Niet alle ingezonden films op het Nederlandse Film Festival voor Scholieren (NFFS) waren van hoog niveau, sommige waren zelfs ronduit kut. Toch geloof ik dat dit een positief verslag wordt van de zesde editie van het nog jonge festival. 54 scholen deden mee, 166 films werden ingezonden en er waren zo'n 600 gasten. Flinke getallen voor een vrij onbekend festival. Mijn school heeft er in ieder geval nog nooit van gehoord.

Daarom ging ik maar eens een kijkje nemen daar in Lelystad.

De ingezonden films dingen mee naar een prijs in de categorieën animatie, één minuut, live action fictie en live action non-fictie. Op de festivaldag vertonen ze alle films en in de zalen kan er gestemd worden voor de publieksprijs. "Natuurlijk zijn we voor onze eigen school," giechelt een leerling. "Maar daar mogen we niet op stemmen."

Ze fluistert in iemands oor, en dan moeten ze lachen. Onder de voorstellingen lijkt het af en toe een keur-en-kraak scene: zodra er een hockeyfilmpje wordt vertoond, is de maker een kakker en naar de gymnasiasten wordt stiekem 'nerd' gefluisterd. Als er een film voorbij komt die ontzettend goed is, zijn ze allemaal stil.

De organisatie achter het NFFS wil meer leerlingen films laten maken. Het begon met vijf scholen, maar dat zijn er dit zesde jaar dus al 54. Ze willen dit festival echt op de kaart zetten, niet alleen maar bekend staan als 'het kleine broertje' van de grote filmfestivals. "We willen een vaste plek in de filmwereld."

Ik zie films met een zelfgetekende McDonalds-kok, een James Bond-achtige actiefilm en fietsraces op straat. "Het festival is een geweldig initiatief," hoor ik van verschillende leerlingen. "Het is leuk en leerzaam om aan zo'n videoproject te werken. Bovendien kan je het gebruiken voor vakken als kunst. Dubbel zo handig!"

Er zijn ook workshops, maar daar is het enthousiasme minder. Een groepje onderuitgezakte leerlingen met een zak vol marshmallows versus een stelletje bijdehante zesdeklassers. Om de minuut wordt er op een horloge gekeken. "Goh, ik zou nu eigenlijk al uit zijn." Gaap. Het lijkt bijna alsof je gewoon op school zit, maar dan iets langer.

Toch zijn de workshops wel leerzaam voor de wat serieuzere leerlingen. Voor hen is dit festival kans om te socializen. Leerlinge tegen producente: 'Heb je toevallig nog iemand nodig voor een documentaire? Ik ben namelijk actrice." Telefoonnummers uitwisselen en verder maar. Zo kom je nog eens ergens.

De jury bestond dit jaar uit ondermeer Martijn Lakemeijer, Sallie Harmsen en Sylvia Hoeks. Jurylid Martijn vond het gaaf om in de jury te zitten. "Ik kan kijken naar wat ik echt leuk vind en naar films die gemaakt zijn door leeftijdsgenoten. Bovendien hoefde ik alleen maar onderuit te zakken op de bank en de dvd speler aan te zetten. Jammer dat ik nooit van dit festival heb gehoord, anders had ik zeker meegedaan."

Omdat hij een echte fan van animatie is, koos hij ervoor om de prijs in die categorie uit te reiken. De winnaar is een echte aanrader: the good, the bad and the wrong line.

Zoals gezegd, niet alle films waren het aanzien waard. Toch was er goed montagewerk, veel gebruik van special effects (vooral kogelschoten en oplaaiend vuur natuurlijk) en zag je originele onderwerpen. Als je de filmwereld in wil, is dit een goeie plek om te beginnen.

De winnende films zijn wel echt allemaal goed. "Dat mag ook wel voor al dat werk," zegt prijswinnares Vera (animatie bovenbouw, Gefabriceerd Geluk). "Ik heb er zo ongeveer 1400 minuten in gestoken." En dat is na even omrekenen: nou ja, heel veel tijd.

Ik denk dat het tijd wordt dat mijn school ook eens mee gaat doen!