Verliefd op een bejaardenfiets

Verliefd op een bejaardenfiets

Niemand begrijpt mij. Ik ben verliefd, ontzettend verliefd. Maar al mijn vrienden verklaren mij voor gek.

Ik word bijna 16. Ik kon niet wachten. Sinds vorig jaar augustus ben ik aan het aftellen. Bijna krijg ik wat mij beloofd is. Al drie jaar lang hangt er een foto boven mijn bed.

Wat heb ik verlangd naar de wind door mijn haren. De jaloerse blikken van klasgenoten. De roem, het avontuur, de VESPA!

Een mat-rode wilde ik. Zo’n oude, weet je wel. Ik heb er om gezeurd en gesmeekt, en het is gelukt. "Als je 16 wordt, mag jij een Vespa," beloofden mijn ouders me. Wat was ik toen gelukkig.

Liever een fiets

Nu, slechts vier weken vóór mijn sweet sixteen, ben ik totaal van gedachten veranderd. In plaats van die superhippe mooie rooie Vespa, wil ik liever een fiets. Maar geen gewone fiets, o nee. Een elektrische fiets, zo’n ouwelullen- en bejaardending. En ja, ik ben helemaal overtuigd. Verliefd zelfs.

Een Vespa zou me namelijk tonnen met geld kosten. Aanschaf, benzine, rijbewijs, ziekenhuiskosten. Een elektrische fiets is goedkoper in de aanschaf. En heeft geen benzine nodig. Het bespaart mij dus geld. En dat is heel relaxed, want mijn centjes zal ik hard nodig hebben om alles te doen wat ik mag doen als ik 16 ben. Je weet wel.

Door mijn Vespa zakken

Zo'n Vespa is zogenaamd hartstikke fijn, omdat je op weg naar school lekker niks hoeft te doen. En dan ben ik op mijn achttiende al zo dik dat ik door die Vespa heen zak. Nou nee, bedankt. Doe mij maar lekker zo’n fiets. Een beetje bewegen zonder dat het me al te veel moeite kost, heerlijk.

Bovendien: ik vrees dat ik mijzelf en die Vespa binnen de kortste keren total loss zou rijden. Dan zouden we allebei met pleisters aan elkaar geplakt worden, want geld zou ik niet meer hebben.

Dat had ik dan immers eerder al besteed aan vier nieuwe banden, zes nieuwe autospiegels (zó onhandig dat die dingen zo uitsteken) en twaalf bosjes bloemen (voor alle mensen die ik het ziekenhuis in heb gereden).

....Dit is het helemaal. Echt.

Geen wind door mijn haren

Nee, het is goed zo. Dan maar geen roem, geen jaloerse blikken, geen avontuur. Geen wind door mijn haren. Want oh ja, het belangrijkste was ik nog vergeten: op een elektrische fiets hoef je geen helm op. Dus zit mijn haar gewoon iedere dag goed. 

Het is zomervakantie! Onze voltallige redactie ligt momenteel in een hularokje op een exotisch strand te nippen van een kokosnootcocktail. Tot en met 2 september publiceren we slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht bij je terug. Verveel je je in de tussentijd? Check dan de allerbeste blogs uit ons archief bij de Klassiekers!

Gepubliceerd op 6 juli 2012

REACTIES

R.

R.

Er worden jaarlijks wel heel veel opoe's op zulke fietsen aangereden. Misschien is zo'n 45 km/u karretje dan veiliger?

12 jaar geleden

H.

H.

altijd als zo'n bejaarde mij langs fietst op zo'n elektrisch ding, heb ik de neiging om ''valsspeler!'' of ''krijg toch conditie lafaard!'' het is echt irritant ze denken dat ze zo snel zijn. grrrrr.

12 jaar geleden

N.

N.

Ik heb ook een elektrische fiets, want ik moet iedere dag 15 km heen en 15 km terug. Geweldig. Eerste paar keer krijg ik arrogante blikken, maar nu is iedereen jaloers!

12 jaar geleden

I.

I.

Zo'n elektrische fiets kan geweldig zijn, mijn opa heeft er 1 en die gaat maximaal 45 - 50 km/h. En je mag erop rijden zonder brommercertificaat (bespaard weer een paar honderd euro) en zonder helm.

De ideale vervanger voor de brommer, alleen je kan hem niet tussendoor bijtanken. Het voordeel dat daar tegenover staat is dat je geen belasting en benzine hoef te betalen.

12 jaar geleden

N.

N.

je moet doen watje leuk vindt maar er zijn ook hele leuke met een rekje enzo

12 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.