"Ehm, hoi. Jij ook hier? Sorry, leuk dat je er bent hoor, maar ik heb eigenlijk geen tijd. Terwijl ik dit stukje schrijf, moet ik nog drie boeken lezen en twee werkstukken in elkaar flansen. Over een uur moet ik weg. Ik moet me nog aankleden, ontbijten, tandenpoetsen en mijn tas inpakken. Het spijt me zeer, ja, sorry, maar ik heb haast."

Ik heb haast. En ik weet dat ik niet de enige ben. Veel jongeren hebben het altijd druk. Een normaal dagje zit volgestampt met school, huiswerk, hockeytraining, een baantje bij de supermarkt en o ja, dan hebben we ook onze vrienden nog! Pfoe, wat hebben we toch een zwaar leven. Maar ja, wat kunnen we eraan doen? Hadden we maar eens een momentje rust.

Te veel keuzes

Maar wat als we dat nou eens omdraaien? Wat als haast eigenlijk veel makkelijker is dan stilzitten? In ons leven krijgen we zó veel keuzes. Sommige zijn belangrijk, andere wat minder, maar toch: tien, twintig, dertig keuzes, en misschien nog wel meer. Elke dag weer!

Best veel werk om verstandige keuzes te maken en een weloverwogen besluit te nemen. Dus kiezen we soms gewoon niet, en doen we het gewoon allemaal. Dus gaan we op hockey én we nemen een baantje én we spelen een muziekinstrument. Want rust om te kiezen wat je wilt, dat kost toch zoveel tijd.

Rust is confronterend

Bovendien: rust is best confronterend. Als je je leven doorsjeest van clubje naar clubje hoef je niet na te denken over wat je nou écht leuk vindt. Klinkt misschien een beetje zweverig, maar is het niet goed om af en toe even te gaan zitten en erbij stil te staan welke activiteiten het beste bij jou passen? Zoiets is alleen best lastig, want dan kan zomaar blijken dat je tóch niet helemaal doet wat je wilt. Best pittig. Met haast is er geen tijd voor dit soort zware overpeinzingen: een stuk makkelijker, lijkt wel.

En misschien zijn we ook wel bang. Bang om het verkeerde te kiezen. Bang om wél die tijd te nemen om na te denken, maar intussen al je vrienden verder zien gaan terwijl jij wacht. Of bang om de verkeerde beslissing te nemen. Met al die keuzes is het best lastig om precies het goede te doen, dan vliegt een foutje er zo in.

Misbaksels

En dat vinden we zonde, want ja: we zijn toch de jeugd, we krijgen al die kansen, wat voor misbaksels zijn we dan als we daar niets van maken? De enige oplossing lijkt wel om gewoon maar álles te doen. Alles, zodat jouw optimale droomtoekomst er ook ergens tussen verstopt zit, tussen al die andere misschien-toekomsten. Dan vliegt in elk geval niemand je voorbij.

Maar dan vergeten we één ding, denk ik. Haast is ook een keuze. Je doet eigenlijk niets, als je alles wil doen. Als je niet stilstaat bij wat je doet, omdat je dan alweer naar de volgende activiteit toe moet, wat was het dan eigenlijk waard? En nee, ik ben geen wijze oude man met barstensveel levenservaring, ik ben ook maar een meisje van zestien met haast.

Maar toch, ik geloof echt dat als je maar íets doet wat je leuk vindt, je heus wel goed terechtkomt. Kun je er dus toch beter even voor gaan zitten. Hoe confronterend dat ook is.