde wat ik afgelopen zaterdag zou gaan doen. "Ga je echt naar dat gare Larperfestijn?!" Ik bloosde een beetje, en zei snel: "het is voor Scholieren.com, hoor..."

Ik ga namelijk naar Elfia, Europa's grootste fantasy-evenement. Beter bekend onder de oude naam Elf Fantasy Fair, of, nou ja, als gaar Larperfestijn.

Een beetje eng vind ik het wel. Ik weet er maar weinig vanaf: straks is het daar normaal om nieuwelingen aan een stokje te prikken en boven een kampvuur smakelijk te roosteren? Gelukkig heb ik een paar dappere vrienden die met me mee durven. 's Morgens vroeg in de trein plakken we snel wat puntoortjes en glittersteentjes op. Op naar Larperland in het Utrechtse Kasteel Haarzuilens.

Klik op een foto om 'm te vergroten:

Een uurtje later wandelen we verbaasd Elfia binnen. Krijg nou stroopwafels! Spontaan schamen we ons voor onze bij elkaar geraapte Xenos-kostuumpjes: wat is iedereen hier bloedmooi! De aller-schitterendste, meest ingenieuze kostuums wandelen ons voorbij.

We zien Stormtroopers, Lolita-meisjes, ridders, Mad Hatters en Hobbits. Hier en daar spelen groepjes muzikanten op doedelzakken en lieren. Wat elfjes liggen languit in de zon te luieren. En dat alles voor een magisch, filmachtig kasteel. Wauw.

Het is alsof we in een soort van rijk gevulde soep van kleuren, middeleeuwse muziek en bloemengeuren zijn gevallen. Met prachtige Larpers in plaats van chemische balletjes. Nadat ik mijn innerlijke Katniss Everdeen heb gevonden bij het boogschieten, vraag ik me toch af: wie zijn al deze mensen eigenlijk? Waarom doen ze dit, zijn ze echt zo maf en kreezie als iedereen denkt?

Even later zit ik in het gras naast Sivan (16, 4-vmbo). Zijn zelfverzonnen Larp-personage is een soort oorlogsheld, die dagelijks de meest waanzinnige avonturen beleeft. Tijdens dit hele evenement kruipt hij in die rol. Als ik vraag of hij liever elke dag Sivan of zijn Larper zou zijn, denkt hij lang na. "Mijn Larper," zegt hij dan. "Het dagelijks leven is zo saai. Sivan gaat naar school, komt weer thuis, maakt zijn huiswerk. Steeds hetzelfde, een soort grijze sleur. Fantasy biedt zoveel meer."

Zijn vrienden vinden zijn hobby maar raar. "Ga je weer mensen knuffelen en riddertje spelen?" Gepest wordt hij ook wel eens, maar dat doet hem vrij weinig. "De lol die ik hieraan beleef, is mij veel meer waard dan die nare woorden."

Dan zie ik drie meisjes vrolijk picknicken. Als ze me zien, schuiven ze nog wat op en bieden ze me snoepjes en Mede (Fantasy-bier) aan. Ze vertellen me uitgebreid over hun kostuums. "Zelfgemaakt!" lacht Lotte (18, vwo). "Alleen het kraagje kostte me al 10 uur werk." Hun klasgenoten hebben hun hobby inmiddels wel geaccepteerd, maar buitenstaanders doen er nog wel eens moeilijk over. "Toen ik eens in kostuum in de bus zat, begonnen wat jongens heel vervelend te doen," vertelt de 17-jarige vwo'er Nina. "Onder het mom van: 'Zo vraag je er toch om?!'"

Alle drie snappen ze de vooroordelen helemaal niet. "Ik zou zo graag willen dat mensen doorhebben dat we gewoon normaal zijn," zegt Lotte. "Dit is ook maar gewoon een hobby, iets wat we leuk vinden om te doen. Het maakt ons niet anders of raar."

Doodmoe van een cursus Middeleeuws Dansen liggen mijn vrienden en ik aan het einde van de dag wat onder een boom. Alles kleurt goud door de ondergaande zon. Ik wist niet dat het mogelijk was, maar alles wordt daardoor nóg mooier.

Plots schaam ik me ontzettend dat ik me zo schaamde. Dat ik mijn klasgenoten niet wilde vertellen waar ik naartoe zou gaan. Larpers zijn ook maar gewoon mensen. Bijzonder leuke mensen, zelfs. Weet je wat: ik ga volgend jaar gewoon weer! En zet ik het trots op Facebook.