De Grote Baas komt naar me toe. ''Beertje Colargol, zou jij de melk even voor me kunnen pakken?'' Ik kijk hem verbaasd aan. Hij giert het uit van het lachen. Ik sta wat onhandig met een pak melk in mijn handen te wachten tot het lachen over is. ''Je lijkt gewoon op Beertje Colargol,'' zegt hij schaterend.

Tjeerd (de blogger die jullie al twee jaar lastigvalt) is geslaagd en neemt een tussenjaar. Momenteel vertoeft hij vier maanden in een Frans wintersportoord waar hij werken en skiën combineert. Op Scholieren.com lucht Tjeerd z'n hart over het harde werken en zijn belevenissen op de pistes.

Minder huilbuien

Ik heb dus besloten om in een wintersportoord te gaan werken. Van tevoren heb ik een keer met de baas en bazin af kunnen spreken, omdat ze toevallig in Nederland waren. Het was een goed gesprek en we spraken af dat ik van december tot april bij hen aan de slag zou gaan. Vanaf dat moment was het afwachten waar ik terecht zou komen. Ik was zenuwachtig over de collega’s, het weer, de pistes en het skiën.

Nu zit ik hier tussen de schitterende bergen, met gezellige collega’s, een grappige baas en prachtige pistes. En m'n baas noemt me Beertje Colargol, een zingend beertje uit een kinderpoppenserie. Een halfjaar geleden was ik zonder twijfel huilend weggelopen na zo'n opmerking. Blijkbaar heeft de Franse nachtmerrie van deze zomer ervoor gezorgd dat ik wat minder snel begin te brullen als iemand een grapje maakt.

Ongerepte pistes

De baas komt weer naar me toe en vraagt: "Tjeerd, weet jij hoe diep de Noordzee is?" Vragend kijk ik hem aan. Hij begint te lachen en zegt met twinkelende oogjes: "dan vraag ik het wel even aan een andere kwal." In mijn ooghoek voel ik een traan opkomen, maar ik weet een pruillip te onderdrukken en lach vrolijk terug. Want eigenlijk is het best grappig.

Ik vind het best spannend om een tussenjaar te hebben. Ik leer er meer van dan ik in eerste instantie had verwacht. Geen veilige studie in een veilige stad, maar een piste vol sneeuw waar nog niemand mij vóór is geweest. Ik zal zelf de berg af moeten skiën, om eenmaal beneden te zien welk spoor ik getrokken heb.

"Moet Beertje Colargol alleen nog even leren skiën," zegt de grote baas lachend. Ik lach vrolijk terug.