Het gebeurde twee jaar terug. Ik liep in de dierentuin, nietsvermoedend en kauwgom kauwend door het zeedierenverblijf. Niks bijzonders. Tot ik plots een klein patrijspoortje zag. Ik knielde erbij neer, drukte mijn neus tegen het glas en keek recht in zijn ogen. De ogen van een axolotl. Ik was op slag verliefd.

Voor alle arme onwetenden: de axolotl is een topbeestje. Ook wel de Mexicaanse wandelvis genoemd. Kijk dan naar ze: hun happy smile, schattige vingertjes en hipsterkapsel. Ze lijken nog het meest op een Pokémon, maar het coole is dat ze echt bestaan. Ze zwemmen voornamelijk rond in Mexico, maar voor vier euro koop je er al één op eBay. Axolotls staan ook wel bekend als de Peter Pan-diertjes, omdat ze altijd in hun babystaat blijven en nooit opgroeien.

Axolotl-imitatie-move

Zoals ik al zei, ik werd gék op Axolotls. Plakte plaatjes van ze in mijn agenda, bekeek filmpjes op YouTube en bedacht de axolotl-imitatie-move: handen met gespreide vingers achter je hoofd, creepy glimlach. Ach. Het waren mooie tijden.

Dat alles duurde tot een paar dagen geleden. Ik was op weg naar mijn geschiedenisles toen een paar medescholieren naar me toe kwamen. "Lotte!" riepen ze opgewekt. "Er staat zo'n beest dat jij zo leuk vindt bij biologie, een euh, axo... axolo..." "EEN AXOLOTL!" gilde ik. Ik liet mijn boeken uit mijn handen vallen en rende naar het biologielokaal.

Niks geen happy smile

Wat ik daar aantrof, zal ik van m'n leven nooit vergeten. Daar, pontificaal midden op het bureau van de leraar, stond een grote glazen pot. Daarin zat een dik, paarsig beest. Korte stompjes haar, worstenvingers. Maar bovenal niks geen happy smile. De mondhoeken van deze axolotl hingen loodrecht naar beneden. Hij keek zowaar kwaadaardig. "Nee..." fluisterde ik, terwijl ik langzaam achteruit strompelde. Dit kon niet waar zijn.

En toen vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Ik had ze door. 

Axolotls lijken wel zo lief en schattig, maar dat zijn ze niet. Ze doen alsof. Ze zetten hun poeperige glimlachje op zodat de mensheid denkt: "Ach gossie! Die doen geen vlieg kwaad!". En als we even niet kijken, betrekt hun gezicht weer en lachen ze kwaadaardig.

Uit op de wereld

Waarom, hoor ik je vragen? Waarom doen ze zo? Dat is simpel. axolotls zijn uit op de wereld. Zonder dat wij het merken verdubbelen ze zich, en de verdubbelingen verdubbelen zich weer, en die verdubbelen zich ook, totdat er een leger van miljoenen axolotls ontstaat. Miljoenen lieve, lachende axolotls met grappig haar. Als we even niet opletten, kruipen ze langzaam de Mexicaanse Golf en onze aquaria uit. En bespringen ze ons vanachter. Met hun dikke paarse vingertjes binden ze ons vast, gooien ze ons in kelders en nemen ze onze plekken in. Dit wordt onze ondergang.

Maar als je het niet erg vindt, ga ik nu weer even verder met leren. Toetsweek hè. Vreselijk. Mijn hersenen worden altijd helemaal weird van al dat geleer. Bedenken soms hele complottheorieën over huisdieren en zo, echt heel raar.