Maandagmiddag, vier uur. Terwijl mijn klasgenoten thuis gaan chillen voor de tv, moet ik naar huiswerkbegeleiding. De héle week.

Want één op de vijf scholieren gaat tegenwoordig naar huiswerkklas of huiswerkbegeleiding. Kom je eindelijk thuis, dan hoef je niks meer te doen. Is zoiets echt zo chill? En nuttig? Ik probeerde 't een weekje bij huiswerkinstituut Monte Christo in Hoogeveen.

Eerst koekjes

Dat begint verrassend: ik verwacht een muf klaslokaal vol met met bekladderde tafels, maar beland in een knus huiskamertje met banken, frisdrank en een schaal met koekjes. “Na schooltijd moet je nooit meteen huiswerk maken” zegt leidster Claudia. “Het is beter om eerst even een kwartiertje niks te doen. Dan kan je je daarna beter concentreren.” He-le-maal mee eens.

Maar toen kwam het. Het huiswerk. Met een overzichtelijke dagplanner moet elke leerling inschatten hoeveel werk hij of zij heeft en hoe lang 'ie daar over denkt te doen. Dat wordt elke dag naar de ouders van leerlingen gemaild, zodat zij precies kunnen zien hoeveel werk hun kind heeft gedaan. Keurig vul ik twintig minuten voor wiskunde in, twintig minuten voor Frans en een half uur voor Engels. Foutje: na twintig minuten ontdek ik dat ik nog niet eens de helft van mijn sommen af heb. Dat wordt een lange middag...

Lastig concentreren

Intussen wordt aan de tafel naast mij Duitse grammatica uitgelegd en door het ‘der-die-das’-gehamer kan ik me maar lastig op mijn huiswerk concentreren. Net als op school, eigenlijk.

Als ik zelf vervolgens uitleg krijg, ben ik er juist blij mee. Ik heb mijn ingewikkeldste wiskundesommen (en geloof me, de integraal van functie f’(x) is behoorlijk pittig) bij de begeleiding neergelegd, en ze worden zonder problemen uitgelegd. Het zijn dus echte docenten, geen veredelde babysitters.

Veel te lange dag

Na die eerste dag zit ik om half zeven 's avonds, verlost van elke vorm van huiswerk, thuis op de bank. Mijn avond is vrij, maar ik ben gesloopt. Ik ben ’s morgens om half 8 al van huis vertrokken! Een veel te lange dag. Daarom had ik een geniaal plan: propagenda. Anti-huiswerkklas.

In plaats van acht sommen, schrijf ik dinsdag maar drie wiskundesommen in mijn agenda. Dat zou een een hoop tijd schelen. Verder schrap ik wat opdrachten voor Economie uit mijn agenda en die Engelse woordjes leer ik volgende week wel. Zo wordt huiswerkklas een stuk relaxter: dinsdag ben ik al om vier uur klaar.

Niet iets voor mij

De rest van de week gaat in hetzelfde ritme door. Al snel merk ik dat huiswerkklas niet echt iets voor mij is: ik ben te snel afgeleid, manipuleer mijn agenda en heb niet de motivatie om elke middag na school nog urenlang naar een huiswerkinstituut te gaan. Maar dat ligt ook een beetje aan mij, denk ik.

Toch ben ik ervan overtuigd dat huiswerkklas voor sommige anderen best een uitkomst kan zijn. Maar dan moet je het wel echt zelf willen, de voordelen inzien en eerlijk blijven. Plus: je ouders moeten het geld hebben: één dag in de week begeleiding kost een goeie 60 euro per maand, vijf dagen in de week komt uit op ruim 300 euro bij Monte Christo. Da's veel geld.

Eén leerling bij het instituut zei deze week: “Thuis deed ik nooit wat aan huiswerk, ik schoof het voor me uit en had de hele dag het gevoel dat ik nog wat voor school moet doen. Als ik nu thuiskom, hoef ik ook echt niks meer te doen, dat is een heerlijk gevoel!” Hij wel.