"Ja, maar is-'ie leuk… of is-'ie leuk-leuk?"

Het woordje leuk is algemeen geaccepteerd en wordt overal in het Nederlandse taalgebied gebruikt, verdubbeld en gedriedubbeliseerd. Of zoiets. Jij weet toch zeg maar ook meteen wat ik bedoel?

In 'Rages/HIP' spot de redactie van Scholieren.com trends op het schoolplein. Zoals dierenmutsen, wachtwoorden delen met je liefje en ragefaces. Ook een rage gespot? Deel het met ons in de reacties!

Onbewust kenden we deze trend natuurlijk allang, maar taaltrendspotter Paulien Cornelisse is de eerste die 'm officieel verwoordt.

Leuk-leuke jongen

Zij doet namelijk de hele dag bijna niets anders dan columns schrijven over ons gekke taalgebruik:"Ongelooflijk bedanken, hoe doe je dat in hemelsnaam? En föhnen wordt dus het nieuwe chillen? En we verdubbelen alle woorden: een echt meisje-meisje, poe-poeën, nou-nouen en een leuk-leuke jongen," schrijft ze in haar nieuwste boek En dan nog iets.  

Maar ja, ik wijd uit. Dat leuk-leuk dus. Of zelfs leuk-leuk-leuk. Waar gaat dat over? Over jongens.

Leuk-leuk-leuke jongen

Jongens vallen nu eenmaal te verdelen in drie simpele categorieën. Een jongen die alleen leuk is, is een nobody. Gewoon, dat ene wel grappige klasgenootje wiens naam je telkens vergeet, of zo.

Maar een jongen die leuk-leuk wordt genoemd... ja, da's volgens Paulien een heel ander verhaal. Daar wil je mee uit. En dat betekent op z'n beurt weer dat er uiteindelijk misschien wel bepaalde dingen zonder onderbroek gaan gebeuren. En dat laatste is nu precies wat ze leuk-leuk-leuk noemen...