Lichtflitsen. De bussen om me heen lijken constant van kleur te veranderen. Blauw. Geel. Vier uur geleden stond ik pillen te slikken als een verstokte junk in een toilethokje. Op een bruggerfeest.

Waarom? Ik riskeer mijn leven en test herbal drugs uit. Legale, enorme vitaminepillen die mij de mooiste avond van mijn leven zouden moeten bezorgen. Gewoon op internet te bestellen. Echt zo betrouwbaar en geweldig, of eindig je ook met deze drugs wegrottend in een donker steegje? Ik probeerde het uit.

'Spacey gevoel'

Voor €11,50 bestel ik bij een online smartshop Kryptonite, een "herbal XTC die een stoot euforische energie en een verrukkelijk spacey gevoel" belooft. De drie groene pillen worden keurig thuisbezorgd in noppenfolie. Een pen en aansteker krijg ik er gratis bij.

Pas op!

Voordat ik het test ga ik eerst even de verantwoordelijke blogger uithangen. Want geen één pilletje is zonder risico: zelfs aan een overdosis paracetamol kun je een pijnlijke dood sterven. En we willen natuurlijk niet dat hele brugklassen binnenkort lallend de snelweg oprennen. Niet doen dus. Ik chat met een expert van Drugsinfo.nl en krijg wat nuttige tips. Belangrijkste: Don't Try This At Home. Alleen als je het écht niet kunt laten, let dan op het volgende:

• Ga naar een goede smartshop en laat je informeren;
• Gebruik het alleen als je je goed voelt, in een vertrouwde omgeving;
• Combineer het niet met andere drugs of alcohol;
• Neem geen deel aan het verkeer.

Volgens de Drugs Infolijn is er nog geen onderzoek gedaan naar de ingrediënten van herbal XTC's. Wel zit er heul veul cafeïne in. Red Bull, maar dan in 'n pil. Met deze informatie op zak kan mijn carrière als junk beginnen.

Vrijdag 20.30 uur

Het is veel te vroeg. Ik haat schoolfeesten. Ik loop door de modder naar een afgelegen loods waar driehonderd schoolgenoten - voornamelijk bruggers - keihard aan het partyen zijn op dubstepachtige remixes van top 40-muziek.

Op de dansvloer word ik omringd door zwetende puberlijven. Steeds dichterbij. Ik voel in mijn broekzak: het groene pakje zit er nog. Tijd om hard te gaan.

21:00 uur

Ik zit op de wc. Stinkende groene pil in m'n hand. Even zie ik beelden voor me van dooie junks uit films. "He hasn't moved for a week. I think he OD'ed." Ik doe mijn ogen dicht en slik het ding door. Het smaakt naar een verrotte vleesetende plant.

Op naar de dansvloer.

22:00 uur

Ik ben niet te stoppen. Aan één stuk door dans ik, praat ik, ren ik. Dans. Praat. Ren. Praten gaat sneller dan denken. Dit voelt als tien kopjes hele sterke espresso, en dat in het kwadraat.

Maar de 'lekkere trip', die de website beloofde, blijft uit. Op een verward gevoel en een paar rare uitspraken ("ZOMBIES!", "ik hoef nooit meer naar school, ik word kunstenaar", "ik kan dansen met moeder natuur" en "overal groene vlekken!") na is alles normaal. Maar dan in fast forward.

23:50 uur

Het feest is bijna afgelopen. De bruggers worden door hun papa's en mama's opgehaald en het bier raakt op. Tijd om met de bus naar het station te gaan. Dan pas merk ik hoe verward ik ben. Bus. Lichtflitsen. De bussen om mij heen lijken constant van kleur te veranderen. Blauw. Geel.

Met een hartslag van 200 bpm haal ik al rennend nog nét de laatste bus richting huis. Voor het eerst in maanden laat mijn conditie me niet in de steek en ren ik zonder te stoppen. Thuis in de spiegel blijken mijn pupillen zo groot als pingpongballen. Maar ik val als een blok in slaap, dat wel.

Dansen met moeder natuur, een aanrader? Neuh. Doe mij maar tien koppen koffie. Stukken goedkoper.