Naar school in België? Amai he, een stuk strenger dan in Holland, maar ge leert er wel keiveel meer. Steeds meer Nederlandse kinderen (tegenwoordig al bijna 22.000, was gister in het nieuws) gaan daarom elke dag bij onze zuiderburen naar school.

De meesten doen dat in Nederlandstalig Vlaanderen, maar de 14-jarige Suraya reist sinds dit schooljaar elke dag naar het Franstalige deel. Pour l'éducation volledig in het français. Niet omdat ze een supernerd met talenknobbel is, maar omdat ze wel zin had in wat nieuws en in de uitdaging.

Nieuwe cultuur

Tijd voor een interview. Suraya begon in Middelburg met de middelbare school, maar na twee jaar kreeg ze zin in iets anders. “Het borrelde op en ging niet meer weg. Ik wilde een nieuwe omgeving, nieuwe leraren, nieuwe mensen, een nieuwe cultuur en een nieuwe taal. Omdat ik vlakbij de Nederlandse grens woon, bedacht ik dat ik best in België naar school kon, ook in het Franse deel. Na een aantal proeflessen op het Athenée Royal de Visé (vlakbij Luik) was ik overtuigd dat ik wilde switchen," vertelt ze me.

Sinds dit schooljaar volgt Suraya haar lessen dus in Luik. Maar Frans, dat sprak ze niet echt.

Een nieuwe start

“De eerste schooldag viel echt niet mee. Bijna niemand had door dat ik nieuw was en de Belgen zijn veel minder open. Niemand stapte op me af om een praatje te maken, dat moest ik echt zelf gaan doen."

Bovendien was het een supergrote school, waardoor de meeste docenten hun leerlingen nog nooit hadden gezien. "Daarom sloegen ze de inleiding over en begonnen ze meteen maar met het behandelen van  de lesstof. Ik begreep weinig van wat er werd gezegd. Ook bleek dat het niveau in België bij de exacte vakken veel hoger lag. Naast de taalbarrière had ik dus ook te maken met een flinke achterstand, waar ik hard voor moest werken om ‘m in te halen.”

Elke middag bijles

Suraya’s dagindeling wijkt daarom behoorlijk af van die van de gemiddelde Hollandse scholier. Vijf dagen per week gaat haar wekker om kwart voor zeven, ploft ze om half negen in de schoolbanken en is ze half zes pas weer thuis – als ze geen vertraging heeft. 

Vervolgens besteedt ze hele avond aan huiswerk waar ze de helft nog niet van snapt. “Het is wel balen om minder tijd te hebben voor je hobby’s, om elke middagpauze bijles te hebben, om altijd naar woorden te zoeken, om elke les voor uitleg naar de leraar te moeten stappen..."

Praten via tekeningen

Maar toch heeft ze geen moment spijt gehad. “Het begin was af en toe ook wel heel erg grappig, hoor. In het begin communiceerde ik bijvoorbeeld via tekeningetjes met mijn klasgenoten. Zelf heb ik er ook ontzettend veel van geleerd, en niet alleen de taal zelf. Ik kan nu niet alleen met Franstaligen praten, maar ontdekte zo ook een nieuwe omgeving en leerde anders tegen dingen aan te kijken. Ik heb me moeten aanpassen en mijn doorzettingsvermogen moeten oefenen, maar daar kreeg ik veel voor terug.”

Doorzetten

Suraya is inmiddels meer dan een halfjaar bezig en het gaat steeds beter. “In het begin kreeg ik vaak onvoldoendes terug, maar m'n cijfers stijgen. Ik sta nu zelfs voor wiskunde ongeveer een 8. Bovendien gaat het spreken me steeds gemakkelijker af en heb ik een fijne klas. Ik ben nog nooit bij mijn vrienden thuis geweest, maar dat is nu eenmaal zo. Er zijn dingen die je moet opgeven.”

Toch is Suraya er zeker van dat dit de juiste keuze was. “Het blijft wennen, maar dit is wat ik wil. Dit was mijn droom. Nu ik hieraan ben begonnen, zal ik er alles aan doen om hier na de zesde klas met een diploma te vertrekken.”

Na het interview vraag ik me nog steeds af hoe ze het volhoudt: het reizen en les in een andere taal. Avontuur oké, denk ik, maar het lijkt mij allemaal iets te veel van het goede. Suraya timmert als 14-jarig meisje in ieder geval al keihard aan de weg. Ik  ben benieuwd waar ze over twee jaar staat, misschien wordt het dan tijd voor een vervolginterview.