G-low, Sterretje, Jokertje, Kaboutertje,  MC-Biggah, Jimsky en Snooki. Als deze namen belletjes in je hoofd doen rinkelen, ben ook jij waarschijnlijk groot fan van het dagelijkse leedvermaak op de beeldbuis.

Inderdaad, leedvermaak. Jij lacht (net als ik) de longen uit je lijf, maar die mensen op tv worden ondertussen wel gigantisch vernederd. Voor het oog van honderdduizenden kijkers. Zonder het zelf door te hebben.

Diepgaand

Want, hé, kom op: alsof je nou echt naar Oh Oh Cherso of Holland in da Hood kijkt met het gevoel iets te gaan leren, of kijkt omdat je zo geïnteresseerd bent in het diepgaande karakter van het programma.

Het is gezellig en leuk, maar deels ook omdat je gewoon ziet hoe mensen keihard voor lul worden gezet op de nationale televisie. Ze mogen er zelf dan niet compleet van bewust zijn, maar deze mensen staan nou niet bepaald bekend om hun wijsheden en hun hoge IQ. En hoe minder intelligent, hoe makkelijk iemand gigantisch voor schut te zetten is.

Volle ambitie

Neem nou ‘es G-Low, oftewel Angelyrical van Holland in da Hood, een programma dat draait om acht Nederlandse jongens die naar de “root van hiphop” zouden afreizen in de Hood van Los Angeles. Iedereen kijkt het programma vanwege deze schattige sukkeltjes, niemand vanwege de serieuze rap-factor.

Maar G-Low is een deelnemer: jongen uit Geleen met cornrows die met volle motivatie en ambitie meedeed aan dit programma. Voor hem was dit wél een serieuze kans, net als de overige gasten.

En echt, het is een held, want hij doet het even en dat met volle zelfverzekerdheid. We moeten met z’n allen heel hard om hem lachen, want hij heeft een ietsje minder Nederlands accent dan de meesten van ons - en dan kom ik zelf nog uit Limburg.

Domme koe Barbie

Of Barbie van Oh Oh Cherso, een al uitgestorven trendprogramma, over het volzuipen en losgaan in Chersonissos. Een blond meisje met gebruinde huid die geen problemen heeft met het laten zien van d'r uitklipbare plukken pornoblond haar of plotseling opkomende agressiebuien.

Of hoe ze in haar weinig verhullende kleding een paar shotjes achterover klokt en hierna strompelend en vallend over de straat loopt. Hilarisch om te zien, maar ik denk niet dat ze doorheeft dat heel Nederland haar daardoor een domme koe vindt.

Niet echt reality

En echte reality is het ook niet bepaald: vaker dan vaak zitten er achter deze shows een script of moeten de realitysterren doen wat de regisseur ze opdraagt. Reality is dus eigenlijk een betiteling die niet meer helemaal klopt.

TV-verslaggever Barbara Kuipers werkte o.a. mee aan Temptation Island en Peking Express, en ontdekte dat er achter de schermen urenlang wordt nagedacht over 'wat er nu weer spontaan zou moeten gebeuren': check pagina 2 van deze Spits. Dikke kans dat Barbie expres zoveel drankjes toegeschoven kreeg. En G-Low juist aangemoedigd werd om z'n Limburgse accent.

Blijven kijken

Maar hoe je het ook wendt of keert, die programma's zijn hilarisch – en ik en velen met mij zullen daarom zeker blijven kijken. Maar ik blijf me afvragen of het wel zo verantwoord is. Kunnen deze mensen over een jaar of vijf een nieuw leven beginnen zonder dat ze nog worden uitgelachen vanwege hun niet zo slimme acties van ‘toen’? Of zijn ze zó ver heen dat het ze niets meer uitmaakt?

Hoe dan ook: stiekem is het ontzettend sneu. De volgende keer dat ik kijk, zal ik me oprecht schuldig voelen.