Special Het Muziekjaar 2001 - deel 3
Door
Namechecking
Een stukje puur name-checking.
Voor wie muziek in haar tijd wil plaatsen, is niets makkelijker dan een indeling in decennia gebruiken. De trippy jaren zestig. De gitaarrock van de jaren zeventig, de onderkoelde disco van de jaren tachtig en de wat treurige house-muziek van de jaren negentig. Ik heb mijn best gedaan, maar zelfs met veel goede wil valt er weinig te ontkennen aan de groter wordende commercialiteit. Of misschien was iedereen altijd al uit op het verdienen van grote sommen geld. Maar dan wordt het in ieder geval steeds makkelijker. Met steeds simpelere deuntjes. En steeds minder interessante artiesten. Het afgelopen jaar was het begin van het einde. Hopelijk het einde van de versimpeling.
Dit decennia doet in ieder geval haar best. Tweeduizend-een was een succesvol jaar voor de complexe, conceptuele albums. Niet slechts een select clubje, maar ook het grote publiek wist schijfjes als 10,000hz Legend (Air), Amnesiac (Radiohead), Rings Around The World (SFA), Vespertine (Bjork) en All Is Dream (Mercury Rev) onverwacht goed te waarderen.
Zelfs de hypes waren niet heel slecht. Hoewel het de vraag is hoeveel we in de media nog van ze horen na tweeduizend-een, waren de albums van Gorrillaz, Zoot Woman, White Stripes en Mum absoluut in orde.
En dan zijn er nog de mensen waarvan je mooie muziek verwachtte, en die kwamen met albums als Discovery (Daft Punk), Drukqs (Aphex Twin) Love and Theft (Bob Dylan),
en Low Kick and Hard Bob (Solex). Mooie muziek.
Het heeft niet zoveel nut het te hebben over de slechte muziek van vorig jaar. Er blijven veel artiesten die gekke nadenkliedjes uitbrachten waar niemand over nadacht. Onbekende, electronische bandnamen als Kid606, Nobukazu Takemura, Jim O'Rourke en Squarepusher. En natuurlijk de geniale Stephen Malkmus, die nu al in de uitverkoop-bakjes ligt. Die iedereen zomaar kan kopen...
Tweeduizend-een was dus lang niet zo slecht. Ondanks de goedkoop geproduceerde tiener-muziek die sinds een paar jaar de hitparades volgiechelt. Lezers van Scholieren.com weten natuurlijk dat er meer is. Rest ons nog geduldig te wachten op hoe men over tien jaar dit decennium omschrijft. Mail je eigen omschrijving naar muziek@scholieren.com. Gepubliceerd op 29 januari 2002
Een stukje puur name-checking.
Voor wie muziek in haar tijd wil plaatsen, is niets makkelijker dan een indeling in decennia gebruiken. De trippy jaren zestig. De gitaarrock van de jaren zeventig, de onderkoelde disco van de jaren tachtig en de wat treurige house-muziek van de jaren negentig. Ik heb mijn best gedaan, maar zelfs met veel goede wil valt er weinig te ontkennen aan de groter wordende commercialiteit. Of misschien was iedereen altijd al uit op het verdienen van grote sommen geld. Maar dan wordt het in ieder geval steeds makkelijker. Met steeds simpelere deuntjes. En steeds minder interessante artiesten. Het afgelopen jaar was het begin van het einde. Hopelijk het einde van de versimpeling.
Dit decennia doet in ieder geval haar best. Tweeduizend-een was een succesvol jaar voor de complexe, conceptuele albums. Niet slechts een select clubje, maar ook het grote publiek wist schijfjes als 10,000hz Legend (Air), Amnesiac (Radiohead), Rings Around The World (SFA), Vespertine (Bjork) en All Is Dream (Mercury Rev) onverwacht goed te waarderen.
Zelfs de hypes waren niet heel slecht. Hoewel het de vraag is hoeveel we in de media nog van ze horen na tweeduizend-een, waren de albums van Gorrillaz, Zoot Woman, White Stripes en Mum absoluut in orde.
En dan zijn er nog de mensen waarvan je mooie muziek verwachtte, en die kwamen met albums als Discovery (Daft Punk), Drukqs (Aphex Twin) Love and Theft (Bob Dylan),
en Low Kick and Hard Bob (Solex). Mooie muziek.
Het heeft niet zoveel nut het te hebben over de slechte muziek van vorig jaar. Er blijven veel artiesten die gekke nadenkliedjes uitbrachten waar niemand over nadacht. Onbekende, electronische bandnamen als Kid606, Nobukazu Takemura, Jim O'Rourke en Squarepusher. En natuurlijk de geniale Stephen Malkmus, die nu al in de uitverkoop-bakjes ligt. Die iedereen zomaar kan kopen...
Tweeduizend-een was dus lang niet zo slecht. Ondanks de goedkoop geproduceerde tiener-muziek die sinds een paar jaar de hitparades volgiechelt. Lezers van Scholieren.com weten natuurlijk dat er meer is. Rest ons nog geduldig te wachten op hoe men over tien jaar dit decennium omschrijft. Mail je eigen omschrijving naar muziek@scholieren.com. Gepubliceerd op 29 januari 2002
ADVERTENTIE
