Homoadoptie

Dubbel zo leuk?

Homoseksualiteit wordt in Nederland al lang niet meer vreemd gevonden, het homohuwelijk wordt dan ook door de meerderheid geaccepteerd. Maar op de kinderwens van homoparen wordt vaak afwijzend gereageerd. ‘Kinderen kunnen het beste opgevoed worden door hun vader en moeder’ is de mening van velen. Maar is dat wel echt zo? Zijn zorg, aandacht en liefde niet het belangrijkste? En discrimineren wij de homoseksuelen niet door hen het recht op adoptie niet te geven? Kortom: Mogen homoparen kinderen adopteren?

Ten eerste zijn liefde, zorg en aandacht de belangrijkste aspecten van het opvoeden van een kind. Het staat blijkbaar voor iedereen vast dat een vader en een moeder dit een kind zeker kunnen geven. Maar over homoparen wordt nog veel getwijfeld, maar is dit wel nodig? Zou dit iets zijn dat homoseksuelen een kind niet kunnen geven? Je hoort juist zo vaak dat homoseksuelen zo lief en zorgzaam zijn. Moeder Natuur heeft het natuurlijk niet zo bedoeld, maar zolang de adoptiefouders het kind ‘normaal’ opvoeden is er helemaal geen verschil voor het kind en leeft het gewoon eenzelfde leven als zijn leeftijdsgenootjes.

Een ander argument vóór adoptie is dat we homoparen zoveel mogelijk gelijk moeten stellen aan heteroparen. Tegenwoordig kunnen homoparen zelfs trouwen! De volgende logische stap zou het stichten van een gezin zijn, maar daar heb je twee personen van een verschillend geslacht voor nodig. Aan hun kinderwens kan niet op natuurlijke wijze voldaan worden. Bij een lesbisch stel zou één van de vrouwen nog via een (anonieme) zaaddonor zwanger kunnen raken, maar bij twee mannen wordt het verhaal al anders... Adoptie zou de enige weg kunnen zijn om hun kinderwens te vervullen.

Ten derde is een keuze om een kind te adopteren een hele bewuste keuze. Er zit een hele lange en ingewikkelde procedure aan vast waarbij er vooral gekeken wordt of de mogelijke adoptiefouders wel geschikt zijn. En ook na de adoptie zullen de ouders goed in de gaten worden gehouden. Ouders zullen dus niet ‘zomaar’ een kind adopteren omdat het ze ‘wel leuk’ lijkt. Ze hebben er lang, goed en serieus over nagedacht en weten zeker dat ze het kind willen en kunnen opvoeden.

Natuurlijk zijn er ook argumenten tegen adoptie door homoparen. De geadopteerde kinderen missen namelijk één van de ouders waardoor hij zijn problemen niet altijd goed kwijt kan. Een heel duidelijk voorbeeld van zo’n probleem is de menstruatie van een meisje. Wanneer zij twee moeders heeft is dit geen probleem, maar wanneer zij twee vaders heeft zal het erg moeilijk zijn om er met hen over te praten; zij hebben hier namelijk geen ervaring mee. Natuurlijk is dit een groot gemis van het homopaar. Maar hebben kinderen die opgroeien in een gezin met gescheiden ouders niet last van hetzelfde probleem? Ook zij groeien vaak hun hele leven of een groot gedeelte ervan zonder vader of moeder op. Je hoort vrijwel nooit over problemen die deze opvoeding veroorzaakt heeft; de meeste kinderen komen heel goed terecht. Voor kinderen die opgevoed worden door een homopaar zal hetzelfde gelden.

Mijn conclusie is dat het adopteren van kinderen door homoseksuele paren een hele goede ontwikkeling is. Mijn belangrijkste argument daarvoor is dat kinderen met veel zorg, liefde en aandacht opgevoed moeten worden en dat homoseksuele paren een kind dat zeker kunnen bieden. Ik vind het ook heel belangrijk dat homoseksuelen gelijk gesteld moeten worden aan heteroparen; het adopteren van kinderen helpt dat weer een stapje verder. Wanneer een paar besluit een kind te adopteren is dat een goed overwogen beslissing omdat er een ingewikkelde procedure aan vooraf gaat. Het eventuele probleem van het gemis van een ouder is te vergelijken met het probleem van kinderen waarvan hun ouders gescheiden zijn. Ook zij komen goed terecht, voor kinderen die opgevoed worden door een homopaar zal hetzelfde gelden. Kortom: iedereen zou homoadoptie moeten accepteren en steunen!