Tv en Reclame

TV-RECLAME

Je zit lekker naar een film te kijken en komt steeds dichter
bij de ontknoping. De spanning stijgt, je zit op het puntje van je stoel en dan… PATS… reclame! Uit een onderzoek is gebleken dat zeer veel Nederlanders zich met mij ergeren aan tv-reclame. Men is het er over eens dat de tv-reclame moet verdwijnen. Ik vind het altijd verschrikkelijk als je (bijvoorbeeld) naar een goede film kijkt of in de bioscoop zit en ineens de reclame of pauze begint. Vaak is het erg storend en begin je uit frustratie maar te “zappen”. Reclame wordt al jaren gemaakt. De zin hiervan is dat de reclamemakers hun producten willen aanprijzen in de hoop dat het product gekocht wordt.

Voor het maken van reclame besteden bedrijven enorme bedragen. Een directeur van een reclame afdeling van een groot bedrijf heeft eens gezegd dat de helft van zijn budget weggegooid geld
was, maar dat hij vooraf nooit wist welke helft dat was.

De onzin van reclame is dat het vaak saai en eentonige reclame
is die slechts weinigen aanspreekt.Op alle mogelijke manieren
worden producten onder de aandacht gebracht, zelfs als reclame
tijdens speelfilms. Reclamemakers willen dit maar al te graag.Tijdens een goede film kijken natuurlijk veel mensen. Die zullen dan ook wel naar de reclame kijken. Dit standpunt van de reclamemakers is begrijpelijk. Maar moet tv-reclame nu worden afgeschaft?

Ten eerste vind ik dat reclame erg storend is voor de kijker. Zoals ik al eerder vertelde zijn er maar weinig mensen die graag naar reclames kijken. Vooral tijdens films stoort het erg. De meeste mensen zien reclame als plaspauze of iets anders. Reclame is ook vaak niet humoristisch zodat je er niet graag naar kijkt.

Verder is reclame bedoelt om je een product te laten kopen. Ik heb al veel reclame gezien maar het zet me zelden aan tot het
kopen van een product. De reclame maakt weinig indruk op me en er blijft ook maar weinig van hangen. Dit vinden naast mij
ongetwijfeld veel meer mensen. Reclamemakers kunnen zich hierdoor best wel eens achter de oren gaan krabben.

Daarnaast kun je je afvragen of andere vormen van het maken van reclame niet beter zouden zijn. In Amerika is geëxperimenteerd met het monteren van enkele beeldjes van een product in de band van een speelfilm. De beeldjes vielen de kijker ogenschijnlijk niet op. Zij realiseerden zich niet dat tijdens de film reclame gemaakt was voor een product. Dat zelfde product was tijdens en na de vertoning van de film te koop in de bioscoop. Opvallend veel bezoekers bleken bereid om dit product te kopen. Blijkbaar
was de reclameboodschap ongemerkt overgekomen. Hierdoor treedt
het verschijnsel dat mensen zich ergeren aan reclame tijdens een speelfilm niet op. En de reclamemakers scoren toch met het aanprijzen van het product. Je kun je hierbij wel afvragen of deze vormen van verborgen reclame moreel wel verantwoord zijn. Je geeft de mensen namelijk niet de kans om niet te kijken.

Ik zou het toejuichen als reclame vertoond zou worden op herkenbare momenten zoals bijvoorbeeld aan het begin en het
einde van een film of een programma. Vanuit commercieel oogpunt is het onacceptabel dat geen reclame op tv vertoond zou mogen worden. Anderzijds moet voorkomen worden dat mensen zich ergeren aan reclameboodschappen; dit zou een averechts effect voor de reclamemaker kunnen hebben.

Samenvattend zou ik willen concluderen dat reclame op tv niet verboden moet worden. Bedrijven moet de gelegenheid geboden worden om via de televisie hun producten aan te prijzen. Dit mag echter niet ten koste gaan van het kijkgenot van de kijker. Een mogelijkheid hiervoor is het vertonen van reclame op herkenbare momenten, waarbij de kijker de keuze heeft om wel of niet te kijken zonder dat dit zijn kijkgenot beïnvloedt.